" Wizard? "~~Taegyu

"iyi misiniz büyücü bey?"

O gece boyunca kitabı inceledim.
Kitap günlük tarzı bir şeydi. Annem denediği, başarılı veya başarısız olduğu tüm büyüleri buraya not almıştı. Ayrıca beraber bulduğumuz çiçekleri, çiçeklerin özelliklerini, hangi büyüde nasıl kullanılması gerektiğini ve toplarken yaşadığımız şeyleri yazmış. Tamamen büyü kitabı gibi değildi, beraber yaşadığımız anılar, benim hakkımda bir kaç tatlı şey ve babamla güzel anıları da vardı içinde.

Çok düşünceli ve ince bir kadındı. Çiçekleri çok severdi ve sanatla da ilgiliydi. Evimizin her yeri onun çizdiği çiçek tablolarıyla doluydu ve babam da ben de hiç şikayetçi değildik bu durumdan. İkimizin de neşe kaynağıydı annem.

Bu kitabı bulmak bana gerçekten güç vermişti. Biraz daha düşündüğümde artık kulübeden çıkıp yeni bir kasaba arama kararı aldım. Bu bir çeşit büyücü geleneğiydi. Her kasabada bir büyücü aile olurdu. O kasabanın güvenliğinden sorumlu olurduk.

Biz kasabamızı en iyi şekilde korumuştuk şimdiye kadar. Fakat bir yangın güzel ailemin sonu olmuştu işte.
Yangının sebebini asla öğrenememiştim.
Bir suikast mıydı, evde kontrolsüz çıkan her hangi bir ateş miydi yoksa dışardan geçen rastgele birinin dikkatsizliği miydi? Bu soruların cevabını bulmak için çok uğraşmıştım ama sonuç olarak elimde hiç bir şey yoktu.

Düşüncelerimi bir kenara bırakıp pelerinimi takıp kapüşonumu kafama geçirdim. Yanıma bu kulübede yaptığım yeni süpürgemi de aldıktan sonra yavaşça yüksek ağaçların arasından gök yüzüne çıktım.

Yolumu kaybetmemek için etrafı kontrol ederek ilerliyordum. Daha yarım saat geçmesine rağmen birden etrafımı saran kara bulutlara anlam vermemiştim. Talihsizlik bu ya yarım saat önce cıvıl cıvıl olan hava ben kulübeden çoook uzaktayken kötüleşmeye başlamıştı.

İçimi kaplayan panik ve huzursuzluk süpürgemi kontrol etmemi zorlaştırıyordu. Kontrolu kaybetmemek adına derin nefesler alarak sakinleşmeye çalıştım. Giderek daha da toplanan kara bulutlarla pelerinime sarıldım ve alçalmaya başladım.

Daha ben tam olarak sakinleşememişken çakan şimşekle kontrol tamamen benden gitmişti artık. Rastgele sağa sola çarpan süpürgemi zapt etmeye çalışırken sırtımda bir acı hissettim ve yere doğru hızla düşmeye başladım.

Hatırladığım son şey sırtımın inanılmaz acısıydı.

Kang Taehyun

Yine ormanda devriye geziyorduk. Alfaların görevlerinden biriydi bu da.
Alfalar güvenliği sağlar, omega ve betalar günlük işleri yapar bazen perilere yardım ederlerdi, periler çiçeklerle ilgilenir ve doğa döngülerini düzenlerken normal yaşamı seçen vampirler ise bize katılarak güvenlikle ilgilenirdi yine.

Ha bir de büyücüler vardı. Bizim kasabamızda diğer kasabaların aksine her türden insan vardı. Vampirler, kurtlar, periler ayrıca perilerin her türü de yani 4 element perileri, bilge periler şifacı periler ve dahası kasabamızda bulunuyordu. Büyücüler dışında yanii. Asırlardır kasabamıza büyücüler ve cadılar uğramazdı. O yüzden sağlık ve güvenlik gibi işlerle bizler ilgilenirdik. Ama kötü niyetli vampirlere karşı asla şansımız olmazdı. Olamazdı da zaten. Güçleri nerdeyse büyücülerle eşdeğerdi.
Biz ise onların saldırıları karşısında elimiz kolumuz bağlı bir şekilde kayıplar verirdik.

Kasabamızdaki diğer vampirleri hedef alırlardı genelde. Ama onlarda hayvan kanı dışındaki kanları reddettiği için diğerleri kadar güçlü değillerdi.
Bunu fırsat bilen kötü ruhlu vampirler ise akıllarınca onlardan intikam alırlardı.

"Taehyun!"

Yeonjun hyungun bana seslenmesiyle daldığım düşüncelerimden uzaklaştım.
Yeonjun Hyung bir savaşçı periydi o da bizimle beraber devriye gezmekle yükümlüydü. Her zaman devriye gezdiğim ekibin diğer iki üyesi ise Huening Kai ve Soobin Hyungdu.
Soobin Hyung da benim gibi alfayken Kai ise bir şifacı periydi. Her duruma karşı devriye gezen gruplara bir şifacı peri verilirdi. Bizim bir diğer görevimiz ise Kai'yi canımız pahasına korumaktı.

Bana seslenen Yeonjun Hyunga doğru ilerlediğimde çalılıkların arkasına eğilmiş dikkatlice bir şeye baktığını gördüm.

Ben de yanında eğildim ve baktığı tarafa bakmaya başladım.

Biraz ileride kırık bir süpürge ve vücudunun çoğu ağacın arkasında kaldığı için tam olarak hangi tür olduğu anlaşılmayan bir insan vardı. Tabii süpürgeden yola çıkarsak büyücü olduğunu varsayabilirdik.

Bu olasılık kalbimin hızla çarpmasına sebep olmuştu. Sonuçta bir büyücüyle karşılaşmak oldukça zor bir şeydi. Ki soylarının geri kafalı insanlar yüzünden oldukça azaldığını göz önünde bulundurursak bu gayet doğaldı.

Ama dediğim gibi hiç birimiz daha önce büyücü görmediğimiz için iyi veya kötü niyetli olduğunu kestiremiyorduk o yüzden yanına yaklaşmakta tereddüt etmiştik.

En sonunda cesaretimi toplayarak çalılıkların arkasından yavaşça çıktım ve temkinli adımlarla büyücüye(?) doğru ilerlemeye başladım. Arkamda benimle beraber gelen Soobin Hyung ve Yeonjun Hyung da oldukça endişeli görünüyordu.
Biz yavaşça ilerlerken en küçüğümüz olan Huening Kai hızla önüme geçti ve türünden hala emin olamadığımız bedenin yanına eğildi. Bu ani hareketiyle hepimiz irkilirken Kainin sakin yüzüyle biz de rahatlamıştık. Sonuçta onun güvenliğinden biz sorumluyduk ve grubumuzun lideri olan Soobin Hyungun onu uzun uzun azarlayacağından emindim.

Biz de Kai'nin yanına vardığımızda karşılaştığım güzel yüzle afalladığımı hissetmiştim. Uzun, kahverengi ve dağılmış saçlarının arasında beyazlıklar vardı. Küçük, yüzüne çok yakışan bir burnu, güzel yüz hatları ve kalın dudakları aşırı bir uyum içindeydi.
Ayrıca güzel yüzü de dahil olmak üzere pek çok yerinde yaralar ve çizikler vardı. Siyah kapüşonlu pelerini yer yer yırtılmış ve çamura bulanmıştı.

Ben güzel bedeni incelerken Kai'nin tatlı
sesi kulaklarımı doldurdu.

"Ay iyi misiniz Büyücü Bey?"

Şapşal adam agucuk bugucuk