ချိုမြိန်လတ်ဆတ်သော အရသာသည် ဟမ်းစတားလေးအား ပျော်ရွှင်မှုကြောင့် လူးလှိမ့်သွားစေသည်။ ဟမ်းစတားလေးမှာ ချက်ချင်းဆိုသလို အားအင် ပြည့်ဖြိုးလာသည်။
ဟမ်းစတားလေးသည် လယ်ကွင်းထဲတွင် မတ်တတ်ရပ်ကာ လယ်ကွင်းတစ်ခုလုံးအား စစ်ဆေးလိုက်သည်။ နေရာတိုင်းတွင် ပင်စည်များ၊ အကိုင်းအခက်များတွင် ပွင့်ဖူးသီးပွင့်နေသည့် သစ်သီးများ၊ ဟင်းသီးဟင်းရွက်များနှင့် ဂျုံပင်များအား မြင်တွေ့ရလေသည်။ ဟမ်းစတာလေးသည် ခေါင်းကလေးအား မော့ကာဖြင့် အဝေးသို့ မျှော်ကြည့်လိုက်သည်။ နျဲ့ရှောင်၏ ပုံရိပ်အား မှန်းဆပုံဖော်ရင်းဖြင့် သူ၏ လက်ကလေးနှစ်ဖက်အား လက်သီးကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်လိုက်သည်။
“ဒယ်ဒီရေ.. ပေါင်ပေါင်းက မိသားစုကြီးကို မထောက်ပံ့နိုင်မှာကို မစိုးရိမ်နဲ့တော့နော်..”
နောက်ဆုံးတွင် အလုပ်ကြိုးစားသော ဟမ်းစတားလေးသည် ရင့်မှည့်နေသည့် အပင်များအား သူ၏အသိစိတ်ဖြင့် ရိတ်သိမ်းလိုက်ပြီး အနက်ရောင်လေးထောင့်ကွက်များ ရှိရာ နေရာလွတ်ထဲသို့ ရွှေ့ပြောင်းသိမ်းဆည်းလိုက်သည်။
ထိုအရာအားလုံး ပြီးဆုံးသွားချိန်တွင် ဟမ်းစတားလေးသည် လူသားအသွင်သို့ ပြန်လည်ပြောင်းလဲကာ နေရာလွတ်ထဲမှ ထွက်လာခဲ့သည်။ အိပ်ရာထဲတွင် ရှိနေခဲ့သည့် ကျောက်တုံးအဖြစ် ပြန်လည်ရောက်ရှိလာပြီးနောက် တဖြည်းဖြည်းချင်း ခေါင်းကလေး ပြူထွက်ကာ ပတ်ဝန်းကျင်အား စစ်ဆေးကြည့်လိုက်ပြီးနောက်တွင် ကောင်းမွန်စွာ အိပ်စက်လိုက်တော့သည်။
အခြားသူများအား ကျွေးမွေးဖို့ရန် ဟမ်းစတားလေးသည် အလွန်အမင်း ပင်ပန်းခဲ့ရသည်။
နံနက်စောစောတွင် ရှောင်ဝူယိမှာ အိပ်ရာနှိုးခံလိုက်ရသည်။ သူ၏ အိပ်ချင်မူးတူးပုံစံမှာ အခြားသူများအား စိတ်ရှုပ်ထွေးစေသည်။
ရှောင်ဝူယိ ကောင်းကောင်းနိုးထလာဖို့ရန် အချိန်အတော် ယူလိုက်ရသည်။ ယမန်နေ့ည သူ၏ နေရာလွတ်ထဲမှ အဖြစ်အပျက်များအား အမှတ်ရမိသည့်အခါ ချက်ချင်းပင် သူ၏ ပါးစုံနှစ်ဖက်အား လက်ကလေးဖြင့် အုပ်လိုက်ပြီးနောက် နေရာလွတ်နှစ်ခုအား ကြည့်လိုက်သည်။ သူ၏ ကြိုးစားအားထုတ်မှုများ ပျောက်ပျက်မသွားသည်ကို အတည်ပြုပြီးမှသာ စိတ်သက်သာရာ ရစွာဖြင့် သက်ပြင်းချနိုင်လေသည်။
Chapter 23🐹
Začít od začátku
