The only and one

η επίσκεψη

Οταμπερκ p.o.v
Περπατάω προς το σπίτι του Γιούριο,ένα αγόρι που γνώρισα και ερωτεύτηκα πριν λίγο καιρό στο παγοδρόμιο.Με έχει καλέσει στο σπίτι του καθώς έχουμε γίνει πολύ καλοί φίλοι.Εμένα δεν μου φτάνει μόνο η τυπική μας φιλιά, θέλω να έχω μια ερωτική σχέση με τον Γιούριο παρότι ξέρω πως είναι δύσκολο μιας και που αυτός είναι αδύνατο να έχει συναισθήματα για μένα.Καθε μέρα συναντιομαστε αλλά ποτέ στο σπίτι του .
-----------------------------
Γιούριο p.o.v
Κάθομαι στο κρεβάτι μου έχοντας στο μυαλό μου τον Οταμπερκ.Μακαρι να ήμασταν κάτι παραπάνω από κολλητοί, μακάρι να μπορούσα να τον απολαύσω χωρίς κανένα όριο.Ξαφνικα ακούω το κουδούνι του σπιτιού μου να χτυπάει ασταμάτητα.Φενεται πως ο Οταμπερκ περιμένει με ανυπομονησία να του ανοίξω την πόρτα όπως καιγω.Τρεχω προς την πόρτα προσπαθώντας να ελέγξω ένα κύμα ενθουσιασμού αλλά και λίγο άγχους που διμιουργιται στο στομάχι μου.
-----------------------------
Το ξανθό αγόρι άνοιξε διάπλατα την πόρτα στον φίλο του καλοσοριζοντας τον φίλο του με ένα χαμόγελο που σε κανέναν άλλο δεν είχε δείξει.Γεια σου Γιούριο.Που είναι ο Βίκτωρ και ο Γιούρι;"."Έχουν πάει εκδρομή,οπότε είμαι μόνος μου στο σπίτι"απάντησε ο Γιούριο οδηγοντας τον Οταμπερκ στο δωμάτιο του που βρισκόταν σε μια αρκετά καλή κατάσταση, σπάνιο για τον Γιούριο.Εκατσαν στο κρεβάτι του συζυτοντας για αρκετή ώρα . Όσο  περισσότερο κάθονταν μαζί τόσο πιο πολύ τους γεννιόταν η επιθυμία να επεκτείνουν την σχέση τους όταν ο Οταμπερκ αποφάσισε να κάνει την πρώτη κίνηση.
-----------------------------Οταμπερκ p.o.v
Προτείνω στον Γιούριο να παίξουμε μαξιλαριπολεμο χωρίς όμως να έχω κύριο στόχο το παιχνίδι αλλά την πρώτη κίνηση.Εκεινος δέχεται με ένα πανέμορφο χαμόγελο που κάνει την καρδιά μου να σφίγγεται από το άγχος,μήπως δεν του αρέσει; ρωτάω τον εαυτό μου αλλά προσπαθώ να ξεπεράσω όλες τις σκέψεις μου και να προχωρήσω.Καθως παλεύουμε παγιδευω τον Γιούριο με το μαξιλάρι μου δίνοντας του διστακτικά ένα φιλί στο στόμα.
-----------------------------
Γιούριο  p.o.v
Καθώς ο Οταμπερκ με φιλάει νιώθω ένα μείγμα συναισθημάτων που δεν έχω ξαναζήσει.Καταλαβα πως ο Οταμπερκ είναι ερωτευμένος μαζί μου όπως κι εγώ γι'αυτό τον αφήνω να ελέγχει το φιλί χωρίς να αποτραβιέται συγκαρατοντας αυτό το περίεργο συναίσθημα βαθιά μέσα μου.Ξαφνικα το φιλί μας σπάει καθώς βλέπω για πρώτη φορά το πρόσωπο του Οταμπερκ να κοκκινίζει.Αποτραβιεται γρήγορα ζητοντας μου συγγνώμη και λέγοντας μου πως πρέπει να φύγει παρά τα παρακάλια μου.Εγω αμηλιτος αποχεραιτω το όμορφο αγόρι παρασύροντας τον να απομακρύνεται στον δρόμο με την καρδιά μου γεμάτη συναισθήματα που ποτέ δε θα μπορέσω να εκφράσω στους άλλους και με την απορία να με βασανίζει "Άραγε με αγαπάει αληθινά;"