*ဟယ္လို သားမာန္ ကမၻာဗိုလ္
သားဆီေရာက္လား
ထြက္သြားတာ ၾကာေနလို႔*
"ပါပါး အိမ္ခဏလာခဲ့ပါဗ်ာ
အသက္ကေလး သတိလစ္သြားလို႔"
*!ဘာ.... သားမာန္
ကမၻာဗိုလ့္ကို လႈပ္ႏွိုးထားေပး
ပါပါး ခုထြက္လာၿပီ*
ပါပါးဆီကဖုန္းခ်မွ အသက္ကေလးရဲ႕
ေမရိုးကိုလက္နဲ႕ပင့္ယူလိုက္ၿပီး
ႏႈတ္ခမ္းျခင္းေတ့ကာ
ေလမႈတ္ေပးလိုက္သည္။
"!အင့္"
အသက္ကေလးဆီက ညည္းသံ
တစ္ခ်က္ထြက္လာမွ အသက္ကေလးကို
တင္းေနေအာင္ ဖက္ထားလိုက္သည္။
"ကိုကို ေတာင္းပန္တယ္
အသက္ကေလး"
"ေခါင္းကိုက္တယ္"
အခန္းထဲမွာတုန္းက ကိုယ့္လက္ကို
ဆုပ္ကိုင္ထားသည့္ အသက္ကေလးရဲ႕
လက္ဖဝါးကေနထိေတြ႕မိသည့္
အပူခ်ိန္ကို ေဒါသေၾကာင့္
သတိမမူျဖစ္ခဲ့မိသည္။
အသက္ကေလး ဖ်ားေနတာ
"ကိုကိုေတာင္းပန္တယ္ကြာ
ေနမေကာင္းတာ ဘာလို႔မေျပာရတာလဲ"
"ပါပါး"
"ပါပါးလာေနၿပီ ခဏေစာင့္"
"သား ကမၻာဗိုလ္"
"ေဒၚႀကီး ကိုကိုကေလ
သားကို ! အီး...ဟီး"
"သားမာန္ကို ရိုက္ၿပီးၿပီ
စိတ္ေလွ်ာ့ေနာ္ ကေလး"
အသက္ကေလးကိုေပြ႕ေခၚၿပီး
ထိုင္ခုံမွာထိုင္ခိုင္းလိုက္သည္။
ကိုယ္က ထိုင္ခုံေဘးမွာ
ငုတ္တုတ္ေလးထိုင္ကာ
အသက္ကေလးရဲ႕လက္ကို
ဆုပ္ကိုင္ထားမိသည္။
"ကိုကို ညကဘာလို႔ျပန္သြားတာလဲဟင္"
ညကအျဖစ္ပ်က္ကိုေျပာျပမိေတာ့
အသက္ကေလးက သူမသိဘူး
မမွတ္မိဘူးေျပာျပလာသည္။
"ညက ကိုကိုေရခ်ိဳးေနတာေစာင့္ရင္း
အိပ္ေပ်ာ္သြားတာပဲသိတယ္"
"ကိုကိုမွားတာပါ ေတာင္းပန္တယ္ေနာ္"
"သား ကမၻာဗိုလ္"
ပါပါးက ခ်က္ျခင္းေရာက္လာကာ
အသက္ကေလးရဲ႕အနား ထိုင္ခ်ကာ
စိုးရိမ္သည့္စိတ္ျဖင့္ ေပြ႕ဖက္လာသည္။
"ပါပါး"
"အိမ္ျပန္ရေအာင္ေနာ္
ဦးဦးရာသက္ပန္ လာေနၿပီေျပာတယ္"
YOU ARE READING
ရှင်သန်ခြင်း၏အဓိပ္ပါယ် (S_2) (Completed)
FantasySemeအလှလေးအဖြစ် ဖန်တီးထားတာပါ Semeအလွေလးအျဖစ္ ဖန္တီးထားတာပါ
Ep_29 (zg)
Start from the beginning
