ရှောင်ဝူယိသည် ထိုသို့စီစဉ်ပေးမှုအား ငြင်းဆိုခြင်းမပြုဘဲ သူ၏ ခေါက်ဆွဲပန်းကန်အား ရိုကျိုးစွာ ကိုင်ထားသည်။ သို့သော်လည်း အခြားသူများ၏ ပန်းကန်ထဲရှိ အနီရောင် အလွှာချပ်အား ကြည့်ရင်း သိလိုစိတ်အား မထိန်းနိုင်တော့ချေ။
လေထုထဲတွင် တငွေ့ငွေ့ သင်းကြိုင်နေသည့် အစပ်အရသာမှာ လူများအား သွားရည်ယိုလာစေပြီး စားသောက်ချင်စိတ်အား တိုးပွားစေသည်။
“ရှောင်ယွီ မေ့မေ့.. ငါလည်း တစ်လုပ်လောက် စားချင်တယ်..”
ရှောင်ဝူယိသည် နှာခေါင်းကလေး ရှုံ့ပွပွဖြင့် ဝူဝမ်ယွီ၏ ပန်းကန်ထဲရှိ ခေါက်ဆွဲများအား စိုက်ကြည့်နေသည်။
ဝူဝမ်ယွီသည် ဖုန်းချန်ဒေသခံတစ်ဦး ဖြစ်သည့်အတွက် သူမ၏ ပန်းကန်ထဲတွင် ငရုတ်သီးမှုန့်များစွာ ထည့်ထားသည်ကြောင့် ခေါက်ဆွဲပန်းကန်မှာ အတော်လေး နီရဲကာ စပ်လေသည်။
ဝူဝမ်ယွီသည် ကောင်ငယ်လေး၏ အကြည့်များကို မြင်သည့်အခါ ငြင်းပယ်နိုင်စွမ်း မရှိတော့ချေ။ တစ်ဆက်တည်းမှာပင် သူမသည် အလွန်စပ်နေမည်ကို စိုးရိမ်သည့်အတွက် တူထိပ်ဖျားနှင့်သာ ကောင်ကလေးအား အရသာခံစေလိုက်သည်။
သို့သော်လည်း ဝူဝမ်ယွီသည် ရှောင်ဝူယိ၏ အစပ်စားနိုင်စွမ်းအား အထင်ကြီးမိခဲ့သည်။
ရှောင်ဝူယိ၏ ပါးစပ်ထဲသို့ အစပ်အရသာလေး ရောက်သွားသည်နှင့် မျက်ရည်များ ကျဆင်းလာပြီး ငရုတ်သီးအပူအား မခံနိုင်ချေ။ ပါးစပ်ထဲတွင် ပူစပ်နေသည့်အတွက် ကျယ်လောင်စွာ ငိုကြွေးလေသည်။
“ဝါးးးးး ရှောင်ယွီ မေ့မေ့က လူလိမ်မပဲ..” (╥﹏╥)
ဝူဝမ်ယွီမှာ စွပ်စွဲခံလိုက်ရသဖြင့် အကူအညီမဲ့နေလေသည်။
ရှဲ့ကျွင်းသည် အစပ်ဒဏ်ခံနေရသည့် ကောင်ငယ်လေးအားကြည့်ကာ တစ်ချိန်တည်းမှာပင် သနားသလို ရယ်ချင်မိသည်။ ထို့နောက် နို့တစ်ဘူးအား အလျင်စလိုထုတ်ကာ ကမ်းပေးလိုက်သည်။
ရှောင်ဝူယိသည် လွတ်ငြိမ်းချမ်းသာခွင့် ရလိုက်သည့်နှယ် နို့ဘူးအား ကိုင်ကာဖြင့် တဂွတ်ဂွတ်မြည်အောင် သောက်လေသည်။ မျက်ရည်စက်စက်နှင့် နီရဲဖူးရောင်နေသည့် ပါးစပ်မှာ အလွန်သနားဖွယ် ကောင်းလှသည်။
Chapter 25🐹
Beginne am Anfang
