Divane ihtiyar

2.bölüm

   

    Herkese merhaba bu bölümde şiirimizin sonunu okuyacağız.Hazırsak başlayalım,keyifli okumalar✨💟

Dudaklarında acı bir tebessüm belirdi.
Kimine göre mesut,kimine göre mahsundu.
Ancak yine de yalnızdı.

Beyazı sevmişti ihtiyar.
Tıpkı etrafındaki kar taneleri gibi
Sarı saçlarına beyaz yazma bağladı.
Bununla örttü yanılgılarını,
Yüreğinin cılız sesine kulak tıkadı en sonunda.
Artık bembeyaz örtü vardı her yerde,
Gözleri dışında…

Adam hâlâ aşık,
Kadın hâlâ acımasızdı.
Kadın hâlâ yoktu.
O an hatırladı ihtiyar,
Zaten hiç olmamıştı.

Yüreğinin acısını gözardı etti.
Yaşları umursamadı.
İlk karı yağdırmıştı.
“Seni seviyorum”dedi bir umut,
Ancak resim hâlâ aynı yerde duruyordu,
Adam aynı,kadın aynı yerdeydi.
Ne bir adım geri,ne bir adım ileri gidebilmişlerdi.
İlk karı efsanesi yalan mıydı?

“Seni seviyordum”dedi bu sefer titrek bir halde,
Yorgun kirpikleri titreşirken üşüdüğünü sandı.
Şaşkındı,çünkü adam hep üşümüştü.

Ancak bu hiç bir üşümeye benzemiyordu.
Boşluğun ürpertisiydi bu,
Onsuzluğun soğuğuydu ruhunu donduran
Ve ihtiyar o an anladı,
Efsaneler gerçekleşmeyecek,
En soğuk geceye güneş doğmayacaktı.
Üzerine katre katre deniz boşalmayacak,
İçi tekrar ısınmayacaktı.
Sözün kısası,sevdiği gelmeyecek,
Harabe ceketiyle ısıtamayacaktı.

Sarsak adımlarla yerinden kalkı.
Dans eden aşıklara baktı.

Adamın gözleri dolu dolu,kadın acımasızdı.
Tek taraflı bir aşktı onunkisi.
Cehenneme o gün bağlanmıştı ayak bilekleri.
Ancak ne eskittiği prangaları unuttu,
Ne de üzerine yaptığı resimleri.
Adına aşk diyordu kadının.
Olmasa da olurdu.

Yalnızlığından ürperdiğini sandı.
Ancak nedeni belliydi.
Uzun sürmedi hiçliği.
Devrildiği zaman anladı,
bu gece yalnız değildi.
Yıldızlar ve Ay şahitti ölümüne,
Bu sefer de onlara tutundu.
Kar tanesinin eriyip gittiği kirpikleri ıslaktı.
Fırça gürültüyle yere düştü.

Kulaklarını dolduran son şey ise sıfırı geçen saat sesi oldu.

“Ölüm,ölüm derler,ölüm nedir bildin mi sen?”

Canolarım ben çok beğendim umarım sizde beğenmişsinizdir.Düşüncelerenizi bekliyorum😊🤍