Yalnızca İhtiyaç Duyduğum İçin

KENDİME

Merhaba, uzun zamandır buralarda yoktum ama bu günden sonra artık aktif olacağım inşallah. Bu kararı bugün hatta az önce verdim. Çünkü artık kafamın içindeki seslerle sizi tanıştırma zamanının geldiğini düşünüyorum. Bundan birkaç gün önce kendi kendime sordum, neyi bekliyorsun? Sence de artık zamanı gelmedi mi? Diye. Ve evet zamanı geldi, gelmeli çünkü benim bu yolda korkularımı yenerek yürümem lazım ancak öyle yeni bir hayat kazanabilirim. Yeni ve güzel bir hayat. Bu benim için çok uç bir nokta ama ben bu uç noktayı aşmak istiyorum hatta yaşamak istiyorum ve bundan keyif almak istiyorum. Bu hayata çocukluğumla başlamak istedim. Aslında ben pek kendinden bahsetmekten hoşlanan bir insan değilim. Ben kafamın içindeki seslerden ve kitapların o büyüleyici dünyasından bahsetmekten zevk alırım. Ancak bugün daha farklı bir şey yapma kararı aldım. Korkularımı yenerek, kim ne der? Diye düşünmeden özgürce yazmak istiyorum. Yazmak benim yaşam kaynağım, yazmadan bir dakika bile duramam sanırım. Ve ben şimdilerde yazdıklarımı sizlerle paylaşma kararı aldım. Bu kararı almak sanıldığı kadar kolay değil zor oldu ama başardım işte bir şekilde. Şuanda da sizin çocukluğuma itafen yazılmış olan bu mektubu okumanızı istiyorum:)
Yorumlarınız benim için çok önemli. Ne yazmak istiyorsanız, içinizden ne geçiyorsa onu yazın ama lütfen yazın sakın korkmayın, çekinmeyin çünkü ben yargılamam, yardımcı olmaya çalışırım.

☆☆☆

Sevgili Küçük Esra;
Hâlâ içimde bir yerlerde saklandığını ve en savunmasız anlarımda ortaya çıktığını hissediyorum. Belki de kendimi kandırıyorumdur lakin bu bile benim için bir umut tanesi. Büyüdüğünde kendine karşı fazla acımasız oldun öyle ki bu hayatta sana kim ne yaptıysa herkesi teker teker affedip her şeyin acısını bir tek kendinden çıkardın. İşte hem senin hem de benim canımı yakan nokta bu durum oldu. Benim canım çok yandı ve yanmayada devam ediyor. Bunun tek sebebi benim yaşım ilerledikçe kendime olan kinim, öfkem, nefretim... aslında zaman ilerleyince anladım ki ben bencil bir insanmışım çünkü çocukken tek arkadaşım sadece kendimdim ve şimdide tek düşmanım sadece kendimim. Ne kadar da acı verici olsa gerek öyle değil mi? Lütfen bana kızma küçük Esra, ben seni korumak için elimden gelen her şeyi en iyi şekilde yapmaya çalıştım. Belki başarısız oldum birçok konuda ama yine de çaba gösterdim ve bu gösterdiğim çabalardan da asla ümidimi kesmedim. Şimdi senden bana kalan tek şey sevgi, senin kendine olan sevgin, insanlara hatta canını yakan insanlara bile olan sevgin; merhametin, temiz kalpliliğin, vicdanın, affedici olman yani kısaca senden bana kalan şey ruhun, ruhumuz ve onun nefes almasını sağlayan duygular ve hisler. Gözlerimi kapattığımda ne görüyorum biliyor musun? Karanlığın içinden sızan ufak bir ışık. Bu ışık tıpkı hayatı bitmeye kök tutmuş bir fidanın toprağının tekrardan canlanması gibi bir umut kırıntısı. Yani yaşamaya dair son bir umut tanesi. O küçücük ışık sen ona korkusuzca aslında korkularını yene yene yaklaştığında kocaman bir ışık haline bürünüyor ve sen küçücük bir umut kırıntısına tutunup korkularını yene yene ilerlediğin o yolun sonunda kocaman birikmiş bir umut yığınıyla karşılaşıyorsun bu da kocaman bir hayat anlamına geliyor tabi yaşamayı; güzel yasamayı bilene. Sen her şeye rağmen güzel yaşamayı bildin ama ben sanırım bilemedim fakat olsun ben şimdi o küçücük olan ışığa sığınarak yolumda düşe kalka ilerliyorum:)
O güzel gülüşlerin için nasıl bedeller ödediğini biliyorum o yüzden gülüşlerini hiç kıskanmadım aslında tek senin değil güzel gülen hiç kimsenin gülüşünü kıskanmadım çünkü güzel gülüşler için büyük bedeller ödenir küçük Esra ve ben bunu çok iyi biliyorum hayat bana bunu bir kez daha acı bir şekilde öğretti... Bu satırlara sığmayan daha nice yazmak istediğim birçok kelime var ama içimdeki bazı duyguların gerçek dünyada karşılığını bulamadığım için yazamıyorum onları sadece içimde bir yerlerde yaşayabiliyorum ve bu artık bana acı vermiyor çünkü Esra bazı alışmışlıklar artık can yakmaz sadece varolurlar o kadar. Şimdi de o yazamadığım ama içimde bir yerlerde olan, zamanında seninde hissettiğin, o duygularla beraber sana olan bu mektubumu sonlandırmak istiyorum. Yazacak ve yüzleşecek pek bir şey kalmadı şimdi daha huzurluyum.
Son kez değil sadece şuanlık elveda küçük Esra'm. Güzellikler içinde kalman dileğiyle, seni çok seviyorum. Hep sevmiştim...

Temiz kalabilmiş sana♡

♡♡♡

Şuanki duygularımı asla ifade edemem... başardım") bunu onun için; çocukluğum icin yaptım. Bu adımı, ilk adımımı onun için attım ve ona mektup yazarak attım. Bu benim için çok özel, çok anlamlı. Huzuru hissetmek dahası yasamak muazzam bir şeymiş:)) özgürce gülümsemek ve hissetmek her şeye rağmen hissetmek tarif edilemez bir duyguymuş. İyi ki diyorum, iyi ki!
Daha güzel bir günde ve bu sefer kafamın içindeki kişilerle tanışacağınız o zamanda görüşmek dileğiyle sağlıcakla kalın ve kendinize hep çok iyi bakın parlayan yıldızlarım☆♡

" Hissetmeli insan en çokta yaşadığını, özgürce ve hepte özgür olarak yaşadığını her daim hissetmeli." ~E.k.

...