ဟမ်းစတားလေးသည် ပိုင်မေ့အား ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ခက်ခဲသည့်အချိန်တွင် ရုတ်တရက် အစ်ကိုတစ်ယောက် ရှာတွေ့လိုက်သလို ခံစားမိသည်။
“ပိုင်မေ့မေ့ရေ.. ခန္ဓာကိုယ်တွေ နာသလားဟင်..”
ပိုင်မေ့သည် သူ၏အရှေ့မှ နုံအပြီး ဗဟုသုတမရှိသည့် ကောင်ငယ်လေးအားကြည့်ကာ နူးနူးညံ့ညံ့ ပြုံးပြလိုက်သည်။
“အရမ်းတော့ မဆိုးပါဘူး.. စခန်းဆောက်ပြီးသွားရင် ပိုများတဲ့ စွမ်းရည်ပိုင်ရှင်တွေနဲ့ ရှင်သန်ကျန်ရစ်တဲ့ သာမန်လူတွေကို ရှာတွေ့လာမှာဆိုတော့ လူတွေပိုများလာလိမ့်မယ်.. အဲဒီအချိန်ကျ ကိုယ်တို့လည်း ပိုများတဲ့ရိက္ခာတွေ စုဆောင်းနိုင်မှာပါ..”
ရှောင်ဝူယိသည် ပိုင်မေ့၏ စကားများနောက်ကွယ်ရှိ ဖုံးကွယ်ထားသည့် အဓိပ္ပါယ်ကို နားလည်သဘောပေါက်ခြင်း မရှိဘဲနှင့် ပိုင်မေ့အား လူကောင်းကတ်တစ်ခု ပေးလိုက်လေသည်။
“အဲဒါဆို ပေါင်ပေါင်းလည်း ပိုင်မေ့မေ့လိုပဲ လိုက်လုပ်မယ်နော်..”
နျဲ့ရှောင်နှင့် ကျန်းချိုးသည် ထိုဖြစ်ရပ်အား တည်ငြိမ်စွာဖြင့် စောင့်ကြည့်လေ့လာနေကြသည်။ ပိုင်မေ့ထံတွင် လတ်တလော မူမမှန်သည့် အပြုအမူမျိုး ရှာတွေ့ခြင်း မရှိသဖြင့် သံသယဝင်စရာ အပြုအမူမျိုး ပြုလုပ်လာလျှင် သတိထားမိနိုင်စေရန်အတွက် ဆက်လက်စောင့်ကြည့်ရုံသာ ရှိတော့သည်။
အဆုံးတွင် တောင်ထိပ်အား အပြည့်အဝ ပိုင်းခြားကန့်သတ်နိုင်ရန် တစ်နေ့လုံး အချိန်ယူခဲ့ရသည်။ ထို့နောက်တွင် ဇွန်ဘီအကြွင်းအကျန်များအား ရှင်းလင်းရန်မှာ လူတိုင်းအတွက် အခက်ခဲဆုံး ပြဿနာတစ်ခု ဖြစ်လာသည့်အခါ သူတို့ထံတွင် လူအင်အားမလုံလောက်ကြောင်း ပိုမိုသတိပြုမိလာစေသည်။
ရှောင်ဝူယိသည်လည်း ဟိုဟိုဒီဒီ ပြေးလွှားနေရသည့်အတွက် ခြေကုန်လက်ပန်း ကျနေပြီ ဖြစ်သည်။ သူ၏အရှေ့ရှိ မြင်ကွင်းအားကြည့်ကာ ရုတ်တရက်ဆိုသလို သူ၏ နေရာလွတ်ထဲရှိ ရှစ်ရန်ထျန်းနှင့် ပါ့ဝမ်ဟွားကို သတိရမိလိုက်သည်။ ဤအကြွင်းအကျန်များသည် သူတို့အတွက် အာဟာရဓာတ်အဖြစ် ပြောင်းလဲနိုင်လိမ့်မည်ဟု ခပ်ရေးရေး ခံစားမိလေသည်။
Chapter 36🐹
Start from the beginning
