ကူးပြောင်းလာတိုင်း အမျိုးသားဇာတ်လိုက်ရဲ့လက်မောင်းထဲမှာ သေဆုံး။

Part 83

သူ၏ အသံက သူမ၏ ခေါင်းပေါ်မှ ထွက်လာပြီးသည်နှင့် နင်မုန့်၏ ကိုယ်ပေါ် ဖိအား ပိုရောက်လာတော့သည်။

ထို့နောက် ရှီချီက နင်မုန့်ကို နံရံနား အတင်းတွန်းကပ်လိုက်ပြီး သူတို့နှစ်ယောက်ကြားတွင် အလွန်ကျဉ်းမြောင်းသော နေရာလပ်ကြားကိုသာ ချန်ထားရစ်ခဲ့သည်။ တစ်ယောက်က လှုပ်လိုက်သည်နှင့် သူမ အနေဖြင့် သူ၏ ရင်ဘတ်ကို ထိတွေ့မိပေလိမ့်မည်။

နင်မုန့်ကလည်း လက်ကို မည်သည့်နေရာသို့ ချရမှန်းပင် မသိတော့ချေ။ ထို့ကြောင့် သူမ၏လက်ကို နံရံအနောက်ဘက်သို့ ပြန်ကပ်ထားလိုက်ပြီး အနည်းငယ်ပင် ရှေ့သို့ မတိုးရဲတော့ချေ။

ရုတ်တရက် အိပ်ရာပေါ်ရှိ ဖုန်းက မြည်လာသည်။ သူမက ချက်ချင်းလိုလို စိတ်အေးသွားရသည်။ သို့သော် မမျှော်လင့်ထားသည်မှာ ရှီချီက နေရာတွင် ဆက်ရပ်နေသေးပြီး ဖုန်းကိုလည်း သွားရောက် မဖြေချေ။ သူက သူမ၏ ရှေ့တွင် မျက်နှာသေဖြင့် ဆက်ရပ်နေသည်။ နင်မုန့်က မနေနိုင်တော့ပဲ သူ့ကို တွန်းလိုက်သည်။

"နင့်ရဲ့ဖုန်း"

ရှီချီက မထူးခြားနားသလို ပြန်ဖြေသည်။

"မြည်ပါစေ"

နင်မုန့် "..."

ငါ ဘာဆက်ပြောရမှာလဲ။

သူက စကားပြောသည့်အခါ သူ၏ ရင်ဘတ်မှ တုန်ခါသံကိုပင် ခံစားနိုင်သည်။ သူမအနေဖြင့် သူ၏ရပ်နေသော ချက်အောက်မှ ခန္ဓာကိုယ်သွင်ပြင်ကိုပင် မြင်နိုင်လေသည်။ ထိုအခြေအနေက မနေနိုင်ဘဲ ယခုလေးတင် သူတို့ နမ်းရှိုက်ခဲ့သည့် အခြေအနေကို ပြန်တွေးမိသွားစေသည်။

နင်မုန့်က နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်သည်။ သူမက ယခင်ကတည်းက ထူးဆန်းသည်ဟု ခံစားရခဲ့ဘူးသည့် တိုင်အောင် ရှည်ရှည်ဝေးဝေး မတွေးခဲ့ဘူးချေ။ သို့သော် ယခု ဖြစ်ပျက်သွားသမျှ အရာအားလုံးက သူမကို ဆွံ့အစေလေသည်။

ရှီချီက သူမထံ ထိုသို့သော ခံစားချက်မျိုး ရှိနေခဲ့သည်။

သူမက အတွေး များလွန်းသောကြောင့်လည်း ဖြစ်နိုင်သည်။ သူမ အနေဖြင့် အရှေ့မှလူက သူမ ထွက်ပြေးသွားမည်ကို ထိန်းချုပ်မှု လွန်ကဲလုနီးပါး ဖြစ်သွားခဲ့ခြင်းကို အာရုံမခံ မိခဲ့ချေ။ ရှီချီက သူမကို မျက်နှာသေဖြင့်သာ စိုက်ကြည့်နေသည်။