" ဟင်းဘာဖြစ်တာလဲ...ဒေဝီတက်ကြည့်လိုက်ဦးမယ်နော..."
" သားအိပ်နေတာထင်တယ်..."
" ဒီအချိန်မဟာမအိပ်ဘူးဆိုတာ ဒေဝီသိပါတယ်..."
ဒေဝီကိုဘယ်လိုပြောပြောမရပါ...ဒေါ်ဧကရီလဲ...
ဘာမျှမပြောတော့ဘဲသက်ပြင်းချကာထမင်းစားခန်းထဲဝင်လာခဲ့သည်...ဒေဝီသည်မဟာ
၏အခန်းထဲဝင်သွားလေသည်...မဟာသည်ဆေးသောက်ထားပြီးမှေးနေလေသည်...
" မဟာ..."
" ဟင်း ဒေဝီ မင်းဘာလာလုပ်တာလဲ..."
" နင်နေမကောင်းလို့...ငါလာကြည့်တာလေး..."
" မသင့်တော်ဘူးလေးဒေဝီ..."
" ဘာမသင့်တော်စရာရှိလဲ...ငါကနင့်သူငယ်ချင်းဘဲလေး..."
" ငါသိတယ်လေး...ဒါပေမဲ့ နှစ်ယောက်တည်းဆိုတော့မသင့်တော်ဘူး..."
" ငါသိပါတယ်ဟာ...နင့်မိန်းမဆုံးပြီးကတည်းက
နင်လဲလိုချင်ရှာမှာဘဲလေး ဒါကြောင့်ငါ..."
" တော်တော့ဒေဝီ...ငါ့မိန်းမနဲ့ မင်းနဲ့ဘာဆိုင်လဲ..
မင်းအ့လိုစိတ်ဓာတ်ရှိနေရင် ဘယ်တော့မှငါ့အိမ်မလာပါနဲ့... "
" မဟုတ်ပါဘူးမဟာရယ်...ငါက နင်လိုအပ်မယ်ထင်လို့ပါ..."
" Sorry ဒေဝီ မင်းကလှတယ် မှန်တယ်...ငါသူငယ်ချင်းထက်ပိုမတွေးဘူး...ငါနားချင်ပြီး
အခန်းထဲကထွက်ပေး..."
ဒေဝီသည် မျက်နှာပျက်သွားပြီး...
" ငါအိမ်ပြန်တော့မယ်...လာနှုတ်ဆက်တာ"
" သဘောဘဲဒေဝီ..."
ဒေဝီသည်အခန်းထဲမှထွက်သွားပြီးဒေါသစိတ်က
" မဟာ...နင်ကဘာလဲ...ငါဒီလောက်လိုက်လျောတာတောင်ငြင်းတာလား...အဟွန်း...ကောင်းပါတယ်...ဇွတ်ကျားက ဘယ်တော့မှ ကျားကောင်းမဖြစ်နိုင်ပါဘူးမဟာရယ်..."
သူမမဟာကို Gay ဟုထင်နေသည်...သို့သော်
မဟာက လေပြေနှင့်ဆို ကျားထက်ဆိုးသည့်ကျားရိုင်းပမာပင်😇
သုံးရက်ကြာပြီးနောက် မဟာသည်လဲ ဒဏ်ရာသက်သာခဲ့သည်...ဒေါ်ဧကရီသည်...
" သား...ဒဏ်ရာသက်သာပြီးလား..."
" ဟုတ်မာမီသက်သာပါပြီး...မာမီသားတစ်ခုတောင်းဆိုချင်လို့...ပြီးတော့ဘကြီးလဲရှိနေတော့
ပိုအဆင်ပြေတာပေါ့..."
Dark ( or ) မုဆိုးဖို
Start from the beginning
