BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM
"Yavaş amına koyduğum!"
Kazımcan'ın sesiyle kampüsün sahasındaki herkes ona dönerken, Semih de Kazımcan'a karşı bağırdı.
"Ne diye küfrediyorsun amına koyim!" takım arkadaşları bu tartışmaya iq'larının yetmeyeceğini anlamış olacaklar ki, karışmadılar.
Açıklamak gerekirse; Ali, Kazımcan, Semih, Barış ve Yunus yaklaşan maçları için antrenman yapıyorlardı. Semih ve Kazımcan birbirlerine bağırıp duruyorlardı ve Ali onlardan bıkmıştı.
"Ben Efe'min yanına gitmek istiyorum."diye sızlanmaya başladı. Bunu gören Halil ve Yunus çifti ise onun triplerini çekemeyeceklerini için yavaşça Ali'nin yanından uzaklaştılar.
"Beni taksanız ölür müsünüz? Bir ficte önemseneyim ya!" kendi kendine sövmeye başlarken kramponlarını değiştirdi. Antrenman onun için şuanlık bitmişti. Yüzüne büyük bir gülümseme yerleştirip sahadan çıktı.
Efe'nin dersi ise ne hikmetse erkenden bitmiş, kampüsün çıkışına ilerliyordu. Ve bir de ne görsün? Ali onu kapıda bekliyor, sanki onu almaya gelmiş gibi.
"Efee" sesle bağırarak Ali tabiri caizse üzerine atlarken, tabi Ali'nin asıl amacı sarılmaktı, herkes çıkan gürültünün kaynağına baktı. Bir de ne görsünler! Kampüslerinin resmen herkese sosyal mesafeyi koyan çocuğu Efe, Ali'nin ona sarılmasına izin veriyor! İnanılır gibi değil. Ama aslında Efe için işler göründüğünden çok daha zordu. Ali sanki onu askerden gelmiş gibi karşılıyor, kemiklerini kırmak istercesine sıkıyordu.
"Uhm, Ali." kendisine sarılı bedene gözlerini çevirdi Efe. "Herkes buraya bakıyor."
"Umrumda değil, sen bakıyor musun önemli olan o." Ali de dün gece tavlama cümlelerine çalışmıştı. Öyle ki Yunhal çiftinden yardım alacak kadar düşmüştü, kendi deyimiyle.
Ali, Efe'nin tepkisini görmek amacıyla ona sarılmayı bırakıp yanına geçti. Gördüğü maskeyle somurttu, yüz ifadesinin yarısını göremiyordu. Yine de onunla beraber çıkışa yürümeye devam etti.
"Akşam benimle yemeğe çıkmak ister misin?"
diye sordu Ali. Efe bir an duraksadı fakat yürümeyi bırakmadı. Ali'nin ani teklifi ile biraz garip hissetmiş, kelimeler istemsizce ağzından çıkıvermişti.
"Neden olmasın? Kalabalık olmayacak bir yerde ise eğer..." tamam, doğrusunu söylersek, Efe'nin Ali'ye adım atması baya şaşırtıcıydı. Ama asıl konu Ali aptal aşık, bugün sözde yemek konulu olan çıkmayı, nasıl çıkma teklifine dönüştürecekti.
Birkaç gündür, mükemmel bir şey planlamaya odaklanmıştı. Hâlâ aklında net bir şey olmasa da kendisi olduğu sürece bu teklif gerçekleşecekti.
Aslında evlenme teklifini çoktan etmişti ve bu
yemekte de yüz yüze bir evlenme teklifi edebilirdi.
Hep önce çıkma teklifi yapılacak diye bir şey yok ya! Bunu ciddi ciddi düşünse de arkadaşları ve abisi, şiddetle bu fikre karşı çıkmışlar, çıkma teklifinin ilk olması gerektiğini ve önemli olduğunu vurgulamışlardı.
"Nereye gidiyorsun Ali? Senin evin bu tarafta değil mi?" dedi sola doğru ilerlemeye devam eden Ali'ye, Efe.
Ali, bir an hayal dünyasından çıktı ve hemen geri döndü. "Burada yollarımız ayrılıyor..." diyerek hüzünle yola baktı. Bugün hem düşünceli hem de duygusaldı. Efe bunu anlamıştı fakat ne demeli ne yapmalı, o da her şeyde olduğu gibi, Ali'yi anlamakta yeniydi.
"O zaman seni 7'de alırım, yolu tarif edersin." Ali şaşkınca Efe'ye baktı. Tam tersi olması gerekmez miydi? "Motorumu tamirden alacağım bugün, onunla gitmek istemez misin?"
Ali'nin köşeli jeton sonunda düşerken Efe'nin mükemmel siyah motorunu hatırladı. İkisi yan yana gelince hafif bir burun kanaması geçiriyordu Ali, ama olsun. Nazar bunlar.
"Ha, tamam olur." bir an çuvallasa da ona el sallayıp onayladı.
"Akşam beni bekle tarçınlı sahlepim!" diyerek arkasını dönüp koşmaya başladı.
Ali Turap Bülbül, kendini her koşulda rezil edebilirdi.
Efe'nin ilgisini çeken de Ali'nin bu halleriydi.
NORMALDE BU KADAR KÖTÜ DEĞİL DÜZ YAZI ANLATIMIM NEDEN BU BÖLÜM BÖYLE OLDU HİÇ ANLAMADIM HİÇ GÜZEL OLMADI BÖLÜM AĞLAYIN
ama mutluyum ve bi tane bölümü kötü yaptım diye hiç kendimi üzememm
bununla idare edin zaten diğer bölüm final
KÖTÜ OLDU BİLİYORUM AMA SİZ KÖTÜ OLMUŞ DEMEYİN
