တစ်ဦးတည်းသောချစ်ဇနီး(ကျန်း​ကျန့်)

ဝမ်ဟိုင်ရှန်းက ​လှော်ခတ်​နေစဥ် ကျန်းကျန့်က သူ့လမ်းကို ဝင်ရှုပ်မိမည် စိုးသဖြင့် မ​လှော်​ပေးခဲ့​ပေ။ ထိုအစား သူက ​ပြောလိုက်သည်။

"ငါ ​နောက်ပိုင်းကျရင် အပြင်ထွက်ပြီး စီးပွား​ရေး လုပ်ဖို့ စီစဥ်ထားတယ်... မင်းငါ့အတွက် ​လှေ​လှော်​ပေးနိုင်တယ်... မင်းမိသားစု ​ဗိုက်ဆာပြီး ​သေသွား​​တဲ့အထိ ငါအဖြစ်ခံမှာ မဟုတ်ဘူး"

ဝမ်ဟိုင်ရှန်းက ပထမတွင် ​ကြောင်အသွားပြီး မည်သည်ကိုမှ မတုံ့ပြန်နိုင်ခဲ့​သော်လည်း မကြာမီပင် ကျန်းကျန့်က သူ့အား အသက်​မွေးဝမ်း​ကြောင်းရန်အတွက် နည်းလမ်းတစ်ခု ​ပေး​ခဲ့ခြင်း ဖြစ်​ကြောင်း နားလည်သွားသည်။

​လေနှင့် မိုးတို့ ကျသည့် တ​​လျှောက် ​လှေ​ပေါ်တွင်သာ ​နေထိုင်ခဲ့ရသည့် ထို​ယောကျ်ားမှာ ယခုတွင် ငိုသွား​လေပြန်သည်။

"​ကျေးဇူးပါ... ​ကျေးဇူးပါ" ငိုယိုပြီး​နောက် သူက ပို၍ပင် မြန်မြန် ​လှော်​လေ​တော့သည်။

စီရင်စုမြို့သို့ ​ရောက်ရှိရန် အတွက် အချိန်သိပ်မကြာလိုက်​ပေ။

​နွေဦးမိုး​ပြေးက ပုံမှန်အားဖြင့် ကြာကြာရွာ​လေ့ မရှိ​​ပေ။ သူတို့ စီရင်စုမြို့သို့ ​ရောက်လာကြ​သောအခါ မိုးရပ်သွားခဲ့သည်။

ဝမ်ဟိုင်ရှန်းက အိပ်ချင်မူးတူး ဖြစ်​နေသည့် စန်း​ရှောင်ရှန်းကို သယ်ကာ ကျန်းကျန့်နှင့်အတူ ကမ်း​ပေါ်သို့ တက်လာပြီး သူ့က​လေးနှစ်​ယောက်အား ​သူတို့ ​ဆေးခန်းကို သွား​နေစဥ် အိမ်ကို ကြည့်ထား​ပေးရန် ချန်ထားခဲ့သည်။

ကျန်းကျန်းက သူ့အား ​ငွေပြားနှစ်ဆယ် ပစ်​ပေးလိုက်​လေသည်။

"မင်း အရင်သွားနှင့်... ငါ တစ်​ယောက်​ယောက်ကို သွား​ခေါ်လိုက်ဦးမယ်"

ဝမ်ဟိုင်ရှန်းက ကျန်းကျန့် မည်သူ့အား သွား​​ခေါ်မည်ကို မသိခဲ့​ပေ။ သူက ​ငွေစများကို ယူကာ ​ဆေးခန်းသို့ ​ပြေးသွားလုနီးပါး ခပ်မြန်မြန် ​​​လျှောက်သွားခဲ့​လေသည်။

ကျန်းကျန့်က သူ့ကို တစ်ချက်ကြည့်ကာ ယန်ကျင်းကို သွားရှာခဲ့သည်။