𝓞𝓶𝔃𝓾𝓶𝓭𝓪𝓴𝓲 𝓨𝓾𝓴

"Bölüm 18"

"Abinler kalktı mı?"dedi fatih.

"Hayır"dedi elif.

"O zaman koş kaldır onları hemen,giyinsinler yarım saate evden çıkacağız"dedi fatih Elif'i kucağından indirirken.

"Tamam!"dedi elif heyecanla.Abilerini uyandırmak en sevdiği şeylerden biriydi.

"Sonra odana geç kıyafetlerini giydirmeye geleceğim"dedi pınar.

"Hayır anne! Ben kendim giyeyim hem yedi yaşındayım ben ne olurrrr"dedi elif dudaklarını büzerken.

"Öyle yapma vallaha ısırırım seni bak!"dedi fatih, kızına olan sevgisi kalbini taşıracak gibiydi.

"İyi giyin bakalım"dedi pınar gülümseyerek, küçük kızının ne ara bu kadar büyüdü diye düşündü.Zaman hızlı geçmişti hemde çok hızlı...

Elif,annesi ve babasını mutfakta bırakıp hızlıca üst kata çıkmıştı.Evleri üç katlıydı.En üst katta annesi ve babasının odası birde babasının çalışma odası vardı.İkinci katta ise, beş oda vardı.Biri onun orasıydı, diğeri emir abisinin,bir diğeri çağan abisinindi,geriye kalan iki odanın birisi ufak bir salon ama genelde abilerinin televizyon oyunları oynadığı yerdi, diğeri ise misafir odasıydı.

Adımları ilk olarak emir abisinin odasını buldu, yavaşça içeri girdi.Abisi horul horul uyuyordu.Kıkırdamadan edemedi.
Bir kaç adım geriye gittikten sonra, hızlandı ve koşa koşa abisinin üzerine atladı.

"Günaydın!"diye bağırmayı da ihmal etmedi tabiki.

"Lan!"diyerek şaşkınlıkla uyandı emir,ama saniyeler içerisinde şaşkınlığını atmış tek kolunu kardeşine dolamış ve düşmemesi için tutmaya başlamıştı.

"Abicim böyle insan uyandırılır mı?"dedi emir.

"Pikniğe gideceğiz hadi kalk abi!"dedi elif büyük bir heyecanla.

"Demek pikniğe gideceğiz ha!"dedi emir, kardeşini yanına yatırmıştı.Hemen ardından da gıdıklamaya başlamıştı.

"Ayy abi dur!"dedi elif kahkahalarının arasında.Ama abisi durmamış ve gıdıklamaya devam etmişti.Onu mutlu ediyordu bu tablo, kardeşinin doyasıya gülmesi içini huzurla kaplıyordu.

"Geç kalacağız a-annemle babam k-kızacak!"dedi elif kahkahalarının arasında konuşmaya çalışırken.Emir en sonunda gıdıklamayı bırakmıştı.

"Haklısın, çağan abin uyandı mı?"dedi emir,Elif'in yanağından öpmeden hemen önce.

"Yok şimdi onu kaldırmaya gidiyorum"dedi elif, abisinin yanından kalkarken.

"İyi hadi kaldır bakalım,bende üzerimi değiştireyim"dedi emir.

"Tamam!"dedi elif, koştura koştura emirin odasından çıkmıştı.Çağanın odasının kapısını açtığında yatağın boş olduğunu görmek onu şaşırtsada bir kaç adımla içeri girdi.

"Abi?"diye seslendi ama ses yoktu.Bir kaç adım daha attı içeri.Tam o an bir çift el beline dolandı.Elif'in çığlığı ile bütün ev inlerken çağan gülüyordu, kardeşini bir balık misalı omzuna atmıştı.

"Ne oldu!"diye telaşla çağanın odasına girdi emir.Çağanın omzunda baş aşağı duran Elif'i görünce sabır çekti.

"Lan oğlum kaç defa dedim şu çocuğu şöyle korkutma diye!"dedi emir.Kızmak istiyordu ama ikisine de kıyamıyordu.

"Abi ama yüz ifadesini bir görseydin!"dedi çağan kahkaha atarken.

"Elif! Niye çığlık attın kızım!"dedi fatih çağanın odasına girerken,ama manzarayı gördükleri an yanındaki pınarla birlikte gülmeye başladılar.