Korku

11 2 0
                                    

Selam uzun zamandır yoktum.Bölümler kaydedilmiyordu onla uğraşıyordum.Çok bekletmeden ilk bölüm karşınızda.Bu arada yorun yapmayı unutmayın yorum okumayı çok severim.İyi okumalar demeden önce bir söz soliyim..

Yaşamak hayallerini kurmakla,hayallerini kurmaksa hayallerini bulmakla başlar..

İyi okumalar

1. Bölüm-Korku

Düşün kendini bir yerde hayal et.Nerde edeceğini ben söyleyemem.Çünkü o senin hayal gücüne kalmış.Kendini istediğin yerde,istediğin zamanda, istediğin şekilde,istediğin kişiyle hayal edebilirsin.Ama hayal etmeyi bilmiyorsan?Diceksiniz nasıl oluyor.Siz farketmezsiniz bile hayallerinizin çalındığını.Çünkü hayaller ulaşılmazdır.Hayallerine sadece hayallerinde ulaşabilirsin.Büyük ihtimal böyle düşünüyorsunuzdur.Ama yanlış düşünmüyorsunuz desem yalan olur.Hayallerinizin çalındığının farkına varınca çok geç olur.Çünkü hayallerinizin çalındığını bir kere bile hayal etmediğiniz için çok geç olur.Yaşamak hayal etmekle başlar.Ve hayal etmeyi bilmiyorsan yaşayamazsın.Boş yaşarsın.Ve o hayallerin içinde hayatta karşılaşacağın her şey olduğu için doğruyu yanlışı ayırt edemezsin.Ve aşık olursan bu doğru mu yanlış mı diye bilemezsin.Çünkü neler yapacağını,aşık olduğun kişiyle neler yapacağını hayal edemezsin.İnsanlar böyle.Hayallerinin çalındığının farkındalar fakat kollarını bile kaldırmıyorlar.Sen ekranın dışındasın.Ben içindeyim.Sana sesleniyorum ama duymuyorsun.Çünkü hayal etmeyi unutmuşsun.Sesimin nasıl olacağını düşünmeden okuyorsun kitabı.Belki kulağında kulaklık var.Kulaklıkta çalan şarkıyı dinliyorsun.Ve hiç bir zaman düşünmedin mi o şarkının nasıl ortaya çıktığını.Hangi enstrümanların kullanıldığını,nasıl yapıldığını düşünmedin demi.Çünkü hayal etme duyun yok.Diyeceksiniz biz hayal edebiliyoruz.Hayal etmek öyle bir şey değildir.İstediğiniz şeyi hayal etmek hayal değildir.Düşüncedir.Düşünce ile hayalin arasındaki incecik farkı görmezler insanlar.Ben de sizin gibiyim.Herhangi bir farkındalığım yok sizden.Ama olacak.Çünkü gayret edeceğim.Sizde edebilirsiniz.Boş boş oturup ağlamak yerine.Kalkın ayağa.Gayret edin.Kimse gelip al hayallerin burda demez.Hayat kötü değil.İnsanlar kötü..Ben Ezel Gündoğmuş.Hikayemi düşüncelerinizden değilde,bir de benden dinleyin...

Tanıdık bir melodi geliyordu kulağıma.Yatağımdan yavaşça
doğruldum ve sol elimle gözlerimi ovaladım.Ve sesin geldiği yöne baktım.Alarmım çalıyordu.Sağ elimle yavaşça alnıma vurup alarmımı kapattım.Ayağa kalktım ve gerindim.Yavaşça odamın kapısını açıp dışarı çıktım.Parmak uçlarımda lavaboya yürümeye başladım.A pardon kusura bakmayın.Size kendimi tanıtmayı unuttum.Adım Ezel.Ezel Gündoğmuş.18 yaşındayım.Ama ben diğerleri gibi değilim.Küçüklüğümden beri şiddet gören zavallının tekiyim.Evet buyum.Hayatım,babamdan dayak yiyerek,boks yaparak ve ders çalışarak geçti.Evet boks.Komik bulursunuz büyük ihtimal.Ama sinirimi dökmemin tek yolu spor.İşte buyum.Ve asla değişmicem.Lavaboya sonunda geldiğimde yanağımda ki kızarıkları gördüm.İçimden küfrederek yüzümü yıkadım.Çok takmadım.Duvara fln çarpmıştır derlerdi.Gene umursanmazdım.Aslında bu çok da umurumda olmaz.İnsanlarla aram hiç iyi olmamıştır.Ben sessiz bir kızımdır.Ama maalesef de çok sinirli bir insanım.Bu yüzden az kavga etmedim.Her seferinde de yine eve gelince dayak yerdim.Çünkü her seferinde okul değiştirmek zorunda kalırdık.Çünkü verdiğim hasarlar büyük olurdu.Kafama gelen bir acıyla yerimden sıçradım.Babam tuvaletin önünde duruyordu."Ne dik dik aynaya bakıyorsun?"dedi korkutucu sesiyle.Ne kadar sinirli bir insan olsam da kendisi yüzünden sinir hastası olan birinin karşısında korkumdan donar kalırdım.O da babam oluyordu.Sabahdan akşama kadar dövdüğü kızının sinir hastası olduğunu bilmiyordu tabii.Ürkek ürkek ona bakıyordum.Korkakça cevap verdim başımı yere eğerken"Şey..baba yüzümü yıkıcaktım."dedim.Sonra bana yaklaştı ve saçımdan tutup yere doğru savurdu.Çığlık bile atmadım.Alışıktım.Daha kalmadan tekrar tuttu saçımdan ve ayağa kaldırdı.Boş bir ifadeyle bakıyordum.Her ne kadar alışık da olsam ondan korkmamı engelliyemiyordu.Bana ürkütür gibi bakınca çektim gözlerimi ondan."Hemen s*ktir git okuluna!"diye bağırdı.Başımı sallayınca çıktı banyodan.Hiç bişi olmamış gibi ellerimi ve yüzümü yıkadım.Saçımı tarayıp açık bıraktım.Ve banyodan çıkıp odama ilerlemeye başladım.Odaya girince telefonumu elimde aldım ve saate baktım.07.43 dü.Hemen üstümü giyinmeye başladım.Üstüme siyah bol bir sweet ve altımada çok cepli siyah owersize pantolonumu giydim.Siyah Nike çantamı da alıp kapıya doğru yürüdüm.

Chegaste ao fim dos capítulos publicados.

⏰ Última atualização: Feb 03 ⏰

Adiciona esta história à tua Biblioteca para receberes notificações de novos capítulos!

KaranlıkOnde as histórias ganham vida. Descobre agora