17 yaşında, ailesi olmasına rağmen bir yalanın mahkumu olan ve hayatını yetim hanede geçiren Afra, ailesi bir anda hayatına girerse ne olur?
Yeni ailesi, abileri ve kardeşine hemen alışabilir mi? Ya abileri Afra'nın deyişiyle terörist olursa? Afra...
"Neden yaptın bunu?" diye sordum. Neden yaptığını biliyordum ama bir kez de onun ağzından duysam fena olmazdı.
"Çöle düşmüş de su bulmuş gibi sana bakıyordu, görmedin mi? Yanında benim olduğumu hatırlatmak istedim." dedi.
Ah aaah.
Elimi kaldırarak saçlarını okşadım. "Sen sakın büyüyünce Kürşat abine benzeme tamam mı canım kardeşim? Onun gibi bir mağara adamı olmanı istemem." dedim. Allah korusun.
"Saçmalama abla."
Beraber sohbet ede ede annemlerin olduğu masaya geldik. Sandalyemi çekip oturdum. Herkesin yüzünden düşen bin parçaydı gerçekten. Neler olmuştu?
Annemin bu sabahtan beri morali bozuktu şimdi de diğerlerine bulaştırdı herhalde.
Aç değildim. Çukur tabağa biraz salata koydum sadece. "Bir sorun mu var?" diye sordum merakla.
Havada gerginlik vardı.
Annemin bana bakmasıyla içimin acıdığını hissettim. O kadar değişik bakıyordu ki gözlerime.
"Var. Sorundan da büyük bir şey var. Biz konuştuk ve bunu senden saklamak istemiyoruz prensesim." dedi Kıvanç abim.
İçime korku düştü bir anda. Neydi ki şu ana kadar benden sakladıkları?
"Ne oldu?" diye sordum korkuyla.
Herkes "sen konuş' der gibi Alp abime bakınca Alp abim yutkunarak konuşmaya başladı.
"Annemler dün akşam siz yokken İnci'yi görmeye gittiler." dedi Alp abim.
Yutkundum. Korktuğumu belli etmemeye çalışarak "Ee?" diye sordum. Alp abim devam etti.
"Seni yurda o bırakmış. Annemi kıskandığı için. Soy ismini de değiştirmiş. Bizi bunca yıl senin özlemini çektiren kadın İnci'ymiş."
Biliyordum zaten. Allah'ın belası kadın.
Bildiğimi çaktırmamak için başımı salladım. Herkes yemeğiyle ilgilenmeye başlarken, Kürşat'ın mırıldanmasını duydum.
"Bunca yıl yoktu, şimdi de olmasaydı ne olurdu sanki."
Duyduğumu anlamak için beynimi zorladım.
Benim gelmemi istemiyormuş...
Varlığımdan rahatsız oluyormuş...
Benden nefret ediyormuş...
Gözlerim istemsizce dolarken, ayağa kalktım bir hışımda. Artık dayanamıyordum. Ne kadar istenmeyen biri olarak görülecektim onun gözünde?
"Afra? Ne oldu bebeğim nereye?" dediğini duydum Kıvanç abimin.
"Duyduklarından etkilendi, İnci'yi çok severdi. Bence üzerine gitmeyelim, biraz yanlız kalmaya ihtiyacı var." dedi Alp abim.
Tabi canım. Abim yine teşhisi koydu.
Bunun üzerine kimse peşimden gelmedi. O yüzden değildi, o yüzden kalkmamıştım masadan...
Doğruca odama çıktım. Burada böylece kalamazdım, kafamı dağıtmaya ihtiyacım vardı. Artık düşünmek istemiyordum, istemiyordum.
Dolabımdan kot, diz üstü kemerli elbisemi çıkardım giydim. Bu elbiseyi, Alya'yla çıktığımız ilk alış verişte almıştım ve hiç giymemiştim şimdiye kadar. İlk olacaktı bu.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
