Hindi naging sapat, ang mga katagang iyon,
Na nilalaman ng mga liham kong dati mong natatanggap.
Hindi sapat ang mga salita, na paulit-ulit kong sinasabi,
Kahit ito ay sinisidhi, kahit ito ay sinsero.
Sapat na ang lahat ng pagmamahal, na binigay ko sa'yo,
Ngunit iyon ay hindi sapat, para sa'yo, hindi sapat para sa'yo.
Hindi sapat ang mga tibok ng puso ko,
Kahit na pa nag-iisa akong nagmamahal sa'yo.
Hindi sapat na malinis ang budhi ko,
Hindi sapat na sasabihin ko na hindi ko magagawa,
Ang mga bagay na ikaw lamang ang makakapagbigay,
Ngunit hindi ko magagawa, kahit gustuhin ko pa.
Hindi sapat na palihim na umiiyak ako,
Hindi sapat na aking inaalala,
Ang mga yakap, halik, at ungol mong naririnig ko pa sa malayo.
Hindi sapat ang lahat ng ito, kahit gaano ko pa ito pakadalhin.
Hindi sapat ang pangako ko na hindi ka iiwan,
Hindi sapat ang pag-amin ko na ikaw ang nais kong makasama,
Hanggang sa dulo at ng gabing patay na ang mga tala,
Hindi sapat ang lahat ng ito, para makumbinsi ka.
Hindi sapat ang pagkukunwari ko na okay lang,
Na walang problema sa mga araw na lumipas,
Na para bang ikaw ay 'di na scroll-down sa aking mga social media.
Hindi sapat ang lahat ng ito, sapagka't wala ka sa tabi ko.
Hindi sapat ang mga tula, na pinatutugtog ko sa'yo,
Hindi sapat ang mga musikang totohanang binabahagi ko,
Sapagkat lahat ay gagawin ko, basta magkaroon lang ng paraan,
Na ika'y mapabalik sa aking piling muli.
Hindi sapat ang dasal ko, na sana ay bumalik ka na,
Sa aking mga yakap at sa mga panahong nabuo tayo.
Hindi sapat ang paglalakbay ko sa bawat sulok ng mundo,
Kung hindi kasama ang taong aking pinakamamahal.
Subalit, sa gitna ng mga salitang hindi sapat,
Ng mga pangako, panalangin, at musika,
Nandirito ako, pa rin naghihintay sa'yo,
Na sana, balang araw, masasagot ng pusong ito.
Hindi sapat ang lahat ng ito, aking mahal,
Ngunit kung maalala mo ang bawat tinig ng pagmamahal ko sa'yo,
Higit pa sa kahit na anong salita, musika, o paglalakbay,
Para sa akin, sapat na 'yon, sapagka't nandoon ang buong puso ko.
