~Η ψυχή που δεν γνώρισε κάνεις!~ [Plus+]

~Ο Χριστός δεν είναι καταδίωξη!~

Πρέπει να το χωνέψω..
Πρέπει να το βάλω καλά μέσα στο κεφάλι μου..
Πρέπει επιτέλους να το μάθω καλά..
Ο Χριστός δεν είναι καταδίωξη!

Πώς θα το μάθω σε μια τέτοια κοινωνία, που είμαι τόσο μόνη σε όλο αυτό..;
Από την μία οι περισσότεροι σχεδόν δεν ξέρουν καν που πάνε, από την άλλη ελάχιστοι καταλαβαίνουν και δεν κάνουν τίποτα.. κάποιοι λένε "Ο Θεός δεν είναι τιμωρός!" και κάποιοι άλλοι μιλούν για την οργή Του, κάποιοι μιλούν αυστηρά, χωρίς έλεος, ελπίδα για σωτηρία και κάποιοι άλλοι λένε για την ευσπλαχνία και την μακαριότητα Του Κυρίου..

Μα, τελικά μπερδεύτηκα, τελικά μπλοκαρίστηκα.. τελικά φοβάμαι να πω αυτά που βαραίνουν την ψυχή.. θέλω να μπω στο δρόμο της εξομολόγησης, της λύτρωσης μα.. να μην πω μόνο μονολεκτικά τις αμαρτίες μου (όπως λένε οι οδηγίες για την εξομολόγηση), θέλω να πω και την ιστορία, την εξήγηση γύρω από αυτές, δεν θέλω να δικαιολογηθώ, θέλω μόνο να καταλάβει.. δεν είμαι κακία.. αλήθεια.. όλα έχουν εξηγήσει και δεν τα κάνω εξαιτίας αυτού του κακού εγωισμού.. ή από βαθύ αγκάθι του κακού ή σαπήλα.. άραγε δεν έχει σημασία η πρόθεση, ο λόγος.. το "πώς" και το "γιατί";
Ακόμη και στο δικαστήριο, για ένα έγκλημα παίζουν ρόλο όλα αυτά.. αν σκότωσες επειδή το ήθελες ή καταλάθος (ατύχημα), αν ήσουν σε άμυνα ή εν βρασμό.. ή που χρόνια ολόκληρα υπόμενες βασανιστήρια και ξαφνικά απλώς σκοτώνεις (γιατί δεν ήσουν εσύ) ή λόγο ψυχασθένειας ή ψυχολογικών προβλημάτων, αν είναι μικρός ή μεγάλος...

Υπάρχει εξήγηση.. μα, τελικά μάλλον δεν πρέπει να απολογηθούμε σε αυτόν που του τα λέμε.. αλλά ούτε και σε Αυτόν που τα ακούει από εκεί ψηλά, ο ένας δεν έχει δικαίωμα να κρίνει και Εκείνος ξέρει ήδη!

Τελικά γιατί τόση ενοχή;

Γιατί (τουλάχιστον για εμένα) φοβάμαι αυτόν που θα του μιλήσω, για το επικριτικό του βλέμμα, για τον λόγο του, για την βαριά γνώμη που θα σχηματιστεί για τον βαρύ κανόνα που θα με "καταδικάσει" να κάνω σαν τιμωρία..;
Γιατί τα τρέμω όλα αυτά.. γιατί φοβάμαι πως θα με καταδικάσει;
Ξέρω!!! Δεν είναι τιμωρία!
Ξέρω!!! Δεν καταδικάζει!
Ξέρω!!! Είναι για το καλό μας!
Μα.. πώς θα ξέρει τι θα πρέπει να πει αν δεν του εξηγήσεις..;

Πώς θα είναι δίκαιος ένας εξομολόγος αν δεν ψάξει την ψυχή που έχει απέναντι του, να την καταλάβει, να την νιώσει (όσο γίνεται), να την κατανοήσει (όσο γίνεται), να συναισθανθεί αν είναι εφικτό, ακόμη και να μπει στην θέση της (αφού άνθρωπος είναι κι αυτός).. Άλλο να βλέπεις τον άλλον από μια ψηλή "θέση" και άλλο να τον βλέπεις από την ίδια χαμηλή "θέση", ίδια με αυτήν του άλλου απέναντι του..

Δεν είμαι αξία για να πω στην τελική για το πώς θα έπρεπε να είναι ένας εξομολόγος.. απλώς.. το παραπάνω μου βγάζω από μέσα μου..

Θα ήθελα έναν εξομολόγο "ψυχής" και "καρδιάς", έναν που θα είναι δίπλα μου όταν θα του ανοίξω ψυχή και καρδιά, και όχι απέναντι μου! Θα ήθελα να με καταλαβαίνει, να συμπάσχει μαζί μου, να έχει στο βλέμμα του κατανόηση μα, ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ να βλέπω στο βλέμμα του πώς ξέρει ποια είμαι στ' αλήθεια, να ξέρει πως δεν είμαι κακία.. ούτε εγωίστρια (ξέρεις, σε εκείνο το καταστροφικό/κακό επίπεδο), θα ήθελα να ξέρει, να το βλέπει και ο ίδιος πώς μιλά με κάποιον που απλώς θέλει μια ευκαιρία.. μια θέση στον Παράδεισο!

Να μην καταδικαστώ με οργή.. μα, με συμπόνια, κατανόηση... ξέρεις.. χωρίς καταδίωξη!
(Δίκαια εννοείτε!!!)

Μακάρι τα λόγια μου αυτά, σαν προσευχή.. να πάνε μέχρι εκεί ψηλά!

Μακάρι όλοι οι ιερής να έρθουν δίπλα στον κόσμο και να γίνουν οι συναγωνιστές που χρειάζεται αυτή η ανθρωπότητα.. να μας βοηθήσουν να φτάσουμε μαζί ως τον Παράδεισο!!!

Με απόλυτο σεβασμό!
Μια ανάξια...

(20/12/'23)
~Μάρω Jackson~