ရမ္မက် ကျေးကျွန်

Part(2)

ညိုလည်းဆိုးတယ်၊ အဲလို ဖွဖွလေးနှယ်ပေးနေတာကို သာယာနေမိသလိုပဲ။ ညို့ပိပိလေးထဲ အရည်စိုလာပြီ။ ညိုဆက်ပဲ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်တယ်။ နောက်တော့သူ့လက်ကြီးက ညို့ဗိုက်သားနားပြန်ဆင်းသွားပြီး ညို့ထမိန်စကို အသာဆွဲပြီး ဖြည်နေတယ်။ စောင်အောက်မှာဆိုတော့ဘယ်သူမှ လည်း မမြင်ရဘူးလေ။ညိုက ကွေးကွေးလေး ပြတင်းပေါက်ဘက်ကို လှည့်နေလိုက်တော့ နည်းနည်းချောင်ပြီး ထမိန်ကလျှော့သွားတယ်။ အဲလိုပြေလျော့သွားတဲ့ထမိန်အောက်က နေ သူ့လက်ကြီးက တိုးဝင်လာပြီး ညို့ပင်တီအောက်ကို ပါတန်းဝင်သွားတယ်။

" အိ "

ညို ရှက်လိုက်တာ ညို့ပိပိလေးမှာ အရည်တွေ ရွဲနေတာ သူသိသွားပြီပေါ့။ သူ့လက်ကြီးဝင်သာအောင် ပေါင်နှစ်လုံးကို မသိမသာဟပေးမိတာလည်းညိုပါပဲလေ။ ခုတော့ ညို့စေ့စေ့လေးကို သူ့လက်ချောင်းထိပ်လေးနဲကပွတ်ခြေ နေတာခံနေရပြီလေ။ နောက်ပြီး အာ့တာတင်မကဘူး ညို့ပိပိအခေါင်းထဲကို ပါသူ့လက်ချောင်းကြီး ထိုးထည့် လှုပ်ရှားနေသေးတယ်။ နောက်တခါ ညို့စေ့စေ့လေးပေါ်လာဖိပွတ်တော့ ညိုမခံနိုင်တော့ဘူး၊ စေ့စေ့လေးလည်း ကျင်ကနဲ ဖြစ်၊ ကိုယ်လုံးလေးလည်းဆတ်ကနဲ တုံသွားပြီး ညို ပြီးသွားတယ်။ အဲတော့မှ သူ့လက်ကြီး ပြန်ခွာသွားတယ်။ တော်သေးတယ် ရန်ကုန်ရောက်တဲ့ထိ နောက်ဘာမှ မဖြစ်တော့ဘူး။

....................................................................................................

ရန်ကုန် ရောက်တော့လည်း မောင်က မရှိ။ မောင့်မိဘတွေ အမျိုးတွေနဲ့ မြောက်ဦးဘက် ဘုရားဖူး သွားကြတယ်တဲ့။ အဲတော့ အိမ်မှာ ညို့မောင်တဝမ်းကွဲ မော်လေး လို့ ညိုက ခေါ်တဲ့ ဝင်းမော်နဲ့ပဲ အဖေါ်လုပ်နေရတာပေါ့။ မောင်လေးက အခုကျောင်းပြန်ဖွင့်ရင် ဆယ်တန်းတက်မှာလေ။ မေမေ့ညီမရဲ့ သား။ ၈ တန်းအောင်ပြီးတော့ နယ်ကနေ ညို တို့ အိမ်မှာ လာနေပြီး ကျောင်းတက်နေတာလေ။ ညိုပဲ စာပြပေး နေရတာ။ သူနဲ့ ပဲ ရှော့ပင်းသွား၊ ဟိုဟာ သွားစား ဒီဟာ သွားစား လုပ်နေရတာပေါ့။ မော်လေး နဲ့ အတူတူ ညိုစာပြပေးနေရတဲ့ သူ့သူငယ်ချင်းတယောက်လည်း ညိုတို့ နဲ့တခါတလေ လိုက်လာတတ်တယ်။ မိုးဇော် တဲ့ အဲဒီကောင်လေးက မော်လေးတဲ့ တနှစ်လောက်ကြီးတယ်။ ပိုပြီး လူကြီးလည်းဆန်တယ်။