ပေါင်ပေါင်းအား တစ်ချိန်လုံး စောင့်ကြည့်နေသူ နျဲ့ရှောင်မှာ ရယ်ရမည်လော ငိုရမည်လော မသိတော့ချေ။
အဆုံးတွင် ဟမ်းစတားအသွင်ပြောင်းကာ မျက်လုံးများမှိတ်ကာဖြင့် အောင်မြင်စွာ ဟမ်းစတားကိတ်မုန့်လေး ဖြစ်လာပြီး စောင်ပုံအိအိထဲ ခပ်ထွေးထွေးလေး လှဲနေသော ကောင်ငယ်လေးကိုသာ ကူကယ်ရာမဲ့စွာ ကြည့်နေမိတော့သည်။ ဆန်မုန့်လုံးလေးသည် ချစ်စဖွယ်ကောင်းသည် အသံသေးသေးလေး ပြုလာသည်။
“ချိ..” ဒီနေ့ ပေါင်ပေါင်းကို ငပျင်းအိပ်ရာနတ်ဆိုးကြီးက အနိုင်ယူသွားတာကြောင့် ဒယ်ဒီက အိတ်ကပ်ထဲထည့်ပြီး သယ်သွားပေးဖို့ လိုတယ်နော်.. 😗
ထိုစကားအား ကြားသည့်အခါ နျဲ့ရှောင် ပြုံးလျက်နှင့် ခေါင်းယမ်းလိုက်မိသည်။ ဆန်မုန့်လုံးလေးအား ကူကယ်ရာမဲ့စွာဖြင့် ကျေနပ်မှုရှိရှိ ကောက်ယူလိုက်သည်။ သူ၏ အိတ်ကပ်အတွင်းသို့ မထည့်မီ ပေါင်ပေါင်းအား ဘောလုံးသဖွယ် အလုံးလေးဖြစ်လာစေရန် လက်ဖဝါးပေါ်တွင် အကြိမ်အနည်းငယ်ခန့် လုံးပစ်လိုက်သည်။
“ဒါဆိုလည်း အိပ်ပါတော့ ဒယ်ဒီ့ ချုံပေါင်ရေ..”
***
နျဲ့ရှောင်သည် ဟမ်းစတားလေးအား ခပ်သွက်သွက်လေး သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးပြီးနောက် ထမင်းစားခန်းအတွင်းသို့ ဝင်လာလိုက်သည်။
ဝူချင်ဖုန်းနှင့် လောယွင်ဟိုင်တို့အဖွဲ့သည် နျဲ့ရှောင်တစ်ဦးတည်း ထွက်လာသည်ကို မြင်သောအခါ ဘေးဘီကြည့်ကာ မေးလိုက်သည်။
“မင်းရဲ့ မိသားစုဝင်လေး ဝူယိက ဘယ်မှာလဲ.. မင်းတို့က ဘာဖြစ်လို့ အတူတူ မလာကြတာလဲ..”
နျဲ့ရှောင် ကူကယ်ရာမဲ့စွာဖြင့် ရယ်မောလိုက်ပြီး သူ၏ ရင်ဘတ်ရှိ အိတ်ကပ်ဖောင်းဖောင်းအား ညွှန်ပြလိုက်သည်။
“ဒီမှာ အိပ်နေလေရဲ့.. ဟုတ်တယ်မဟုတ်လား ငပျင်းလေး ဝူယိ..”
ထိုသို့ကြားသည့်အခါ ဟမ်းစတားလေးသည် သူ၏ လက်သည်းလေးများဖြင့် အိတ်ကပ်အစွန်းသို့ တွယ်တက်လာပြီးနောက် လက်ကလေး ဝှေ့ယမ်းပြပြီးနောက် ပြန်အိပ်သွားပြန်သည်။
Chapter 55🐹
Start from the beginning
