သခင့်ခြေတော်ရင်း [Completed]

Chapter 7

"ဒါဆို ကျွန်တော် ဟိုနားက ဝိုင်းမှာပဲ သွားထိုင်စောင့်နေတော့မယ်၊ အစ်ကိုတို့ အေးဆေးစကားပြောကြလေ"

ရိပ် အလိုက်သိစွာ ရှောင်ထွက်ပေးလိုက်ပြီး တေဇနဲ့လည်း ရန်ပြိုင်မဖြစ်ချင်တော့တာကြောင့် ဝိုင်းအလွတ်မှာသာ သွားထိုင်စောင့်ရင်း အစ်ကိုသက်ခွန်းယံကို မျက်တောင်မခတ် ငေးကြည့်နေမိသည်။

သက်ခွန်းယံ တေဇဘေး ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး-

"အဲ့လောက်သောက်မနေနဲ့၊ နေ့လယ်က ငါ အရမ်းစိတ်ဆိုးသွားမိလို့ မင်းပြောတာကို သေချာတောင် နားမ‌ထောင်ပေးလိုက်မိဘူး၊ မင်း အဲ့ကောင်ညီလေးကို ဘယ်လိုတွေ့လာတာလဲ၊ သူ မြန်မာပြည်ပြန်ရောက်နေတာလား"

သူတို့ဝိုင်းကို စိုက်ကြည့်နေပြီး သူ့ထံ၌မူ အကြည့်လုံးဝမရှိသည့် နှောင်ကြိုးရိပ်ကို တေဇ မျက်လုံးစိမ်းများဖြင့် လိုက်ကြည့်နေရင်း-

"အင်း၊ အဲ့ကောင်က ဒီမြေပေါ် ပြန်ရောက်နေရုံတင်မကဘူး၊ ငါတို့နားတောင် လာရဲသေးတယ်"

"ဟက်၊ အစ်ကို့လို သောက်ရှက်မရှိတာ တစ်ပုံစံထဲ ထင်တယ်၊ ဒီတစ်ခါ ငါနဲ့ပါ ပေးတွေ့၊ ငါ သူ့ကိုပါ လည်မျိုညှစ်သတ်ချင်လို့"

သက်ခွန်းယံ သူ့လက်သီးများကို တင်းနေအောင် ဆုပ်လိုက်မိသည်။

"ဦးနေရိပ်ကိုရော အဲ့ကောင်လေးကိုရော ငါ တစ်ခုခု ပြန်လုပ်ရမှကို ကျေနပ်နိုင်မယ်ထင်တယ်။ ဒီကောင်က လုပ်ချင်တာလုပ်ပြီး သေသွားတာ၊ ငါက အရှင်လတ်လတ် ငရဲခံနေရတာ"

ယံ နေ့လယ်ကလို ဒေါသကြီးလာတာကို မြင်လိုက်ရတာကြောင့် အဲ့ကောင်ရဲ့ညီလေးက အခု သူတို့ရှေ့မှာ ထိုင်နေကြောင်း လက်ညှိုးထိုးပြဖို့တောင် တေဇ တန့်သွားရသည်။

သူ ဆက်မပြောတော့ဘဲ ရိပ် ထိုင်နေသည့် ဝိုင်းဆီသို့ ဖျတ်ခနဲ အကြည့်ရောက်သွားချိန်၌ မျက်မှောင်ကြုတ်သွား၏။

"အလှလေးက တစ်ယောက်တည်းမလား၊ အစ်ကို မင်းကို ကြည့်နေတာ ကြာပြီ၊ မင်း ပျင်းနေတယ်ထင်တယ်၊ အဖော်လုပ်ပေးရမလား"

သူ့ဘေး ဇွတ်တရွတ်ဝင်ထိုင်လာသည့် မျက်နှာစိမ်းလူကို ရိပ် အကဲခတ်လိုက်ရင်း ခွက်ချင်းလှမ်းတိုက်လိုက်၏။ မြွေမြွေချင်း ခြေမြင်သကဲ့သို့ ဂေးဂေးချင်း တန်းသိလိုက်ကြသည်။ သူလည်း တကယ် ပျင်းနေတာမို့ ဒီလူနဲ့ စကားစမြည်ဆိုနေလိုက်သည်။