𝓞𝓶𝔃𝓾𝓶𝓭𝓪𝓴𝓲 𝓨𝓾𝓴

"Bölüm 11"

"Güneş!"

Emir abinin sesini duyunca olduğum yerde durmak zorunda kaldım.Bakışlarımı arkaya çevirdiğimde bana doğru koşan emir abiyi gördüm.

"Dur dur"dedi,saniyeler içinde de yanıma varmıştı.

"Efendim hocam?"dedim, sonuçta yüzme hocamızdı, arkadaki mesafeyi korumak lazımdı.

Emir abi bir kaç saniye boş boş suratıma baktı,"hocam mı?"dedi şaşkın şaşkın.

"Evet hocam"dedim.

Yutkundu ve konuşmaya devam etti,"ben şey için gelmiştim.Sen çağanın kusuruna bakma o biraz sinirli bir insan,onun adına ben özür dilerim"dedi.

"Özür dilenecek bir şey yok herkes herkesi sevmek zorunda değil, şimdi müsadenle eve gideceğim"dedim, bir şey demesine izin vermeden arkamı döndüm ve hızlıca bahçeden çıktım.ismimi seslendiğini duydum ama dönmedim.

Ben durakta beklerken kadir abimde yanıma gelmişti.Konuşmak istede konuşmak istemeyip bütün yol susmuştum.Bizim durakta inip eve doğru yürürken yan apartmanın bahçesinde oynayan inciyi gördüm.

"İnci!"dedim heycanla.İnci elindeki oyuncakları bırakıp etrafa bakmaya başladı beni görünce heycanla ayağa kalkıp bana doğru koşmaya başladı.

"Güneş abla!"dedi, eğilip onun boyuna geldiğimde hızla kollarını boynuma doladı.

"Nasılsın güzelim?"dedim.

"İyiyim sen nasılsın?"dedi.

"İyiyim bende bayadır görüşemiyoruz, çok özledim seni!"dedim tebessüm ederek.

"Evet bende seni çok özledim!"dedi
Yanaklarımı öperken.

"Annenler nasıl?"dedim merakla,sinem ablaylada konuşmamıştım bir kaç gündür.

"İyiler babam işte annem evde şuan"dedi inci,"sen bayadır bize gelmiyorsun,bize gelsene"

"Gelirim tabiki balım,okul başladı ya ondan yoğunum biraz"dedim.

"Okulda arkadaşların var mı?"dedi merakla.Şuan tam ısırmalık bir tipi vardı.

"Var tabi olmaz mı,hani sen geçen bize geldiğinde olan abiler ve ablalar varya"dedim, hatırlaması için bir kaç saniye beklerken.

"Evet?"dedi.

"Onlar var işte,hepimiz aynı okuldayız"dedim.

"Ne güzel!"dedi gülümseyerek.

"Evet çok güzel!"dedim bende onun gibi gülümserken.

"İnci!",camdan seslenen sinem ablayı duyduğumuzda ikimizin de bakışları yukarı kaydı.

"Efendim anne!"dedi inci.

"Kız güneş naber?"dedi sinem abla.

"İyidir sinem abla senden naber?"dedim.

"Ne yapalım işte iş, güç bir de inci!"dedi gülümseyerek.

"Allah kolaylık versin"dedim bende onun gibi gülerken.

"Sağol sağol"dedi ve bakışları inciye döndü,"hadi kızım eve çık artık"dedi

"Tamam geliyorum!"dedi inci,bana doğru dönüp yanaklarımı öptü,"görüşürüz güneş abla!"

"Görüşürüz birtanem! Kendine dikkat et!"dedim ama inci çoktan koştura koştura apartmana girmişti.Çömeldiğim yerden doğruldum ve bizim apartmana doğru yöneldim.

Eve çıkıp bizimkilerin yüzünü görmek istemiyordum aslına ama,el mahkum gün sonunda yine döneceğim yer bu dört duvar arasıydı.Kapının önüne geldiğimde anahtarımı çıkarıp sesizce kapıyı açtım.Kimseye görünmeden odama geçmek istiyordum.