EĞLENCE: ALTAN AİLESİ

~24~YENİ ALTANLAR?~

Selam Çaklıtlarım!

Bilin bakalım yazarın yazmaktan en keyif aldığı kitabı hangisi?

Bu da soru mu tabiki EĞLENCE : ALTAN AİLESİ

Bu kitap ve karakterler benim her şeyim. Şaka bir yana her kitabıma bölüm yazdığımda normal bir şekilde yazmaya başlıyorum ama Altan’larda garip bir heyecan oluşuyor içimde. Sizi seviyorum Ailem.

O zaman bolca özlem giderelim, keyifli okumalar!

Skapova ~ Gel benimle

.

.

“Dede?” İlk tepki benden gelmişti. Şu an salonun ortasındaki akrabalar birkaç saat önce Diyarbakır’daydı.

“Torunum?” Dedi dedem bana dönerek.

“Senin ne işin var burada?” Dedim ayağa kalkıp yanına giderek.

Bastonuyla Can abiyi işaret etti. “Sence ne işim var?” Önce Can abiye sonra dedeme bakıp kafamı salladım. Haklı olarak...

“Dede, kim sana haber verdi?” Dedi Can abi kaşlarını çatarak. Dedem boş koltuklardan birine kurulurken ben Mahir’e kaş göz yapıyordum. O da bana yaparken dedemin sesi ile ona döndük.

“Sizce benim birinden haber almaya ihtiyacım mı var?” Diyen dedem ile Berkay atıldı “Estağfirullah dedem hepimize taş çıkartırsın.”

Berkan ikizinin karnına dirseğiyle vurdu. Berkay aniden karnını tutarken Berkan’a sövdüğünü oynayan dudaklarından anlıyordum.

“Şimdi hepiniz evlere dağılın. Yarın sabah hepinizi ayakta görmek istiyorum. Bu konuyu yarın konuşacağız. Bugün konuşmayalım biz yol yorgunuyuz.” Dedem, yani Necati Altan, durum ne olursa olsun telaşa girmezdi. Herkesin bugün halledelim dediğini ben yarın da hallederim derdi. Şu an bu konuya bile böyle yaklaşıyor olması, takdir ediyordum doğrusu.

Bulunduğumuz sokaktaki 5 villa bize aitti. Her hafta temizliği yapılan iki boş villa sadece bu sokakta olduğu için amcamlar onlarda kalmıştı. Evlerimizdeki boş odalara kuzenler yerleşince aslında bu gece uyumazdık ama yarın iş ciddiydi.

Bu yüzden WhatsApp’ta biraz konuşmuş hemen ardından uyumuştuk.

—-*•*—-
Şu an aklımda tek bir soru vardı, neden?

Ne demek büyükler konuşmalıymış ta küçükler bu konuya girmemeliymiş!

Normalde çoğu konu konuşulurken bu pek döküntü edilmese de şu an bizi gönderdiklerine göre harbi sıkıntı büyüktü.

Ortada bir şeyler dönüyordu, hem de çok büyük şeyler.

Peki ben şu an ne mi yapıyordum?

Evin içinde ikizimi arıyordum.

“Adel götüne Adel markalı kalem girsin nerdeysen çık ortaya.” Diye bağırdım.

Ev zaten kocaman yarım saattir her odaya girmiş Adel’i bulmaya çalışıyordum. Hayır saklambaç filan da oynamıyoruz.

“Arel, n’oluyor abicim?” Sesin geldiği yöne baktığımda Alev abimi gördüm. Birkaç adımda yanına ulaştım. “Adel’i bulamıyorum.”

Abim kaşlarını çatarak telefonunu çıkarttı muhtemelen Adel’i arayacaktı da ben yirmi kere aramıştım. Yine de aramasını bekledim. Abim telefonu kulağına götürdükten sonra hemen konuştum. “Aradığınız kişiye şu anda ulaşılamıyor. Lütfen daha sonra tekrar deneyiniz.” Abim muhtemelen telefonda da aynı sesi duyduğundan oflayarak telefonu kulağından çekti.