შენი ტექსტი,ჩემი ღიმილი/მიმდინარეობს

•2•

"ცხოვრება თავის გარეშე"

სახლი ძალიან დიდი იყო, დასამალიც უამრავი მაგრამ მანდამაინც ეს წყეული ოთახი ამოვირჩიეთ და კარგადაც მოგვაგნეს.

"იუნგი ხომ გითხარი ნუ აფრთხობ ხალხს თქო."

მის გვერდით სექსუალურმა მამაკაცმა ამოიღო ხმა.
"ჯინ, ახლა მაგის დრო არაა, ბებიაჩემის ფული მოიპარა!"

"მე არ მომიპარავს მომცა!"
"მოჯვი! არ მაინტერესებს!"
იუნგით წოდებული შავ თმიანი ბიჭი წინ მოვიდა და ხელში აიტატა ჯიმინი, ძალიან გამიკვირდა და დავიყვირე.

"ჯიმინი დასვი შე ლოქო!"
"ლოქო ვის დაუძახე?"
ატარებული ჯიმინი მხარზე ჰყავდა და შემომიტრიალდა.
"მხარს გატკებს იმზელაა ეგ ძროხა , ჰაჰა,ვიხუმრე!"

ისეთი სახით შემოტრიალდა შემეშინდა და გადავაკეთე რისი თქმაც მინდოდა, ჯიმინი ნამდვილად არ იყო ნასიამოვნები ძროხა რომ დავუძახე ,მაგრამ მეც ხომ ჩემი თავი უნდა გადამერჩინა.

მაღალი ყავისფერ თმიანი ჯინად წოდებული მომიახლოვდა, ხელი მომიჭირა და იუნგის წავყევით ერთ ოთახში.

"ფული უნდა დამიბრუნო!"

"არ დაგუვრუნებ იმ ქალმა მე მომცა!"

"ჯერ ეს ერთიც ის ქალი ასეთი დასაძახებელი არაა! ფული მომე!"

"იქნებ მისი შვილიშვილი არ ხარ! მე საიდან უნდა დაგიჯერო?!"

"ვაიმეეე ცუდად ვარრ! შენ გესმის ახლა რას ამბობ?"

"კი, სავსებით! ასე მითხრა ავტო კატასტროფაში მომიკვდა ყველაო!"

მთელი ოთახი მათი ყვირილოთ იყო სავსე, ყურები დამიგუბდა, ნეტა აქ რას ვაკეთებდი?
მალევე მომინდა ნარკოტიკების მოღება და ჰაერის უკმარისობა მეწყებოდა, პირო გამიშრა, ჩემს გვერდით ჯინი იყო.
"წყალი გინდა?"
"ჩანთა, ჩემი....ჩანთა..."
ვერც ცხვირიდან ვეღა რვსუნთქავდა და ვერც პირიდან,
"ჯ...ჯ..ჯი..მინ..."
ხელი გავწიე , სმენა დამეკარჰა იმდენად გაბრუებული ვყავდი ნარკოტიკს,
საკუთარ სხეულს ვეღარ ვაკონტროლებდი თუ კიდევ მეტს არ მიიღებდა ორგანიზმი ძალიან ცუდად გავხდებოდი და აჰა,სამი დღეა არაფერი შემისუნთქია ან დამილევია, აეროპორტში წაღებახე ხომ ზედმეტია საუბარი.

ჯიმინი ყვიროდა როცა ჩემი სუსტი ხმა გაიგონა , ლამევე მიხვდი რომ ჩანთაში თეთრი კოლოფი მოეძებნა, იუნგი გაკვირვებული მაგოდასთან ოჯდა და ჯიმინის სორბილს უყურებდა.
ჯიმინმა ნემსი ამოიღო , წამალი რამდენჯერმე გახსნა და ნემსი ჩაარჭო, წამლოს დოზა შეიყვანა და გასალეთებლად მოამზადა ,მაგრ გვერდით დადო,
პატარა ბოთლი ამოიღო ბამბის დისკთან ერთად, ბოთლში სპირტი იყო (ოტკა)
და ბამბა დაასველა, ყველაფერს იმდენად სწრაფად აკეთებდა ვეღარც გაიგებდი ჯერ რას და მერე რას ასწრებდა.

ნემსი ხელში მოიმარჯვა, ოდნავ გადახსრა რომ პირდაპირ არ ჩაეთხარა ხელში,
ხელი კარგად ამიმუშავა რომ სისხლის მიმოქცევა ლარგად წასულიყო და წამალი გამიკეთა,
მოქმედებას ორ წუთში იწყებდა,
სუნთქვა მოვუხშირე, გული დარეგულირების პროცესში იყო.
"კარგად ხარ?"
მალევე ჯიმინის სახეც შევამცნიე, დაბურული იყო ყველაფერი მაგრამ მიხვდებოდა ადამიანი რომ ეს ჯიმინი იყო.

თითქოს თავი აღარ მეკუთვნოდა, სუნთქვა დავარეგულირე,
თავი დამიმძიმდა....
"წამოწექი, ხო იცი ახლა ყველგან უნდა წავიდეს სისხლმიმოქცევა"

თავი უკან გადავხარე,
რას ვუკეთებ ცხოვრებას...
ჯიმინს მაინც რატომ ვტანჯავ, იქნებ დააგვიანდეს, ან დამაგვიანდეს და მის ხელების მოვკვდე...
არ მინდა სიკვდილი,
არ მინდა ამ უცეირო თავის გამო ვინმე დავაზიანო...

"50/50-ზე შევთანხმდეთ..."
იუნგის ხმა მომესმა.
"იმ შემტხვევაში თი ჩემს ოფისში დაიწყებ მუშაობას."

"მე კომპიუტერებში კარგად ვერკვევი ამიტომ არ ინანებთ ჩემს აყვანას."
ჯიმის ჩემი ხელი ეჭირა და მიზილავდა."

"კარგად ხარ?"

"მირჩევნია ნარკოტიკებზე დამოკიდებული არ ვიყო, არ მინდა ეს წყეული თავი ჩემი იყოს....არცა არავისთვის მინდა..."

თვალები დავხუჭე, გავიგონე ჯიმინის ღრმა ამოსუნთქვა,
ლოყაზე სისველე ვიგრძენი,

მე ვტიროდი...

_________წაიკითხეთ!!!

როგორც ჩანს რთული ცხოვრება ჰქონდა თეჰიონს...
რა საინტერესოა არა?

ძალიან დამაინტერესა ახლა რა მოხდება შემდეგ...
თქვენ?😉😏

დავოუთება, კომენტარებიიიი
და დაჶოლოვება არ დაგავიწყდეთ.

ბაიიიი😉💞