ถึงเพื่อนคนนั้น ผมบังคับเธออ่านครับ

5 december's boy. ( 400 word. )

spin off from confusion.

1.

ถึงเด็กชายเดือนธันวาคม ,

นิยามตัวเองว่ามนุษย์ขี้หนาว และเกลียดหน้าร้อน แสงแดดสามารถหวนรำลึกภาพความทรงจำถึงผู้จากไป ทั้งโลกที่สัมผัสจับต้องกันได้และเงาเลือนลางบังเกิดคล้ายกลุ่มหมอกควันปริศนา ถ้าชีวิตนี้หยุดแค่ช่วงวัยเยาว์แสนยาวนานจนทนถ่างตาตื่นไม่ไหว เด็กชายขี้หนาวคงผันเปลี่ยนร่างจนกลายเป็นเด็กชายขี้เซาแทน.

2.

รุ่นพี่ท่านหนึ่งกล่าวขึ้นว่า บางทีนิสัยอย่างเขาคงเหมาะกับการอยู่คนเดียว ,

เด็กชายเดือนธันวาคมรักสันโดษมีสัตว์เลี้ยงหนึ่งตัวเป็นเพื่อนและกำแพงหนาสูงชัน เม่นแคระสุดน่ารักในสายตา ตัวอ้วนๆ กลมๆ ขนฟูๆ สมบัติแสนสำคัญที่ไม่อาจตีค่าได้ เราเหมือนกัน เด็กชายขี้หนาวที่กลายเป็นเด็กชายขี้เซาไปแล้วโอบล้อมร่างกายด้วยหนามแหลมคม เฉกเช่นเพื่อนรักของเขา.

3.

บางครั้งก็ตั้งค่าร่างกายตัวเอง จัดตกแต่งอย่างดี ติดตั้งฟังชั่นเสร็จสมบูรณ์ แต่ไร้การใช้งาน ,

เพราะพื้นฐานคือมนุษย์ขี้เกียจโดยทั่วไป การขยับร่างกายอย่างไร้จุดมุ่งหมายที่สามารถเข้ากันกับเขาถือเป็นสิ่งที่ไร้ประโยชน์ที่สุด ส่วนสูงสำหรับเด็กยืนแถวหลังแบบเขา ควบคุมไม่ให้ร่อแร่ไปมากกว่านี้หรือบังคับไม่ให้เอาร่างเปื่อยๆ ไปชนอะไรเข้า ถึงจะใช้ความพยายามสุดความสามารถยังไง ถ้าระบบไม่ดีก็ไม่รู้จะแก้ไขมันยังไง เกินเยียวยาแล้วล่ะ.

4.

เพราะบนโลกนี้ทุกคนคือแปลกหน้าต่อกัน ,

มีเหตุผลหลายๆ เหตุผลสนับสนุนการกระทำ เด็กชายเดือนธันวาคมขี้หนาวแต่ยิ่งกว่านั้นเขาขี้กลัว ความประหม่าฉายชัดบนดวงตาแต่ร่างกายแข็งทื่อ กดข่มความรู้สึกไว้ อีกฝ่ายยื่นมือ ปากขยับถามต้องการความช่วยเหลืออะไรมั้ย แววตาซื่อตรงทำให้ขนเม่นบนตัวเขาลู่ลง นั้นคือการพบกันของรุ่นพี่คนหนึ่ง คนแปลกหน้าที่นิสัยดีสุดๆ.

5.

จากเด็กชายคนนั้น ตอนนี้ยังรู้สึกหนาวอยู่มั้ย ,

ชีวิตช่างหน้าแปลกใจจนเลิกแปลกใจ ยอมปล่อยตัว วางภาชนะร่างกายปวกเปียกนี้บนฝ่ามือให้อย่างไร้ซึ่งความกังขา มีคนคอยทนุถนอมอย่างเบามือ เด็กชายยิ้มกว้าง ลักยิ้มโผล่ลึกราวสะดือทะเล ใต้ห้วงลึกสุดขอบผืนดิน ใบหน้าแนบลงตรงประบ่า ความร้อนจากตัวคนรักแผ่ขยาย โอบล้อมและโอบอุ้มไว้ทั้งตัว.

ปัจฉิมบท ,

เด็กชายหนาวที่ผัวตัวกลายเป็นเด็กชายขี้เซา นายไม่ใช่เด็กชายขี้เหงาอีกแล้ว.

ㅡ

[ ย้อนหลังวันเกิดเมนตัวเองนานมาก แต่แฮปปี้เบิร์ธเดย์ ชเวซูบิน ]