သခင့်ခြေတော်ရင်း [Completed]

Extra (1)

"တိတ်တော့နော်၊ သား အိပ်မောကျနေလို့ ဖေဖေက သားကို မနှိုးတာနေမှာပါ၊ ပါးပါး အိပ်ပျော်နေလို့ ဖေဖေက ပါးပါးကိုလည်း ထားခဲ့တယ်လေ"

"ဟင့်၊ ဖေဖေက သွားမယ်လို့ ပြောထားရင် စောစောထမှာကို၊ ဖေဖေက သားကို မချစ်ဘူး"

တအင့်အင့်နှင့် ရှိုက်သံသဲ့သဲ့ထွက်နေသေးသော ညအိပ်ဝတ်စုံဝမ်းဆက်လေးနဲ့ အငယ်လေးက ပေါက်စလေးတုန်းကလိုပင် သူ့လက်ပေါ်ရောက်လျှင် သိပ်မငိုရှာတော့။

"ဟုတ်ပြီ၊ ဒါဆို ပါးပါးနဲ့ သားနဲ့ပဲ မနက်စာ နှစ်ယောက်ထဲ ထွက်စားကြမလား၊ ဖေဖေ့ကို ပြန်ထားခဲ့လိုက်ကြမယ်"

အငယ်လေး သူ့အား နီရဲနေသည့် မျက်လုံးလေးတွေနဲ့ မော့ကြည့်လာပြီး ခေါင်းညိတ်ပြသည်။ ထို့နောက် အချိန်မဆိုင်းဘဲ သူ့ပေါင်ပေါ်က ဆင်းသွားကာ ကုတင်အောက် လျှောဆင်းသွားပြီး သူ့အတွက် အိမ်စီးအဝတ်ဖိနပ်ကို သားက ညီညီလေး ချပေးလာသည်။

ပါးပါးလက်ကို ထိန်းကိုင်ထားပြီး ဖြည်းဖြည်းဆင်းဖို့ နှလုံးသွေးရိပ် စိတ်ပူစွာ ပြောလိုက်ပြီး ပါးပါးဗိုက်ကို ခပ်ဖွဖွ ကိုင်လိုက်ကာ-

"ပါးပါးဗိုက်ထဲက ညီမလေး ပါးပါးကို ညကရော ကန်သေးလား"

"အင်း၊ ဟော. .အခုလည်း ကန်နေတယ် တွေ့လား"

နှလုံးသွေးရိပ် ပါးပါးဗိုက်ထဲက တစ်ချက်တစ်ချက် ခပ်ပြင်းပြင်းလှုပ်နေတာကို သူ့လက်ကတဆင့် ခံစားလိုက်မိသွားတာမို့ ပါးပါးဗိုက်နား ကပ်ပြောလိုက်သည်။

"မောနင်း ညီမလေး"

အာရုံပြောင်းသွားပြီဖြစ်သည့် အငယ်လေးက သူ့ဗိုက်ကို ပွတ်နေကာ မထွက်လာသေးသည့် ကလေးနှင့် ဆော့‌နေတာမို့ ရိပ် ကုတင်ပေါ် လက်နောက်ပြန်ထောက်ထားပြီး သား ခေါင်းကိုပွတ်လျက် ပြုံးကြည့်မိသည်။

သူ့ဗိုက်ထဲ၌ နောက်ထပ် ရင်သွေးလေး ထပ်ရှိနေပြန်ပြီမို့ ရိပ် အရင်လိုပဲ ကိုယ်ဝန်ဆောင်ရတိုင်း ဖြစ်တတ်သည့် နွမ်းနယ်မှုများနှင့် ကလေး အပြင်မ‌ရောက်မချင်း ကလေးအတွက် စိုးထိတ်မှုများက ပြန်ဖြစ်နေသည်။ ထို့အပြင် အခုတစ်ပတ်၌ သမီးလေးက တအားကိုမှ ကန်နေတာမို့ ရိပ် ညဖက်တွေပင် အိပ်လို့မရသည့်အထိ ဖြစ်လာသည်။ ထို့ကြောင့် သူ အခုထိ မထနိုင်သေးခြင်းပင်။