"I really can't wait to see you."tumawa siya.
"Bawal bang h'wag ka na munang pumasok sa trabaho hanggang sa matapos ang exam niyo?"tanung ko kahit alam ko na ang sagot niya.
Uno is a hardworking person,I can imagine him doing all the hardships for his family. Pero masiyado niyang inaabuso ang katawan niya. Ewan ko nga kung sumasapat pa ang kinikita niya para sa kanilang tatlo lalo pa't magka-college na si Dos.
"Bawal."sagot niya."Malapit nang maubos ang maintenance ni Lola,sa katapusan ng January ay ubos na iyon panigurado."paliwanag niya.
"Uno. ."
"Pinag-iipunan ko pa ang pang-college ni Dos,baka hindi pumasa sa scholarship ang gagong 'yon e."tumawa siya kahit pa alam niya sa sarili niya na pagod na siya sa paulit-ulit niyang ginagawa."Saka kukubrahin ko na ang allowance ko sa makalawa,iyon nalang 'yong gagamitin ko sa pasko namin."
"Kung sana pumayag lang tumulong ako."
Tumawa siya."Anj,I'll work on it. Ako na ang bahala,and besides ilang weeks lang naman na ganito e. Dos also told me that he'll apply a work on college."he stated.
"Sasapat ba 'yon?"
"Oo,hindi ko na pinigilan dahil nakikipagsagutan sa akin."sumeryuso ang boses niya."Nagpapahinga naman ako,saka kailangan naming magtrabaho para kay Lola."
"Tama ka,"ngumiti ako."Naiintindihan kita,Uno. Di bale,two years and you'll graduate."
"You're right,so don't worry."
"I'm rooting for you,Engr. Gomez."
"Thank you."he said.
"Nag-apply na si Dos ng scholarship?"tanung ko para may pag-usapan kami.
"Oo,"sagot niya naman. Naglalakad pa rin siya?"Hmm?"
"You don't have friends?"I asked him. Napapansin kong wala siyang ganoon. Nasa bahay lang siya kapag wala siyang trabaho o kaya naman ay klase.
"Meron naman."sagot niya.
"Bakit di ko naman napapansin?"tanung ko sa kaniya. Sa lunch ay mag-isa lang naman siya lagi at pati sa pag-uwi.
"Sa school lang kami nagkikita-kita."he simply answered."You see I need to work after school,and I need to study."his voice soften.
"Hindi ka nila niyayaya?"
"Niyayaya naman lagi,it's just I really can't go. Sumasama naman ako kapag marami ang oras ko. Minsan kapag walang klase sa hapon ay sumama akong mag-inom sa labas ng school, umuuwi din naman kapag gabi na."
"Mabuti yang nag-e-enjoy ka kahit kunti lang."ngumiti ako. Everyone knows how genuine this guy is.
He's the exact definition of Handsome.
"When are you going home?"tanung niya sa akin.
"Sa January din. I'll visit your house."
"Miss ka na ni Lola . ."
"I miss her,too."ngiti ko naman."May lakad ako mamaya,I'll buy gifts sa Myeondong."pagkikwento ko pa.
"Sinong kasama mo?"
"Si Marco."
"Who's Marco?"
"Kaibigan ko rito."sagot ko naman.
He didn't asked so much about it so guess it's okay. We talk until he got to his university. We talk so much stuff like we just talk for a decades. Ang daldal niya kanina ah.
CHAPTER 9
Start from the beginning
