HAIKEN'S POV
"Cool, thank you everyone for leaving me!" I shouted out of annoyance when I realize that all of them is going out except me.
I'm alone at home and no ones with me. Mabuti nalang at mabilis nakauwi ang mga kapatid ko kaya hindi na akong mag-isa. If I had known that I would be left alone, I would have gone with them. Tsk!
"How was your day? Is it still fun even without me?" I mumbled after seeing Haiden going down stairs.
Hinatid niya lang saglit si Kiah sa taas dahil mukang nakatulog na naman ito sa biyahe nila.
"Tsk. Ikaw kaya gumala tapos kasama mo bata?" he looked at me badly.
"So you didn't enjoy it?" pangungulit ko.
"Man, why do you have so many questions? Can you just shut up and let me rest for a minute?" he was disgusted to face me.
"Okay, calm down," sabi ko at isinuko ang mga kamay. "Why are you in a bad mood, ha?!Hindi lang ako sumama nagkakaganyan kana." I played my tongue on my lips and laugh at him.
I was not able to join them because Daddy and I were taking care of something. Gustohin ko mang ipabukas nalang ang paglabas naming tatlo ay hindi na pwede. Ayaw niyang umasa ang kapatid namin at ganon din naman ako.
"Ang kapal mo, pasalamat nga ako dun dahil wala ka," he just passed me and went to the living room. He sat on the sofa and leaned his head on it and closed his eyes.
Is he that tired to act like this? Tsk.
"Have you done eating lunch?" lumapit ako sa kaniya at tumabi ng upo.
"Nag breakfast lang kami ni Kiah dun. Hindi pa ako kumakain ng tanghalian," nakapikit niyang sagot.
"Akala ko pa naman at mamayang hapon pa kayo uuwi. Mas mabuti na rin sigurong hindi ako sumama dahil ang bilis niyo lang pala dun," sumeryoso ako. "By the way, why did you go home right away?"
I really thought they would stay there for a long time and will go home later. Ang pangit tignan kung uuwi kayo agad at hindi magtatagal dun kung bonding ang gusto. Iyon ang pinaka ayaw ko, mabuti nalang at wala ako dun.
"Walang rason para hindi agad umuwi, nakakapagod din maglakad-lakad sa Mall," dahilan niya.
Pinalo ko ang binti niya at tumayo. "Tara, let's lunch nalang together. May alam akong restaurant malapit dito."
Iminulat niya ang mga mata at inikot sa kabuuan ng bahay na para bang may hinahanap.
"Saan sila mommy at daddy?" nilingon niya ako.
"Umalis muna sandali, may kikitain daw silang tao. Sasama nga sana ako e pero hindi pumayag dahil importante daw ang pupuntahan nila, tsk!" angil ko.
Kung alam ko lang talaga na aalis sila ay sumama nalang sana ako sa dalawa kanina. Napakapangit!
Iniwan lang ako dito sa bahay.
"Kilala mo?"
"Nope," nagkibit-balikat ako.
"Sino naman kaya 'yon?" ihinawak niya ang hintutoro sa labi at kunot noong nag isip.
"Dude, can you just stand up there and be faster? Gutom na gutom na ako, masyado kang mabagal." Kinuha ko ang susi ng sasakyan sa bulsa at nilaro-laro iyon sa kamay habang inis na naghihintay sa kanya.
