NERGʼİS KOKUSU 👠 (Töre&Adalet Serisi)

''AcıSever''🌶️

*kurguların aktif yazılmasını ve bölümlerin hızlı gelmesini istiyorsak lütfen oy verip yorum yapmayı unutmayalım.

🖋️Hayattaki en zor şey; geçeceğin köprülerle, yakacağın köprüleri ayırt etmektir... David Russell

Her gece dualarım
Bitmedi rüyalarım
mutlu sonla
Ağlama ben ağlarım
Can bulur mu toprağım
gözyaşında...🎙️

Buzdan bir muharebeyi andırmaktaydı Cumhuriyet savcısı Bâki Çetiner'in odasına çöken sükunet. Bâst-ı zaman eden dakikalar genç kadının kulaklarında çınlatmıştı hızlanan nabız atışlarını. Kudretli bir el göğüs kafesinden içeri uzanıp soluğunu kesmek ister gibi kuvvet dolu avuçlarında sıkmıştı ciğerlerini. Elleri mecalsizce iki yana salınırken karşısındaki bal rengi menevişler sol elinin yüzük parmağında parıldayan altın halkaya değmişti. Değmiş ve kalın kaşları hafifçe çatılırken gözbebekleri öfke ve sükut-u hayal ile doluvermişti. Gözlerini kısacık bir zamanda açık kapatırken sesli bir yutkunuş geçmişti boğazından. Burnundan kesik bir soluk çekmiş, çene kemiklerinin seyirişini sezdirmek istemezmiş gibi silmişti tüm mimiklerini. Başını anladım der gibi hafifçe sallamıştı.

-Öyle mi? Memnun oldum.'demişti kısık ama Nergis'in tüylerini diken diken eden pürüzlü bir sesle. Kimseyle göz göze gelmek istemezmiş gibi başını yana doğru çevirmiş, irisleri Asaf Başsavcıya doğru kaçamak bir bakış bırakmıştı. 'Başsavcım sizde uygun görürseniz hemen dosyayı incelemek istiyorum. Dava çetrefilli. Hızlı başlamak gerek.'

Nergis her an bayılacakmış gibi karıncalanmış hissediyordu tüm bedenini. Oğuz Kağan elbette onu tanıdığını belli etmeyecekti. Nitekim onlar adliyede karşı karşıya geldiklerinde kimseyle aile bağlarını ayân etmezlerdi. Ona kurşun misali saplanan bal gözlerin sert bakışlarıyla nefesini tutmuştu. Biraz daha aynı odada kalırlarsa ya bayılacak yada ayaklarına kapanıp ben bi'halt yedim n'olur sen affet diye zırlayacaktı. Asaf Başsavcı duyduğu ile memnuniyet dolmuş, disiplinli ve başarılı bir başsavcı ile çalışacak olmanın mutluluğu ile gülümsemişti.

-Tabii Oğuz Kağan başsavcım. Makamınız hazırlandı. Hemen karşıki oda.'demişti sevindirik bir sesle. Oğuz Kağan yine hiç biriyle göz göze gelmeden başını sallamış, kravatını düzeltir gibi kıpırdatırken dişlerini istemsizce birbirine bastırmıştı. İçinde koca bir öfke kazanı kaynarken sakin görünmek onun için her zamankinden daha zordu.

-Teşekkür ederim.'demişti yine kısık ve alelade bir sesle mırıldanarak. Sanki arkasını dönüp odadan çıkacakmış da son anda aklına birşey gelmiş gibi başını hafifçe geriye çevirmişti. Menevişlerindeki alevler harlanmışken irisleri su yeşillerine değdiğinde cıss diye bir ses çıkmıştı. İmayla havalanmış tek kaşı. 'Bu arada size sormak istediklerim var avukat hanım. Baş başa mümkünse. Odamda bekliyorum.'

Dediğiyle bir lahza daha beklemeden çıkıp gitmişti Bâki savcının odasından. Ardından Asaf Başsavcı çıkmış, Nergis ise bir an kararan gözleriyle sendeleyerek sandalyenin kenarına tutunmuştu. Bâki ve Eşref bir adım önde ve sırtları ona dönük oldukları için bu vaziyetini hemen fark etmemişlerdi. Usulca çökmüştü az önce kalktığı sandalyesine. Yanmıştı. Tek kelime ile yanmıştı. Bâki'ye yakalanmak bunun yanında hiç bir şey kalmıştı. Oğuz Kağan onu ateşsiz yakacaktı ateşsiz! Bide odasına çağırmıştı iyi mi? Sıkıyorsa gitmesindi şimdi!

Ya şimdi , ya hiç...

Zangır zangır titreyen dizleriyle ayağa kalkmış, çantası ve kabanını tek bir kelime etmeden Eşref Haşim'in kucağında bırakırken ölüme gider gibi çıkmıştı odadan. Bu koridorlarda her zaman heybetle yürümüşken ilk kez böyle korku doluydu. İnce topuklularının üzerinde zelzelede adım atmaya çalışır gibiydi. Derin soluklar alarak geçmişti karşıdaki odaya. Kapıyı zorlukla tıklatmış, kapı kolunu tonluk bir ağırlıktaymış gibi güçlükle indirmişti. İçeri girdiğindeyse ceketini geriye atıp ellerini beline yaslamış, geniş pencereden dışarıyı keskince çattığı kaşlarıyla izleyen bir Oğuz Kağan bulmuştu. Kapıyı içinden besmele çekerek kapatmış ve içine kaçmış sesiyle miyavlamıştı.