Nevermind Bieber

|·| 0011

"Ik snap het nut hier eigenlijk nog niet van" zuchtte ik. "Ik wil gewoon zien of ik nog kans bij haar maak" zei Justin. "Justin heb je haar al naar je zien kijken? Kom op tuurlijk maak je kans?" zei ik zuchtend. Die dude is blinder dan een mol. Oke, eigenlijk kan je niet 'blinder' zijn dan iemand die al blind is..maar je weet wel wat ik bedoel."Geloof me dit is de beste manier". Ik zuchtte diep. Justin pakte voorzichtig mijn hand vast die ik geschrokken wegtrok. "Moet dit echt?" vroeg ik met een pruillipje. Hij keek me spottend aan. "Sienna,ooit een koppel gezien dat geen handen vasthoud?" vroeg hij. "Maar wij zijn GEEN koppel" zei ik wijs met de nadruk op 'wij'. Hij negeerde me totaal en pakte weer mijn hand vast. Het voelde raar,zijn hand in de mijne..maar het zou ook niet geloofwaardig overkomen als we het niet deden. We liepen de kamer uit waar we Payton in de zetel aantroffen met haar gsm in haar handen. Ze was druk bezig met smsen maar keek op van haar gsm toen ze ons zag staan,hand in hand. Ik was nerveus,vraag me niet waarom. Ik wist gewoon niet of ik wel kan doen 'alsof'. Ik zag Payton met een verwarde blik kijken. "Wij-euhm..", ik voelde me zo schuldig tegenover haar. Ik weet zeker dat Payton nog iets voor hem voelt en het moet verschrikkelijk zijn voor haar om ons zo te zien. Payton is een lief meisje en ze verdient dit niet. "Wij zijn een koppel" zei Justin glimlachend naar mij. Ik glimlachte half,dit was zo niet goed. "Oh dat is, euhm-", zei ze lichtjes jaloers maar ze herpakte zich snel,"Proficiat!!" zei ze deze keer overdreven vrolijk. Ik lachte alleen maar wat. Justin omhelsde mij plots vanachter en plaatste zachte kusjes in mijn nek,wat ervoor zorgde dat ik zachte rillingen kreeg. Toen Payton terug naar haar scherm keek was het mijn beurt om Justin kwaad aan te kijken. "Doe.dat.nooit.meer" zei ik sissend terwijl hij zachtjes begon te lachen. Ik rolde met mijn ogen en liep weg naar mijn kamer. Zuchtend liet ik mij neervallen op mijn bed. Eigenlijk had hij niets fout gedaan,maar ik kon er gewoon niet tegen. Ondanks het feit dat het wel goed voelde..maar het voelt altijd goed als jongens kusjes in je nek plaatsen,of het nu Justin is of niet..denk ik toch? Ugh ik haat dit gedoe,waarom heb ik ingestemd? Plots hoorde ik mijn kamerdeur open en terug dicht gaan. Geschrokken keek ik op in het gezicht van Payton. Ze keek me met een bitchy face aan die ik,geloof me, nog nooit eerder heb gezien. Ik keek haar verward aan. "Kijk eh bitch," begon ze terwijl ze met haar vingers begon te draaien en doen, "blijf met je poten van Justin af,hij is van mij en alleen maar van mij" zei ze. Ik wist totaal niet was zeggen. Ik was gewoon in shock. Wat was er met haar gebeurd? Plots begon ze te lachen. "En ja,ik kan nu eenmaal goed acteren" zei ze lachend. Ik kon men eigen wel op men kop slaan. Ik wist dat er iets niet klopte al vanaf dag 1. Ugh, ze is gewoon een bitch. Al die tijd heeft ze alles gefaked. En het ergste is dat ik het ook nog geloofde ook nog. "Hij is mijn vriendje nu Payton, jij hebt zijn hart gebroken,remember?" zei ik bitchy terug. Normaal doe ik dit nooit. Ik zou nooit zoiets zeggen geloof me. Maar mensen die mij goed kennen weten dat als iemand zo tegen mij doet,dat ik mij niet laat doen. "Wel niet voor lang meer" zei ze met een glimlach en met dat liep ze de kamer uit. De rest van de dag zat ik gewoon op mijn kamer. Het enigste waarvoor ik mijn kamer heb moeten verlaten is mijn beste vriend ' Waarom maak ik me er eigenlijk druk om? Ze is fake, en fake mensen geraken nergens in hun leven. Ik liep mijn kamer uit terwijl ik zag hoe Justin en Payton lachend in de zetel zaten. Ik rolde mijn ogen en liep naar het balkon. "Oh hey babe" zei Justin flirterig terwijl hij snel achter mij liep. Plots voelde ik hoe mijn lichaam de lucht in werd gegooid en rond werd gezwaaid. Ik kon het niet laten om een luide gil uit te laten. "Justin leg me neer!" riep ik luid en lachend. Hij negeerde me en liep naar de zetel waar Payton in zat. Hij ging zitten terwijl hij mij nog steeds vasthad,zodat ik op zijn schoot belandde. Justin sloot zijn armen stevig rond mijn heupen zodat ik niet weg kon. "Komaan laat me los" zei ik met een pruillipje. "Justin is de lekkerste en coolste en leukste ter wereld" zei Justin met een glimlach. "NEVER" zei ik lachend,maar geen seconde later had ik spijt van wat ik had gezegd en begon hij me te kietelen. "J-j-juusstt-t-tin st-topp" zei ik lachend en wenend tegelijkertijd. Ik moest zo hard lachen en wenen dat ik gebogen met mijn hoofd op zijn borstkas zat. Ik had echt felle buikkrampen niet normaal.

