Ece uykuya daldığı an Ada'yla Toprağ'ı gördü.Ece'ye soğuk davranıyorlardı.
Ece de haliyle bu durumdan korkuyordu.Toprak ve Ada uzaklaşmaya başladıkları an Ece onların arkalarından koşuyordu.
Garip olan ise,ne kadar koşarsa koşsun onlara yetişmek imkansızdı.Ama Ece imkansız diye bişey olmadığına inanıyordu.
Ada ve Toprak durdu.Ece biraz daha koşsa onlara yetişbilirdi ama ayakları bağlanmış gibi olduğu yerde kaldı.Bundan dolayı korkusu bayağı bi' artmış kalbi yerinden çıkarcasına atıyordu.
Ada:Ece naptın sen?Bizi olmayacak şekilde kalp kırıklığına uğrattın.Sana ısınmıştık.Arkadaş olabilirdik.Ama sen çok yanlış yaptın,dedi.Ada'nın konuşması Ece'yi daha çok korkuttu.Çünkü Ada'nın sesi Toprağ'ın sesiydi.
Ece konuşmak istiyordu 'Naptım ben'dercesine çığlık atmak istiyordu.
Toprağ'ı göremedi bir an.Tam arkasını dönecekken birisi onu kollarından tutmuştu.
Gözlerini açtığında ise annesi karşısındaydı.Kollarından tutmuştu.
Ece:Anne n'apıyosun sen?
Annesi:Çırpınıyodum tatlım seni tuttum.Korkuttuğum için üzgünüm.
Ece:Tamam,tamam önemi yok.
Ece uyku sersemliğiyle beraber lavobonun yolunda ilerliyordu.Yüzünü yıkayıp dişlerini fırçaladıktan sonra odasına gitti.Bugünkü kıyafetlerini giydikten sonra kahvaltıya oturdu.
Annesi ona şaşkın bir şekilde bakıyordu.Ece annesine 'N'oldu,niye bana öyle bakıyosun' dercesine bakış attı.
Annesi:Neyin var?
Ece:Neyim olabilir mesela.
Annesi:Korktuğun bişey mi var,bişey yapmadılar sana dimi?
Ece:Anne ne yapabilirler bana.Korktuğum bişey de yok zaten.
Kahvaltısını ettikten sonra hazırlığını yapıp okula gitti.
Okulda Ada'yla Toprağ'ı göremedi.
Bir rüya Ece'yi bu kadar etkilemiş olamazdı.Ece ne yapmış olabilirdi ki.Bunu iyice düşündükten sonra bi çıkış yolu bulamadı.
Okulun koridorlarında ilerlerken gözü hiç kimseyi görmüyordü.Gözleri sadece Ada ve Toprağ'ı arıyordu.
Olduğu yerde durdu.Etrafındaki insanları fark edince teker teker Onları sordu.
Çoğu görmedim,bazıları tanımıyor,birkaçıda deli gibi bakıyorlardı Ece'ye.En sonunda Ada ve Toprağ'ı okulun çıkış kapısında gördü.Koşarak yanlarına gitti.Koşarken rüyası aklına geliyordu,çekiniyordu.Yanlarına geldiğinde
Ece:Şey,selam
Ada:Merhaba,noldu sana böyle?
Ece nefesler içinde az kalsın boğulacaktı.
Toprak:Ece sakinleş ve noldu anlat?
Ece:Sizi arıyodum heryerde ama,olsun ben sizi bulurum,hahaha öyle deyilmi.Sizi bulmak çok eğlenceliymiş.
Ece Toprak ve Ada'yı kaybetmekten korkuyordu.
Ne olursa olsun bişey olmamış gibi davranacaktı.
Ada:Hadi bi' kafeye felan oturalım.
Toprak:İyi fikir
Kafeye doğru ilerlerken anlat diye ısrar ediyorlardı.Onlara saçma geleceğinden emindi.Anlatmak istemiyordu.Çekiniyordu.Kafeye yaklaşmıştık ki ada ve toprağı oyalamıştı.Oturduğumuzda ikisinin gözleride Ece'deydi.
Ece:Anlatıyorum şimdi rahatlamaya ihtiyacım var.
Ada:Anlat.
Ece:Dün gece rüyamda sizi gördüm.Benden kaçıyor gibiydiniz.Ne kadar koşsamda size yetişemiyordum.Siz durdunuz.Biraz daha koşup size koşmam gerekirken bende durdum.Bana doğru döndünüz ve Ada bana bağırmaya başladı.Sizi çok kırmışım.Ama ben size hiç birşey yapmamıştım.Yani hatırlamıyor olabilirdim.Korkunç olan yönü ise,Ada'nın sesi senin sesindi,diyerek Toprağ'ı gösterdi.
Toprak:Benim sesim nasıl Ada'nın sesi olabiliyor ki,böyle bi' rüya,garip.
Ada susuyordu.Geriye doğru yaslandıktan sonra derin bir nefes aldı.Ada'dan şüphe duymaya başlamıştı.Sanki birşey olmuştu,bildiği vardı.
Ada:Şey,benim biraz işlerim vardı.Şimdi hatırladım.Gitmem gerek,dedi.Toprak,Ada'nın gideceğini duyunca ayağa kalktı.Onlar gidince Ece 'Benimde burda daha fazla işim kalmadı' diye düşündü ve oda ayağa kalktı.Onlara teşekkür ettikten sonra ayrıldılar.
Eve geldi.Annesi Ece'ye gününün nasıl geçtiğini sordu.
Berbat bir gün olmasına rağmen 'İyiydi' dedi Ece.Odama çıkıp kıyafetlerimi değiştirdi.
Biraz dinlendikten sonra annesi yemeğe çağırdı.Canı hiç birşey yemek istemiyordu.Ece tabağını bitirmeden kalktı.Lavoboya gidip dişlerini fırçaladıktan sonra yarın ki giyeceklerini hazırladı.Bugün Ece'nin günü yorgun geçmişti.Yatağına yattıktan sonra çok geçmeden uykuya daldı.
