မူပိုင် [အတွဲ နှစ်]

အပိုင်း တစ်

မျက်ခုံး၊ မျက်လုံးသည် အတော်လေးလှ၏။ နှာတံသွယ်စင်းကာ မထူမပါး နှုတ်ခမ်းတစ်စုံလည်း ရှိလေသည်။ ထို့အပြင် ပိုင်က အသားအရေလည်း လှ၏။ ညိုသော်လည်း စိုစိုပြေပြေရှိကာ ရုတ်တရက်ကြည့်လျှင် အိန္ဒိယမင်းသမီးနှင့် တူသည်။

အရပ်အမောင်းမှာလည်း ပုကျန်ခဲ့ခြင်း မရှိဘဲ ဖွံ့ဖြိုးသင့်သလောက် ပုံမှန်လေး ဖွံ့ဖြိုး၏။ အသက်ငယ်ငယ်ဖြင့် ဤမျှ ကြည့်ကောင်းနေလျှင် အရွယ်ရောက်သည့်အခါ ပိုင်ဟာ မည်မျှ ကြည့်ကောင်းနေလိုက်မလဲဟု တွေးမိသည်။

" ဒါက ဘယ်သူလဲ နွယ် "

ကြီးကြီးနွယ်ရဲ့ နံဘေးတွင် ထိုင်နေသော ယောဂီဝတ် သီလရှင်တစ်ဦးမှ မေးမြန်းလာခြင်းပင်။

" သူ့နာမည်က ပိုင်လေ။ အသက်ဆယ့်လေးနှစ်ရှိပြီ "

" ပိုင် .. ပိုင်တဲ့လား "

" နှုတ်ဆက်လိုက်လေ သမီးပိုင် "

သင်ကြားပေးထားသည့်အတိုင်း လက်အုပ်ချီ၍ မင်္ဂလာပါဟု နှုတ်ဆက်လေသည်။ သို့သော် ပိုင်ရဲ့ မျက်နှာမှာတော့ တည်တင်းလျက်သာ။

" ကိုယ့်အပိုင်ကို ပြန်ရှာဖို့ ရောက်လာခဲ့ပြီပေါ့၊ အစွဲအလမ်း ကြီးလိုက်ပါဘိကွယ် "

စကားသံအဆုံး၌ ပိုင် မျက်ရည်ဝဲလာခဲ့လေသည်။ ထိုအခြင်းအရာကို မြင်ပြီးနောက် ယောဂီဝတ် သီလရှင်ကြီးမှ ထပ်မံစကားဆို၏။

" သူစောင့်နေတယ် "

ဤအခါတွင်တော့ ပိုင့်ပါးပြင်ပေါ်သို့ မျက်ရည်များ စီးကျလာခဲ့၏။ အထိတ်တလန့် ဖြစ်သွားသော ကြီးကြီးနွယ်မှ ပိုင်ကို လက်လှမ်းဆွဲသော်လည်း ပိုင်ဟာ တုပ်တုပ်မျှ လှုပ်မလာပေ။

" ပိတောက်တွေ ဝေဆာနေအောင်ပွင့်တဲ့ အရပ်မှာ "

" သမီးပိုင် .. ဘာဖြစ်တာလဲ။ သမီး .. သမီးလေး "

" ဝအောင်ငိုပါစေ၊ သူ့ကို ခဏလွှတ်ထားပေးလိုက်ပါ "

" မဟုတ်တာရှင်၊ ကလေးက ရှိုက်သံမထွက်ဘဲ မျက်ရည်တွေပဲ ဆက်တိုက်ကျနေတာ။ စိုးရိမ်ရတယ် မဟုတ်လား "

" အချိန်မတန်သေးလို့ ဘာတစ်ခုမှ မမှတ်မိသေးတာ။ နောက်ကျရင် အရာအားလုံး အဆင်ပြေသွားလိမ့်မယ် "