"აჰ ჰაჰა ის ძალიან უცნაურია დღეს. ის ადვილად არ ეკარება არავის, მით უმეტეს ახალს" - თქვა მაკაომ და უყურებდა ლეკვს, რომელიც პიტის კისერში ჩაეშვა. პიტმა ლეკვი ბავშვივით დაიჭირა და მის ზურგზე ფერება განაგრძო.
"არა, ნუ იდარდებ ამაზე. მე მიყვარს ლეკვები" - თქვა პიტმა და სიყვარულით გაიღიმა.
უცებ მაკომ პიტის უკან გაიხედა და ფეხზე წამოდგა. პიტი დიდ ყურადღებას არ აქცევდა, რადგან ის პატარა ფუმფულას კვებით იყო დაკავებული, რომელიც მის საყრდენში ისვენებდა.
"Როდის დაბრუნდი?" ვიღაცამ იკითხა და პიტი შეკრთა. ხმა ზედმეტად ნაცნობი იყო. უცებ წამოდგა ლეკვთან ერთად. ვიღაცის გვერდით ყოფნას გრძნობდა, მაგრამ ვერ ბედავდა მზერის გახედვას.
"ჰეი ძმაო" თქვა მაკაომ და ძმას მოეხვია.
”სკოლა დღეს ადრე დასრულდა, ასე რომ, დიახ, ცოტა ხნის წინ მოვედი,” დასძინა მან და გაუშვა ძმა.
ვეგასი მისი დიდი ძმაა?! გაიფიქრა პიტმა. შინაგანად კვდებოდა. ამ სასახლეში მყოფი ყველა ადამიანიდან ის უბრალოდ უნდა შეჯახებოდა ვეგასის პატარა ძმას, არა? შეიძლება მისი იღბალი გაუარესდეს?
"რას აკეთებ მასთან?" ვეგასმა ჰკითხა ძმას და მიუთითა პიტზე, რომელიც ზომაში შემცირდა.
"ის ჩემი ახალი მეგობარია. ჭამას ვაპირებდით. და შეხედე ბელას ისე მოსწონს, რომ არ სურს მისი გაშვება" - თქვა აღელვებულმა მაკაომ. ვეგასმა სკეპტიკურად შეხედა პიტს.
პიტმა მას გახედა და შემთხვევით თვალის კონტაქტი დაამყარა. მაშინვე იატაკს მიაშტერა თვალები, თითქოს რაღაც აკრძალული დაინახა.
პიტი ღმერთს ევედრებოდა მის სიცოცხლეს. არ უნდოდა სადმე ახლოს ყოფილიყო ამ უგულო ფსიქო ბიჭთან. მისი წინა წამება საკმარისი იყო იმისთვის, რომ პიტს მარადიულად შეეშინებოდა.
"მმ.. კარგი ჭამე. მე ჩემს სამეცადინო ოთახში ვიქნები" - თქვა ვეგასმა და უმცროს ძმას თავზე ხელი დაადო.
პიტმა ამოისუნთქა, როცა ფიქრობდა, რომ ვეგასი წავიდოდა, მაგრამ ძალიან ცდებოდა.
"და შენ" დაუძახა ვეგასმა. პიტს სუნთქვა შეეკრა. შიშით უყურებდა ვეგასს.
"მოდი ჩემს სამეცადინო ოთახში, როცა ჭამას დაამთავრებ. გაქცევაზე არც იფიქრო, გაიგე?" ვეგასმა გამოაცხადა.
პიტმა ჩამწყდარი თვალებით დაუქნია თავი.
"სიტყვები" თქვა ვეგასმა მკაცრად.
"კი-კი" პასუხის დროს პიტის ხმა გაებზარა. მისი პასუხის მიღების შემდეგ ვეგასი გავიდა ოთახიდან.
პიტს ტირილის სურვილი ჰქონდა. რატომ დაუძახა მას? ისევ დაარტყამს? ამგვარმა ფიქრებმა აუვსო თავი პიტს, როცა ის სკამზე ჩამოჯდა. მათი საჭმელი უკვე დახლზე იყო, მაგრამ პიტს მადა დაეკარგა.
"რატომ გამოიყურები ასე შეშინებულად ფი?" შეშფოთებული სახით ჰკითხა მაკომ.
- მე - ეს ნამდვილად არაფერია, - პიტმა თავი გააქნია, ცდილობდა ამ საქმის თავიდან აცილებას.
"ნუ ინერვიულებ. ფი ვეგასი არ გაგლანძღავს" თქვა მაკაომ და ცდილობდა პიტის ნერვები დაეწყნარებინა.
ოჰ, მან შეიძლება რაღაც უარესი გააკეთოს. გაიფიქრა პიტმა.
- ნამდვილად არ ვიცი სად არის სასწავლო ოთახი, - თქვა პიტმა და თავი გადააქნია.
"იქ წაგიყვან. ახლა ჭამე, თორემ საჭმელი გაცივდება" თქვა მაკომ და ბრინჯითა და კარის სავსე კოვზი პირში ჩაიდო.
პიტმა თავი დაუქნია და მარჯვენა ხელით აიღო კოვზი, რადგან მისი მეორე ხელი ბელას ეჭირა.
YOU ARE READING
ხაფანგში (წიგნი 1)
Fanfiction‼️ ნათარგმნი იტალიურმა მაფიამ მოკლა ვეგასის მშობლები, როდესაც ის 15 წლის იყო. ბიძამ მოახერხა მისი და მისი ძმის გადარჩენა მეტოქე მაფიისგან და აიყვანა ისინი თავის მეურვეობაში. პიტი არის ობოლი, რომლის მშობლები ავტოკატასტროფაში დაიღუპნენ, როდესაც ის მხო...
