ကြမ္မာဖလှယ်ပြီးလေသော် (ဘာသာပြန်)

အပိုင်း (၅.၁)

အဲဒီတုန်းကဆိုရင် လင်မိသားစုက တကယ့်ကို စိတ်ဓာတ်ကျနေတော့တာပေါ့။ လင်ထင်အန်းဆိုရင် နေ့တိုင်း သံသယစိတ်နေနဲ့ နေခဲ့ရတယ်။

တစ်နေ့ကျတော့ သူ ရုတ်တရက်ကြီး ထွက်သွားလိမ့်မယ်လို့ ဘယ်သူထင်ထားမှာလဲ။ ထွက်သွားတာမှ တကယ့်ကို တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ်ပဲ။

လင်မိသားစုဝင်အားလုံးက ဒီကိစ္စကို မယုံကြည်နိုင်လောက်အောင်ပဲ။ ဒီလူသ-တ်နတ်ဘုရားက ဒီအတိုင်း ထွက်သွားတာတဲ့လေ။ အစတုန်းကတော့ သူက မြွေကို တွင်းထဲက ထွက်လာအောင်မျှားပြီး တခြားသူတွေကို စိတ်ရှုပ်သွားအောင် လုပ်ခဲ့တာလို့ သူတို့တွေ ထင်ထားခဲ့တာ။

ဒါပေမဲ့ တစ်လလဲကြာပြီးရော အိမ်တော်က အေးအေးချမ်းချမ်း ဖြစ်နေအုံးမယ်လို့ ဘယ်သူက ထင်ထားမှာလဲ။ သူ မြို့တော်ကို ပြန်ရောက်သွားပြီဆိုတဲ့ မြို့တော်က သတင်းရောက်လာခဲ့တယ်။

အဲဒီအချိန်ကျမှပဲ လင်အိမ်တော်က လူတွေက ရှန်ဖုန်းမင် သူတို့ကို တကယ် အလွတ်ပေးလိုက်ပြီး သူတို့တွေ အန္တရာယ်ကင်းသွားပြီလို့ ယုံကြည်သွားကြတော့တယ်။

ကပ်ဆိုးကြုံပြီးမှာ အသက်ပြန်ရှင်ခွင့်ရခဲ့တာက ဝမ်းသာပီတိတိုးလာစေတော့တယ်။

ဒါကြောင့်လည်း အန်းဖင်နယ်စားက နောက်ဆုံးတော့ သူမကို လင်ထင်အန်းရဲ့ ဇနီးအဖြစ် လက်ထပ်ပြီး နယ်စားအိမ်တော်ရဲ့ သခင်မငယ်လေးအဖြစ် သဘောတူပေးခဲ့တာပဲ။

ဒါနဲ့ပတ်သက်ပြီး ပြောရရင်တော့ ကျန်ယွင်ကျူးက အိပ်မက်ထဲမှာ သူအမှတ်မထင် ပေါ်လာတာကနေ အမြတ်ထွက်သွားခဲ့တာပေါ့။

သူရုတ်တရက် ရောက်လာတဲ့အကြောင်းအရင်းနဲ့ ပြန်ထွက်သွားတဲ့အကြောင်းအရင်းကတော့ လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်မှုတစ်ခုလိုပဲ ကျန်နေခဲ့တယ်။

ကျန်းယွင်ကျူး၏ သူအပေါ်ခံစားချက်ကို စကားတစ်လုံးတည်းနှင့် ဖော်ပြရမည်ဆိုလျှင် ကြောက်ရွံ့ခြင်းပင်။ အထူးသဖြင့် ယခုအချိန်တွင် သူတို့သည် ကပ်ဘေးဒုက္ခသည်များဖြစ်ပြီး လမ်းပြလည်းမရှိ၊ အိမ်ထောင်စုစာရင်းရှိသည့်နေရာနှင့်လည်း မိုင်ရာချီဝေးသည့်အရပ်တွင် ရောက်နေသည်။ သူတို့သည် ရှန်ဖုန်းမင်နှင့် တွေ့လိုက်ရသောအခါ ကြွက်တစ်ကောင်က ကြောင်တစ်ကောင်ကို တွေ့လိုက်ရသည့်နှယ်။