Kusurlarının olması kötü hissettirir elbet..
Aynalardan uzak tutan çirkinlik değildi yalnız.İcindeki öfkeyi içinde saklamaktı amacı.
Ya intihara kadar yolu varsa bu uçurumun?
Ablamın odasından müzik sesi duymuştum.Odasına aniden daldığımda bunu sorun edecegini hic düşünmüyordum.Nede olsa aynı odayı kullaniyorduk ama o odanın sadece ona ait olduğunu varsayiyordu.
Aniden iceri girdigimde korktugu için ufak bir çığlık atmıştı.Telefon yatağa düştügünde bir kaç tane erkegin karografisini gördüm.Ablam telefonu sakince olduğu yerden aldı ve onu korkuttugum için sırtıma hafif vurdu.
Belkide hayata tutunmama yardım edecek o kişi bu 7 erkegin arasındakı tek ve yıldızdan daha parlak gozuken o kişidir,yeşil saçlarıyla çekici gozukuyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Dikkatimi çeken bu klibi ablama sordum.Hayatımın simdi başladığını bilmiyordum.
Bu kişinin Bangtan k pop grupunun bir üyesi olduğunu ogrendigimde cokta mutlu olamamıştım.Cunki zamanında bu k pop grubunun uyesi olan Jimin'i bir domuza benzettigimi söylemistim.Tabiki pismanim..
Herkes hata yapar.En cokta çocuklar.
Müziklerini dinlemeye başladığımda bir evrende kaybolmustum. Bu evrenden dondugumde yıllar geçmişti..
Hızlı geçiş;
2020 5 june
Yazardan;
Yay ayının ağır havası rüzgarla yüzüne vurdugunda hala yaşadığını farketmisti bu yıl intihar etmeyi düşünen Alya.
Sahilde yururken koluna çarpan onunla aynı yaşlarda olan o çocuğu gormeye zamanı yetmemisti kafasında ki sorulara cevap vermekle uğraştığı için.
Yere dustugunde güçlü kafa tasini delip gecemeyecek dusunceler puff yok olmuştu ortadan.Sanki binlerce molekul parcalara ayrılmıştı en küçük cisim olmasına rağmen.
Yerde oturup ne yaşadığımı parçalanmış hücrelerimle anlamaya çalışıyordum.Cantami yerden aldim ve çocuğun dizinin arkasına acımadan vurdum.Nede olsa bu hayatta hersey karsiliklidir degilmi?Bunu bana hayatimi zehir edip ona karşılık vermeme izin vermeyen ablam ogretti.
Ona ne yapmistim ki bana boyle bir karşılık veriyordu?boyle bir hayat sunuyordu?sunmak değil yasatiyordu.Yasiyormuydum?Sanirim.Calisiyordum.
Dusuncelerimi sonunda bir kenara birakip,yere dusurdugum çocuğa baktim.Canim yanmışti.Boyle biri değildim.Ne oldu bana?Neden insanların canını yakiyorum?
Çocuğu yerden kaldirmadan eve koştum.Umursamadimmi.Umursadim. Ama hala küçük bir şey olmasına rağmen karıncayı deve yapan vicdanım bunu abartiyordu.Belkide abartilmasi gerekiyordu.
Ah bak yine..
Peki birisi beni incittiginde vicdanı boyle acı cekiyormudurki?.Hic sanmam.Nede olsa ben bircok hucrelerden ibarettim.Birini parcalasalar digerleri yinede işine devam eder.Nede olsa ben duygusuzdum,canım yanmaz,uzulmem,nede olsa ben cirkindim hayat bana hic gulmez.
Aslinda güler ama pekte hos bir gulumseme değil bu.Korkutucu bu gulumsemeyi bana sunmasada olur.
