သခင့်ခြေတော်ရင်း [Completed]

Chapter 7

ထိုလူစိမ်း ရိပ်နားသို့ ပိုပိုတိုးကပ်လိုက်မိကာ ရိပ်၏ ပေါင်တံပေါ်သို့ သူ့လက်တစ်ဖက်တင်လိုက်ပြီး အသာပွတ်သပ်လိုက်ရင်း ရိပ်၏ နားရွက်ဖျားနားသို့ ကပ်ပြောလိုက်သည်။

"မင်း ကိုယ့်အခန်းမှာ လိုက်အိပ်မလား၊ ဒါမှမဟုတ် ကိုယ်တို့ဟိုတယ်သွားကြမလား"

အပြစ်တစ်ချက်ဆိုစရာမရှိလောက်အောင် လှပလွန်းလှပါသော ကောင်လေး၏ နုနုဖတ်ဖတ် ပါးပြင်ပေါ်သို့ ထိုလူ ခေါင်းငုံ့ရင်း ဖျတ်ခနဲ နှာခေါင်းဖြင့် ဖိကပ်နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။

ထိုအချိန်ခဏလေး၌ သူ့နဖူးတည့်တည့်ကို ဘယ်ကမှန်းမသိသည့် ပုလင်းတစ်လုံး လာမှန်တာကြောင့် ထိုလူ အားခနဲ ထအော်လိုက်မိကာ သူ့နဖူးကို လက်ဖြင့်အုပ်ကိုင်ထားလိုက်မိသည်။

တေဇ ထိုဝိုင်းဆီသို့ ကမူးရှူးထိုး လျှောက်လာ၏။ သူ့မျက်လုံးများက မီးဝင်းဝင်းတောက်လျက်ရှိသည်။ သူ ရိပ်အား လက်မောင်းမှ ဆွဲမ,လိုက်ပြီး ထိုလူစိမ်းနှင့်မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်ကာ တောက်ခေါက်လိုက်သည်။

"ဒီခွေးသူတောင်းစားက သေချင်နေပြီ"

တေဇ ထိုဝိုင်းပေါ်က ပုလင်းကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး ထိုတဏှာရူး‌ကောင်ကို ထပ်ဆော်ဖို့ လက်မြှောက်လိုက်ချိန် ယံ သူ့အား လာပြေးဆွဲသည်။

"ဟေ့ကောင် တော်တော့၊ ဒေါသကို ပတ်မရမ်းနဲ့၊ မင်း ရန်ဖြစ်တာသိရင် မင်းအဖေက မင်းကို အပြင်ထွက်ခွင့်ပိတ်ဦးမယ်"

သက်ခွန်းယံ တေဇလက်ကို ဆွဲထားရင်းဖြင့်သာ ရိပ်ကိုလည်း လှည့်ပြောရသည်။

"ရိပ် ဘာရပ်ကြည့်နေတာတုန်း၊ တေဇကို ခေါ်သွားတော့၊ သူ ဒီနေ့ စိတ်မကြည်ဘူး၊ အိမ်ကို တန်းခေါ်သွားတော့၊ ငါ ဒါတွေရှင်းလိုက်မယ်"

ရိပ် ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး တေဇကို ဆွဲခေါ်သွားရတော့သည်။

ဘားအပြင်ဖက်ရောက်ချိန်၌ တေဇ ထိုကောင်လေးကို အားဖြင့် ဆွဲယူလိုက်ပြီး ထိုကောင်လေး၏ ပါးပေါ်သို့ လက်ဖြင့် ပွတ်ဆွဲ၊ ဖိဆွဲကာ ဒေါသတကြီးဖြစ်နေဆဲပင်။

"မင်းက တွေ့ရာကောင်နမ်းတာ ခံတာပဲလား"

တေဇ ရိပ်၏ ပါးပေါ်သို့ သူ့လက်ဖြင့် ဆက်တိုက်ဆက်တိုက် ဖိပွတ်ပစ်နေကာ သူ့ကိုယ်သူ ထိန်းလို့မရအောင်ပင် ဒေါသထွက်နေမိသည်။