Futbol benim hayalimdi. Hayır.. hayır.. Bu doğru değil..Bizim hayalimizdi...
"Gelecek hafta Almanya'ya taşınacağım. Sana daha önce söylemediğim için özür dilerim, bundan memnun olmayacağını biliyordum bu yüzden zaman öldürmeye çalıştım."dedi.
Yakındaki parkta gülen ve kıkırdayan çocukların sesleri duyuluyordu ama şuan onları duyamayacak kadar kitlenmiştim.
On yaşına bile gelmemiş iki çocuk açık bir alanda durup birbirlerine bakıp size bakıyorlardı. O kadar kötü görünüyordum ki bağırıp çağıran çocuklar bile oynamayı kesip bize bakıyorlardı.
"Hah? Ne?"
"Eminim bensiz de idare edeceksindir. Yani başkalarıyla yakınlaşmaya başladın, hatta birkaç arkadaş bile edindin."dedi.
"..."
"Arkadaşlarımın seninle futbol oynamaktan mutluluk duyacağını söylememe bile gerek yok. Artık bana ihtiyacın yok..."
Sonunda tek kelime edememiştim, arkadaşımın ağzından dökülen bahanelere neredeyse hiç kulak asmamıştım. O her şeyin yoluna gireceğine dair kendine güvence vermeye çalışırken terli avuçlarıma bakıyordum. Yüzümden soğuk soğuk ter akıyordu. Yerdeki kumlara düşünüyordu. Onun yüzüne bakamıyordum.
Birlikte oynamamız durdurulamaz bir ikili olmamız ve hatta Dünya Kupası'nı kazanmamız gerekiyordu. Ona ne oldu? Keşke. Keşke beni tanımasına izin vermeseydim. Keşke kaybettiğim o satranç maçından sonra onunla karşılaşmasaydım. Hayır hayır hayır!
Söylediklerinin doğru olmadığını biliyordum, sonuçta o öyle düşünüyordu. Arkadaşları benimle isteyerek oynayacak mı? Çocukken bile bir kızın bu sporu yaparken karşılaşacağı zorlukları biliyordum. Kimse benim kendi takımında olmamı istemezdi ve bundan önce benim gol atma çabalarım, arkadaşımın becerileriyle benim en iyi yönlerimi ortaya çıkaracak şekilde karıştırılacaktı ama bu benim için daha önce olması gerektiği kadar önemli değildi çünkü onunla, ilk arkadaşımla oynama fırsatım olmuştu.
Peki o gittikten sonra oynamanın ne eğlencelisi olacak? Neden sınıfın önünde şiir okur gibi umursamazca konuşuyor? Neden neden neden gittin? Lütfen en azından benden nefret ettiğini, beni bir daha görmek istemediğini, çok kötü bir arkadaş olduğumu bana bağırabilirdin. En azından bana olan gerçek hislerini söyleyebilirdin..!
Havaalanına giderken yanında değildim. Anne ve babasının seslerini ve bazı eşyaların kaldırımda sürüklendiğini duyabiliyordum. Sadece perdelerin aralığından evine ve uzaklaşan arabasına baktım.
O gün kendime bir daha futbol topuna dokunmayacağıma dair bir söz verdim...
Aysel git başımdan ben sana göre değilim
ölümüm birden olacak seziyorum
hem kötüyüm karanlığım biraz çirkinim
Aysel git başımdan istemiyorum
benim yağmurumda gezinemezsin üşürsün
dağıtır gecelerim sarışınlığını
uykularımı uyusan nasıl korkarsın
hiçbir dakikamı yaşayamazsın
Aysel git başımdan ben sana göre değilim
benim için kirletme aydınlığını
hem kötüyüm karanlığım biraz çirkinim
Islığımı denesen hemen düşürürsün
gözlerim hızlandırır tenhalığını
yanlış şehirlere götürür trenlerim
ya ölmek ustalığını kazanırsın
ya korku biriktirmek yetisini
acılarım iyice bol gelir sana
sevincim bir türlü tutmaz sevincini
Aysel git başımdan ben sana göre değilim
ümitsizliğimi olsun anlasana
hem kötüyüm karanlığım biraz çirkinim
Sevindiğim anda sen üzülürsün
sonbahar uğultusu duymamışsın ki
içinden bir gemi kalkıp gitmemiş
uzak yalnızlık limanlarına
aykırı bir yolcuyum dünya geniş
büyük bir kulak çınlıyor içimdeki
çetrefil yolculuğum kesinleşmiş
sakın başka bir şey getirme aklına
Aysel git başımdan ben sana göre değilim
ölümüm birden olacak seziyorum
hem kötüyüm karanlığım biraz çirkinim
Aysel git başımdan seni seviyorum
Atilla İlhan
____________________________________
Bu şiiri çok seviyordum yazdığım hikayeye de uyduğunu düşündüm. Yazım hatam varsa özür dilerim. TDK değilim ne de olsa. Part 2 yi yarın yayınlayacağım.ütfen hayalet okuyucu olmayın. Bi yıldızınızı eksik etmeyin. İyi geceler dilerimmm.
