UZAY SAVAŞI

1. Bölüm- Plan

GOJO NUN AĞZINDAN------------------------------------------------Öğretmenimiz isabella, snissosit gezegeninden bahsettiģinde hepimiz dikkatle onu dinliyorduk. Tabi, najimi hariç. O ise derste salakça hareketler yapıyordu. Hepimiz najimiyi seviyorduk tamam ama sanki biraz çatlak bir kafası var gibiydi. Ilkokulda erkek üniforması giyip erkek gibi davranıyordu,  ama şuan lisede etek giyip kızmış gibi davranıyordu. Dedim ya, kafadan çatlak.

Tam bu sırada zıl çaldı ve tadano ile nestle'nin yanina gittim. Nestle'den hoşlanıyorum ve onun bana karşı boş olduģunu düşündüğümü söyleyemem.

Bunları düşünürken anı bir sesle irkindim.

Dünyadan GOJO'YAAAAAAAAAAA
Bu tabiki de Najimi'ydi.
Tadano bezmiş bir şekilde "harbi , iki saattir sana sesleniyoruz. Najimi öyle bir bağırıyorki aklımı yitirdim resmen. Üstelik sen de hala mal gibi bakıyorsun.."
Dedi. 
Tadanoya üzülmüştüm.  Fakat onun şuan güldüğünü görünce bu düşüncemden vazgeçtim.
.
İsabella ve ailemin anlattığına göre, uzay savaşı 1 hafta sonra başlayacaktı. Aşırı gergindim.  Fakat bu gerginliğimle yaşıtlarıma kıyasla çok daha sakin gözüküyordum.  Gelen geçen tüm teyzeler "Gojocum ne sakinsin sende, 1 hafta sonra öleceksin yahu!" Diyordu. Ve bu çok sinir bozucuydu. Sürekli uzay savaşından bahsedip beni strese sokuyorlardı. Ayrıca arkadaşlarımla bir plan bile yapmamıştık,  bu da stres için başka bir nedendi.
Varya şansıma tüküreyim! Mis gibi gençlik yıllarım aptal bir savaş yüzünden mahvolacaktı. Bide o teyzeler yokmu..
Uzay savaşı bittiğinde tam 66 yaşında olacaktım koskoca bir 50 yıl "aaaa Meteor aaagagagagag kaçın dostloragagagaga!!"diyerek geçırecektim resmen . Sinirimi bir kenara bırakıp najimi'yi aradım. Bir plan yapmalıydık yoksa herşey kötü olacaktı..

Buluştuğumuz kafede her yer ışıktı. Burayı najimi seçmişti. Hay ben senin zevkini..

Najimi uzun süren sessizliği bozarak, hadi başlayalım! Dedi. Hepimiz başımızla onayladık ve işe koyulduk.
Herkes saçma sapan şeyler söylemişti ve bu beni sinir ediyordu.  Aniden nestlenin sözünü kestim ve "Bence bir yerde saklanmalıyız. Başımıza her türlü iş gelebilir sonuçta." Dedim. Yani bu söylediğim biraz mantıksız gelebilir fakat haklı sayılırdım. 
Şaşırtıcı derecede uzun bir sessizlikten sonra Tadano söze girdi; Bana uyar.

Hepsi fikrimi tebrik etmişti. Bu yüzden yeni başkan seçilmiş cumhurbaşkanı gibi kendimi gururlu hissediyordum. Fıkır üzerine biraz tartıştıktan sonra planımız hazırdı. Genel olarak otomatların arkasına saklanacaktık. Görülme ihtimalimiz vardı ama hiç yoktan iyiydi.

Birkaç saat sonra herkes evlere dağılmıştı. Eve girdim ve kendimi yatağa attım. Aniden gözlerim tek bir yöne kaydı. Duvarda asılı  babamla olan tek fotoğrafım.
Oh shit.

Ondan nefret ediyorum .
Benim annemi öldürdü. hemde ben sadece 7 yaşımdayken. O gün ellerimde bir sürü abur cubur vardi. Annemin doğum günüydü çünkü.. ona verecektim. Kapiyi çalmadan önce bir silah sesi geldi. Komşular bizim kapinin önüne toplaşmaya başladi ve uzun uğraşlar sonucu kapi açilmişti. Içeride  gördüğüm tek şey kırmızıydı. Bu yüzden her zaman kırmızıdan nefret eden bir çocuk oldum.