Oxford

Chapter 23

Aksidenteng natamaan ng kanyang tuhod ang aking hita. Inatras ko ang paa ko dahil sa gulat. Napansin niya yun pero tahimik lang siya.

"Will you give you it to Kamp, instead? Ibigay mo nalang sa kanya para paglaki niya ay mayroon siyang suotin. Isang beses ko lang yun sinuot, noong araw ng lunch d-date nating dalawa." sagot niya, napalunok ulit siya at nag-iwas ng tingin.

"Sigurado ka ba? Baka importante ang relo mong yun? Alam mo pwede mo naman yung kunin sakin at maliit pa si Kamp para suotin yun."

Napakamot siya sa kanyang noo. Napakagat ako ng labi para pigilang hindi napangiti. I sure was he's too cute and perfect when he felt awkward. I sighed and let the thin air cleared out of my mind. Kinuha ko ang paper bag sa tabi na may lamang natahing uniporme ni Ares.

"Okay lang naman kung mamayang lunch mo pa ito kunin para dalhin mo si Ares. Hindi ako sigurado kung okay na ito sa kanya pero sana ay dinala mo siya para matignan ko agad kung mayroon pang adjustment na kailangan ayusin."

"No, I trust you enough to make it and I don't doubt your ability to make clothes." he pushed.

Kumibot ang puso ko sa sinabi niya. Parang may bumalot na liwanag at mga bulaklak sa paligid ko dahil sa sagot niya. It meant a lot to me. The trust. Sa mga customers ko ay wala silang doubt sa Threads dahil maganda ang serbisyo namin.

Pero iba yung pakiramdam na malaki ang tiwala sakin ni Oxford dahil sa ginawa ko para sa pamangkin niya kaya hindi maiwasang mamula ng mukha. Yumuko lang ako para hindi niya mapansin yung pamumula ng mukha ko.

Yung bell sa pinto ang nagpaigtad sa akin para umayos ang pag-upo ko. Si Sandy lang ang lumabas na may bitbit na garbage bag para itapon. Huminga ako ng malalim at binalik ulit ang tingin kay Oxford.

"Anyway, nasa three thousand—"

Hindi ko naubos ang sasabihin ko sa kanya nang maglabas siya ng limang libo mula sa itim na wallet niya. Inilahad niya yun.

"Just keep the change, Billie. And please don't say no, keep it please. I know you've been working to complete my godson's uniform and I really appreciate your effort."

Nag-aalangan pa akong kinuha ang pera mula sa kanya. Ang laki pa ng sukli. "Salamat, Oxford."

"It's not a problem." he said, he cleared his throat once again. Baka nagkaroon na siya ng ubo kagabi dahil panay ang tikhim niya. "By the way are you free tomorrow? Gusto sana kitang isama sa isang fundraiser."

Nagtaas ang kilay ko at may suspetsya ako sa imbitasyon niya. "You mean niyayaya mo akong maging date?"

He slowly made a grinned on his lips. He averted his gaze away from mine for a sec before he finally settled it again on me.

"Well yeah, ako sana ang magsasabi nun pero naunahan mo ako."

"Ang sabihin mo magabal ka lang magsalita." I teased.

"Ah so you're teasing me now, huh. I didn't you have a diction in your tongue." Balik niyang biro sakin.

Napangiti ako ng lumapit siya sakin at titigan niya ako. Akala ko ay may sasabihin siya sakin pero tumagal ang tingin niya kaya natanggal ang ngiti sa labi ko at nagtatakang tumingin sa kanya. Parang sinusuri niya pati ang kaluluwa ko.

Tingin lang ang iniwas ko pero hindi ang mukha ko. Unti-unti niyang tinaas ang kanyang hinlalaki. Sinundan ko yun ng tingin hanggang sa lumapat yun sa'king pisngi.

"You have a lipstick stain on the corner of your lips."

"Huh?" Maang kong sagot.

How stupid of me not to noticed it beforehand? Tinubuan ako ng hiya. Hinawakan ni Oxford ang likod ng ulo para idiin ang kanyang hinlalaki sa aking labi. He wiped the stain for three times. Sobrang lapit ng kanyang mukha kaya kita ko ang tsokolateng mga mata at kanyang perpektong panga na pinapalibutan ng pinong balbas.