|| Justin's pov ||

Ik stopte met kietelen en voelde haar zware ademhaling op mijn borst. Ik hield ervan om haar te plagen,en vooral om haar te zien lachen. Ik liet mijn hand zachtjes door haar bruine haren glijden en bestudeerde haar gezicht voor de zoveelste keer. Doordat haar ogen gesloten waren merkte ik nu pas dat ze best wel lange wimpers heeft. Die van Payton ook,maar die zijn dan wel nep. Ik voelde hoe Payton's blik op ons gericht was. Ik ben niet trots op de manier hoe ik haar probeer terug te krijgen maar ik wil er zeker van zijn dat ze mij echt terug wilt. Ik moet iets vinden om haar echt jaloers te maken.

|| Sienna's pov ||

Ik luisterde naar Justin's hartslag terwijl ik aan alles en nog wat zat te denken. Ik was zelfs vergeten dat Payton hier zat. Ik verplaatste mijn hoofd een beetje zodat ik Justin tegoei kon aankijken. Zachtjes grinnikte ik toen ik zag dat hij mij ook aan het aankijken was. Snul. Hij bewoog zijn hoofd steeds korterbij naar de mijne tot dat Justin's lippen maar 2 mm verwijderd waren van de mijne. Ik wilde mij graag verzetten maar iets in mij hield mij tegen. En geloof me, ik heb geen idee wat die 'iets' op dit moment is. Ik voelde zijn adem zachtjes tegen mijn huid wat rillingen op mijn huid veroorzaakte. Niet veel later voelde ik hoe zijn zachte lippen de mijne raakten. Zijn lippen waren zo zacht...hoe graag ik het ook wil ontkennen,zo'n kus heb ik nog nooit gehad. Het voelde gewoon zo goed. Te goed. Geen van beide deden we moeite om de kus te beïndigen. Na een tijdje besefte ik pas waar ik mee bezig was en trok voorzichtig weg. Ik keek hem ongemakkelijk aan en zag dat hij net dezelfde blik als mij had. "Ik-euhm...ik ben best moe dus ik denk dat ik maar beter ga slapen..slaapwel" zei ik snel terwijl ik naar mijn kamer liep, zonder één van beide nog een blik te gunnen. Éénmaal in mijn kamer deed ik de deur dicht. Verward liet ik me op mijn bed vallen. Wat was dat..?