ငါ လူသားမဟုတ်တော့ဘူး [ Completed ]

Chapter 42

တွန်းအားတစ်ခု ပထမဆုံးဖြစ်ပေါ်လာခဲ့သော မိုးမှောင်မျှော်စင် စစ်သားက သူ့လက်နက်ကို ရုတ်တရက် ချလိုက်သည်။ သူ့လက်ထဲရှိ ရောင်ခြည်လက်နက်မှာ မြေပြင်ပေါ်သို့ ပြုတ်ကျသွားသည်ကို ကြည့်ပြီးအံ့ဩသွားသည်။ သူဘာလုပ်နေတာလဲ...

"မင်းဘာလုပ်နေတာလဲ..." သူ့ဘေးနားရှိ အပေါင်းအဖော်က တအံ့တသြနှင့် မေးလိုက်သည်။
သူမသိဘူး... လက်နက်ကို ပစ်ချခဲ့သော မိုးမှောင်မျှော်စင် စစ်သားသည် 'အမှားကို ပြန်ပြင်ဖို့ အခုပဲ လက်နက်ကိုကောက်ကိုင်သင့်ပြီ' ဟု သူ့စိတ်ထဲတွင် ကျယ်လောင်စွာ အော်နေမိသည်။ ထို့နောက် သူ့ဦးနှောက်က ထိုအကြံအစည်ကို ငြင်းပယ်ကာ သူ့စိတ်မှာ တည်ငြိမ်နေပြီး ခန္ဓာကိုယ်ကမူ လှုပ်ရှားမလာခဲ့ပေ။

ခန္ဓာကိုယ်: ငါသွားပြီးတော့ လက်နက်ကို ကောက်သင့်တယ်လို့ ထင်တယ်။

ဦးနှောက်: မဟုတ်ဘူး၊ မင်းမလုပ်ချင်ပါဘူး။

မိုးမှောင်မျှော်စင် စစ်သားသည် လက်နက်ကို မကိုင်ချင်ရုံသာမက မတ်တပ်ရပ်ကာ သက်သာအနေအထားအတိုင်းပင် ရှိနေခဲ့သည်။ သူ့ပခုံးများကို နောက်ပစ်ထားပြီး သူ့လက်ချောင်းများက သူ့ဘေးနှစ်ဖက်တွင် တင်ကြပ်စွာ ကပ်လျှက်ရှိနေသည်။ ဤအမူအရာသည် စစ်ရေးပြအခမ်းအနား၌ ထိပ်တန်းအရာရှိကို စောင့်ဆိုင်းနေသည့် စစ်သားတစ်ဦးနှင့်ပင် တူလှ၏။

“မင်းဘာလုပ်နေ...” သူ့စကားမဆုံးခင်၌ အဖော်ဖြစ်သူသည် သူ့ပတ်ဝန်းကျင်တွင် လက်နက်များ ပြုတ်ကျသံကို ကြားရသောကြောင့် အံ့သြတကြီး စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။ သူတို့၏သေနတ်များကို မြေပြင်ပေါ်သို့ ပစ်ချလိုက်ပြီး ထိုသို့လက်နက်များကို ပစ်ချလိုက်သော မိုးမှောင်မျှော်စင် စစ်သားများသည်ပင် ဖြစ်ပျက်နေသည်များကို သူတို့ကိုယ်တိုင်ပင် လုံးဝမသိလိုက်ဘဲ အံသြသွားပုံပေါ်နေသည်။

“အဲဒါက စောနက ထုတ်လွှင့်လိုက်တာကြောင့်ပဲဖြစ်ရမယ်။ ထုတ်လွှင့်မှုမှာ ထိန်းချုပ်နိုင်တဲ့စွမ်းရည်အချို့ ရှိကိုရှိရမယ်။ ငါတို့ဘက်မှာ ခုခံနိုင်တဲ့သူအချို့ရှိတယ်။ အဆင်ပြေတဲ့သူတွေက သူတို့ရဲ့လက်နက်တွေကို ယူပြီး အဲဒီစွမ်းရည်အသုံးပြုသူကို ရှင်းပစ်ဖို့ ငါနဲ့အတူ..."