The Lost Crown

3- Rabon'un Kuşkusu

Bölümlerin yapay zekayla oluşturulan videosu için profilde yer alan linke tıklayınız...

Yan taraftaki binalardan Üstatlar Salonu'nun üst katına geçiş için kullanılan geniş gövdeli kapılar dışarıdan kapatıldı. İçeriye hiç kimsenin alınmaması için uyarılan hizmetkârlar çıktığında salonda mutlak bir sessizlik sağlanmış oldu. Üstatlar Konağı uzun bir süredir böylesine huzursuz edici sessizlik görmemişti. Yüce Üstatlar tahtlarında oturmuş bu gizli meclisin toplanma sebebini düşünüyorlardı. Sonunda çağrının sahibi olan Yüce Üstat Linbro onları bu zahmetten kurtarmaya niyetlendi. Divan ancak çok gizli bir konu olduğu zaman bu şekilde –vekilleri olmadan- toplanırdı. "Ona ulaşıldı. Sonunda yok edilmesi gerekenin izi bulundu," dedi Linbro. Bu gelişmeden hoşnut olup olmadığını anlamak güçtü. Kısa gri sakalları ve gergin alnının çevrelediği yüzünde duygularını belli etmeyen bir maske vardı. "Labeon'da ki büyücü gruplarını birleştiriyor, kendisine yandaş topluyor."

"Labeon kargaşa içerisinde, büyücü çeteleri ve bölgesel güçler tarafından parça parça yönetiliyor. Demek Yadael bunu fırsata çevirmek niyetinde. Bu kez onu elimizden kaçırmamalıyız! Ordusu dağıtılmalı. Tutsak edilmeli ve celladın karşısına çıkarılmalı. Eğer bu mümkün değilse ne pahasına olursa olsun öldürülmeli!" Hallraz'ın elleri uzun kahverengi sakallarındaydı. Aşağı doğru çekiştiriyor düzeltiyordu. O kadar sakin ve rahattı ki sanki önemsiz bir konu üzerinde fikir beyan ediyordu. Sözlerini işitmeyen biri o anda bir büyücünün ölüm hükmünü verdiğini anlayamazdı.

"Tekrar güçleniyor demek, yandaşları hiçbir zaman tespit edilmedi. Suçu üzerine kanıt bulunamadı ama -eski- Yüce Divan onun ölüm hükmünü en başından vermişti," dedi Rabon imalı bir ifadeyle. Dinç, zinde bir vücuda ve keskin bakışlara sahipti. Rabon divanın en ihtiyatlı üyesiydi. Yadael'i umursadığından değil ama ölüm cezasına çarptırılan bir büyücünün suçunun bilinmemesinden rahatsız oluyordu. Kırk yıl önce kurulan Yüce Divan, Gökyüzü Konağından bir büyücüyü ölüm cezasına çarptırmıştı ama sebebi hakkında ortada bir bilgi yoktu. Bilinen en büyük suçu Yüce Üstatlar gibi tükenmeyen bir güce sahip olmasıydı. Yüce Üstatlar yeryüzünün herhangi bir yerinde tıpkı kendi topraklarında olduğu gibi tazelenebilir, güç toplayabilirdi. Onların haricinde ki tüm büyücüler güçlerini toplamak için Kudretli Diyar'ın sınırları içinde olmak zorundaydı.

"Yanılıyorsun Rabon, bu hüküm en başından değil, o çağrıyı ret edip kaçmayı seçtiğinde verildi," dedi Yüce Üstat Dnar. "O kadar verildiğinde ben de oradaydım. Yüce Üstat Halon'un vekili sıfatıyla divanda bulunuyordum." Yüce Divan, Üstat Yadael'in ölüm hükmünü gizli bir mecliste kararlaştırmıştı. Dnar omuzları ve yakası altın işlemeli beyaz cübbesini düzeltti. Elleri kısa bir süre dizlerinde oyalandı. Rabon'un imalı sözlerinden hoşlanmamıştı.

Kaynağı belli olmayan parıltıların aydınlattığı salon git gide gecenin karanlığına gömülüyordu. Rabon hoşnutsuzdu. Beyaz mermerin üzerinde küçük bir alev topu oluştu ve yere minik bir figür kazındı. Yüce Üstatlar mührün kime ait olduğunu çok iyi biliyordu. Mührün tamamlayıcı çizgisine geldiğinde alevler birden kayboldu. Rabon açıkça divan üyelerine gözdağı veriyordu. Mührün tamamlayıcı çizgisini çizse, cellat o anda çağırıldığı yerde mührün çizildiği noktada var olacaktı.

 "Ben onu ölüme mahkûm etmedim! Bizden önceki divanın kararlarını neden sorgulamıyoruz? Biz yaşayan en büyük büyücüleriz tüm kuralların ve sınırlamaların ötesindeyiz. Yadael yakalanmalı ve sorgulanmalı. Yetisinin ne boyutlara ulaştığı incelenmeli." Gözü bir an Linbro'ya ilişti. "Yüce Üstat olduğunu iddia etmiyorsa ki o makam dolu, neden onu ölüme mahkûm ediyoruz? Belki bu nadir bir yetidir. Gökyüzü Konağı'nın en büyük büyücülerinden biri olabilir." Rabon tahtına iyice yerleşti. Tahtın sırt kısmı başından daha uzundu. Alt kısmı zeminle bitişikti, tahtın nerede başladığı belli olmuyordu. Kolçakları genişti. Oturmak için yapılan tahtlardan ziyade konakların heybetini yansıtıyordu.