ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΑΓΑΠΗ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 34

Η Τζάνις θα πληγωνόταν πολύ ,ίσως και να της άξιζε αυτή η σκληρή τιμωρία.. Μετά απ' όλα αυτά που είχε κάνει, εν μέρη ήθελε να την τιμωρήσει.. Μα και οι τύψεις είναι δυνατό συναίσθημα.. Τελικά είμαι όντως κόρη της!. Ο μεγαλύτερος φόβος είχε πραγματοποιηθεί! Όσο κι αν προσπάθησε ν' αποφύγει αυτή τη σύγκριση, ήταν απλά αδύνατο. Το μήλο κάτω απ' την μηλιά θα πέσει..  Τα αδέρφια της επίσης θα πέθαιναν για ακόμα μία φορά απ' την ντροπή τους αν συνέχιζε αυτή τη κατάσταση..Ο πατέρας της θα ένιωθε ντροπή απ' τον τάφο για την πολυαγαπημένη του κόρη και τα καμωματά της..Θα επιβεβαίωνε τα λόγια που ειπώθηκαν από δύο  γερασμένες και πλούσιες γυναίκες στον γάμο της Τζάνις.. Δεν μπορούσε να το κάνει αυτό. Την προηγούμενη φορά παραλίγο θα τους έβλεπαν ,κι αν γινόταν αυτό ,θα ήταν η χειρότερη στιγμή στη ζωή της.. 

~~~

Η ώρα ήταν μία το βράδυ, ο Τζέρεμι δεν της τηλεφώνησε ξανά.. Η Έμιλυ έβλεπε τηλεόραση βαριεστημένα, είχε αρκετή ζέστη μες στο δωμάτιο. Αν και χειμώνας, η θερμοκρασία δεν ήταν πολύ χαμηλή ,τα πολλά κρύα δεν είχαν πιάσει ακόμα. Γι' αυτό και φορούσε νυχτικά,συγκεκριμένα ένα μαύρο μακρύ με ανοιχτή πλάτη και σχεδιάκια από πίσω. Τα μαλλιά της ξανθά και σπαστά ,δεν τα είχε φτιάξει μετά απ' το μπάνιο. Ο Ρότζερ έλειπε και δεν χρειαζόταν να είναι κοκέτα για να την βλέπει.

Πριν κοιμηθεί αποφάσισε να πιει γάλα για να χαλαρώσει. Έβαλε τη μαύρη σατέν ρόμπα και κατέβηκε στην κουζίνα μες στο σκοτάδι. Η ευρύχωρη κουζίνα δεν είχε φως με αποτέλεσμα να δημιουργούντε σκιές παντού. Η Έμιλυ γέμισε ένα ποτήρι με κρύο γαλά και ανέβηκε ξανά στον πάνω όροφο ,στο δωμάτιό της. Την τρόμαζε το σκοτάδια, θυμόταν τα παιδικά της χρόνια και λήθελε να τα ξεχάσει..

Μόλις έκλεισε την πόρτα το κινητό δονήθηκε. Άφησε το ποτήρι στο κομοδίνο και άνοιξε το μήνυμα.  Ήρθα  από πίσω και είμαι  στο δασάκι . Σε περιμένω αν δεν έρθεις σε ένα  τέταρτο θα ρθω εγώ πάνω! Διέγραψε αμέσως το μήνυμα θυμωμένη.  Παρ' όλες τις σκέψεις που έκανε το απόγευμα, αποφάσισε να τον βρει. Όλο αυτό το σκηνικό ήταν ερεθιστικό, το κρυφό και το απαγορευμένο.. Δεν ένιωσε καμιά αναστολή, σχεδόν τρέχοντας πήγε να τον βρει.

Βγήκε απ' την πόρτα της κουζίνας μυστικά.Η μαύρη ρόμπα ανέμιζε καθώς περπατούσε γρήγορα και νευρικά. Συνεχώς κοιτούσε δεξιά και αριστερά από φόβο μες στη νύχτα. Τα κλαδιά ξεπρόβαλαν μπροστά της αλλα τα απωθούσε με τα λεπτά δάχτυλά της, οι ξανθές μπούκλες έλαμπαν κάτω από το φως του φεγγαριού.