အခန်း (၁၁၂) မဟာတိုက်ပွဲ!

1.6K 304 47
                                    

အခန်း (၁၁၂) မဟာတိုက်ပွဲ!

ရက်အနည်းငယ် ကြာသော် ချင်ရှောက်ယွီနှင့် ကျန်းယင်လုံတို့ဟာ အဆက်အသွယ် ရသွားခဲ့ပြီး ဖြေဆေးကို ထမင်းဟင်းများထဲတွင် ရောနှောကာ အထဲသို့ ပို့ဆောင်နိုင်လိုက်သည်။ ထို့တစ်ပြိုင်နက်တည်းတွင် ရှန်ချန်းဖုန်း စသည်တို့ကလည်း အစိုးရရုံးတော်များနှင့် ကျန်ရှိသော သိုင်းလောကသားများကို ဆက်သွယ်ကြပြီး အတွင်းအပြင် ပြီးပြည့်စုံစွာ ပူးပေါင်းနိုင်ရန် အသင့်ပြင်ဆင်ထားကြသည်။

တိုက်ပွဲမတိုင်မီ ရှေ့တစ်ရက်တွင် ရှန်ချန်းလင်က ဇာမဏီငယ်လေးကို ပွေ့ပိုက်လျက် ခြံဝန်းထဲတွင် ထိုင်ကာ လရှုစားရင်း အာရုံပျံ့လွင့်နေချေ၏။

"ကျီ!"

အမွေးလုံးက အတောင်ပံကို ဖြန့်ကျက်၍ ပွတ်သပ်လာသည်။ ရှန်ချန်းလင်က သူ့ခေါင်းကလေးကို ပွတ်သပ်ပေးရင်း စိတ်ခံစားချက်များကတော့ အနည်းငယ် ပေါ့ပါးသွားရသည်။

"မအိပ်သေးဘူးလား"

ရှန်ချန်းဖုန်းက သူ့ဘေးနားတွင် ထိုင်သည်။

"ကိုကြီး"

ရှန်ချန်းလင်သည် ဇာမဏီငယ်လေးကို ကြမ်းပေါ်ချပေးပြီး -

"ကိုကြီးယဲ့ရော ဘယ်လိုနေလဲ"

"ဆေးသောက်ပြီး ခုနကပဲ အိပ်သွားတယ်"

ရှန်ချန်းဖုန်းက ဖြေသည်။

"ရှောက်ယွီကို စိတ်ပူနေတာလား"

"ကျွန်တော်က အားလုံးကို စိတ်ပူတာပါ"

ရှန်ချန်းလင်က သက်ပြင်းချသည်။

"ဖုန့်ကျိုယဲ့က အဲ့လောက်အကြံအစည်များပြီး ကောက်ကျစ်တာ၊ ကျွန်တော် တစ်ခုခု အမှားအယွင်းဖြစ်မှာ ကြောက်မိတယ်"

"စိတ်ချပါ"

ရှန်ချန်းဖုန်းက သူ့ကို ပုတ်ပေးကာ -

"အစစအရာရာ ထောင့်စေ့အောင် ပြင်ဆင်ထားပြီးသား မဟုတ်ရင် ကိုကြီးတို့လဲ ပြီးစလွယ် လှုပ်ရှားမှာ မဟုတ်ဘူးလေ"

"အင်း"

ရှန်ချန်းလင်က ပြုံးပြကာ -

"မြန်မြန် သွားအိပ်တော့လေ၊ မနက်ဖြန် အစောကြီး ထရဦးမှာ"

သိုင်းလောကတစ်ခုလုံးကဗရုတ်သုတ်ခတွေချည်းပဲ!Nơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