"Are you really feeling well?" takang tanong nito.

Ngumiti ako dito. "Yes, why?"

"You're pale," he murmured.

Ngumiti lang ako dito at nilapitan si Kai busy sa paglalaro ng kanyang PSP. Nang mapansin nitong lumapit ako ay agad nitong binuka ang kanyang mga braso. Yumuko ako at agad siyang kinarga. I kissed his cheeks.

"Mama, tito Hiro wa watashitachi ga jōba ni iku to itta, soreha hontōdeshita ka?" Kita ko ang pananabik sa mga mata ng bata na ikinangiti ko. [translation: Mommy, Tito Hiro told me that we'll go horseback riding, was it true?]

I chuckled. "Of course. But first, we need to eat!" masayang usal ko.

"Papa o matsu tsumori janai no?" Nangunot ang noo nito. [translation: Aren't we gonna wait for daddy?]

Halos magpigil ako ng hininga sa naging tanong ng bata. Moments later, I composed my smile. "We'll eat first because mom's starving, and the dragon's on your tummy, too."

He frowned. "O nakaniha sono yōna doragon wa inai, okāsan. Sore wa shinjitsude wanai. Doragon wa watashi no onaka ni osamarimasendeshita," he explained, and my jaw almost fell open. [translation: There's no such dragons on my tummy, mom. That's not true. A dragon couldn't fit inside my tummy.]

Napailing ako. Someone placed a jacket on my shoulders. "It's cold," Hiro murmured, and I smiled.

Nag-abot rin ng jacket ang yaya ni Kai na pinasuot ko rin naman kaagad sa bata. Hiro guided us inside a hotel, a luxury hotel. Hindi ko alam kung magkano ang ibinayad ni Hiro para sa isang silid. Ngunit nakakasiguro akong mahal ito.

"Any reservations, Sir?" pormal na tanong ng babaeng na sa front desk, habang ang isa nitong kasama ay tulala habang nakatitig kay Hiro.

"Yes." Hiro smiled.

Binaba ko pansamantala si Kai habang nakikipag-usap pa si Hiro. Naging mapagmatyag naman si Kin sa mga galaw ng anak ko, maybe she's afraid that my son will be lost again, like what happened in Bora.

Naglibot naman ako ng paningin. Maraming mga taong naglalabas-masok. I can see some foreigners. Mukhang bigatin nga ang hotel na ito.

"Let's go?" pag-aaya ni Hiro.

I smiled and nodded my head. May dalawang crew naman ang lumapit at kinuha ang mga gamit namin upang ihatid sa aming silid.

"I reserved two rooms," pang-iimporma nito sa 'kin.

I nodded. "Thank you."

He just smiled. Pumasok kami ng elevator, kasunod naman namin si Kin na hawak ang kamay ng aking anak. May nakasabay rin kaming tatlong babaeng sa tingin ko ay may lahing britano.

As the door closed, I picked up my phone from my pocket to see if Kaius had responded to my text this morning. And poof! He didn't respond. Mabigat ang loob kong ini-off at binalik sa aking bulsa ang cellphone ko.

Bumukas ang pinto ng elevator at inaya na ako ni Hiro na lumabas. I and Kin followed his lead until we arrived at hotel room numbers 302 and 303.

"I'll check in here," he said, pointing to the door labeled 303.

Tumango naman ako at tinanggap ang inabot nitong keycard.

This will be a long day for me...

--

Kai's laughter filled the place as the horse kept on moving.

"Magdahan-dahan kayo, Hiro!" I yelled for them to hear me. Nilingon naman ako ni Hiro at nginitian.

Forbidden PleasureWhere stories live. Discover now