CESARET | Texting

27.BÖLÜM (Final)

Beni sertçe öperken dudaklarımdaki ruj tamamen silinmemek için direniyor gibiydi. Ellerimi saçlarına gömdüm bozulacağını umursamadan. Bugün iki mutluluk nedenim vardı biri sevdiğim adamla evlenecek olmamdı diğeri ise sadece iki hafta önce öğrendiğim ve bedenimde günden güne büyüyen, ikimizin bebeğiydi.

Onu iki hafta boyunca saklamıştım bugün tamamen karı koca olduğumuz an, ona bir kız çocuğumuzun olacağını söyleyecektim. Deli gibi mutlu olurdu, evlenmek ve aile kurmak istediğini sürekli dile getirirdi. Bebeğimiz üç aylıktı, eğer bu evliliği biraz daha erteleseydik karnım burnumda gelinlik giymiş olacaktım.

Ailelerimiz bu mutlu günümüzde gelmişlerdi. Babam aylar önce evden ayrılmama hiçbir şey dememiş, hesabıma yatırılan büyük miktardaki paraları hemen ertesi gün kesmişti. Ama boşanmamdan kısa süre sonra aynı konuma gelmem için diretmişti. Hayır tekrar evlenmemi istememişti sadece eve dönmemi istemişti dönmemiştim çünkü ben sevdiğim adamla mutluydum.

Rodin'in ailesine çok hızlı bir şekilde uyum sağlamıştım beni henüz yeni tanımalarına rağmen uzun yıllardır onlarlaymışım gibi seviyorlardı. Rodin de benim gibi tek çocuktu, benim ailem kadar zengin olmasalar da bayağı varlıklı bir aileden geliyordu. Yine de biz ailelerimizden destek almamaya anlaşmıştık. Ben tekrar babamın şirketinde müdür yardımcısıydım sadece kendi maaşım vardı. Ekstra babamın onun kızı olduğum için hesabıma gelen bir para yoktu. Rodin ise artık gerçek bir sanatçıydı, konserleri yoğunlaştı son albümü listelerde ilk sıralarda yer alıyor. Onunla gittiği her konsere gidiyor boğazım ağrıyana kadar en büyük hayranı olarak şarkılarına eşlik ediyordum.

Dudaklarımdaki dişlerle inledim. Dudaklarımı serbest bıraktığında derin nefeslerimle gözlerimi aralayıp kısık gözlerle dudaklarıma bakan sevdiğim adama baktım. Dudakları benim ruj rengime bulanmıştı. "Şimdi burada seni sikebilirim." derken bana itti kendini.

Onun istediğini her ne kadar istesem de kapının dışına çıkmamız gerektiği bilincindeydim. Başımı iki yana salladım, gözleri dudaklarımdan gözüme çıktı. "Hayır müzisyen biz şimdi çıkacağız ve sen bana bestelediğin o şarkıyı söyleyeceksin. Kaçmak yok."

"Kaçmak mı?" Dedi belimdeki elini kalçama indirip kalçamı sıkarken. "Azdım kızım, karşımda böyle tanrıça gibi dikilirken nasıl azmayayım?"

"Bu gece bizim gerdek gecemiz kocacığım." dudaklarımı birleştirip gözlerimi omzuna indirip, gözlerimi kırpıştırdım. "Zaten stresliyim ilk defa biri beni çırılçıplak görecek, amımı bir sana açmış olacağım."

Gür bir kahkaha attı. "Böyle yaparak daha çok azdırıyorsun beni." Bedenimdeki ellerini çekti bir adım geriye attı ve sağ elini bana uzattı. "Gel benim tanrıçam, evlenelim." Elimi onun avucuna bıraktım. Heyecanlıydım. Elimi sıktı heyecanımı hissetmiş gibi.

Odadan çıktık küçük koridordan geçerken giriş müziğimiz kulağıma ulaştı. Dışarıdaki kişileri her adımda daha net görüyordum. Yüzlerce kişi vardı heyecanım onların karşısında olmak değildi. Birazdan ellerimi tutan adama baba olacağını söyleyeceğim içindi. Yüzlerce bedenin gözleri bizdeydi her adımımızda alkışlar daha da artıyordu. Ne ara küçük yuvarlak masanın dibine vardık bilmiyorum fakat çaprazımdaki adamın adımın içinde bulunduğu bir soru sormasıyla şaşırarak hızlı pek de yüksek olmayan bir sesle herkesin beklediği o cevabı verdim.

"Evet!" Benden sonra hemen yanımda biten sevdiğim adamın adının olduğu aynı cümleyle birlikte Rodin benim aksime tüm sessizliği delen bir sesle bağırdı. "Evet!" Sadece kısa bir süre sonra kulağıma yanaştı. "Karım, benim evim." Dedi.

Mutlulukla ona döndüm. Söylemenin sırasıydı. "Müzisyen." dedim heyecandan bayılmak üzereydim.

"Sana söz verdiğim gibi bestelediğim şarkıyı söyleyeceğim." Diyerek konuşmama izin vermeyip masanın üzerindeki mikrofonu aldı ardından sadece üç saniye sonra tüm alanı hoş bir nota kapladı.

O kadar haklısın ki dayanamıyorum buna
O kadar güzelsin ki çok çirkin kaldım yanında
Korkum yaralanman hayatta
O kadar yalnızsın ki dayanamıyorum buna
O kadar sıcaksın ki çok soğuk kaldım yanında
Korkum yaralanman hayatta
Hayalperestsin
Güzel hayaller peşinde
Çok gençsin yanlış insanlar kalbinde
Hayalperestsin
Güzel hayaller peşinde
Çok gençsin çok gerçeksin 
(Şarkı Teoman'dan dinlemek istersiniz belki)

Ağlamıştım. Gözlerimden akan yaşlarımla onun şarkıyı bitirip aramızdaki o bir adımı kapatmasıyla hıçkıra hıçkıra ağladım. Beni kollarına aldığında başımı omzuna yaslayıp ağlamaya devam ettim. Öyle güzeldi ki benim için yazdığı bu sözler. Elimi beline yerleştirdiğimde hıçkırarak derin nefesler alıyordum. "Hayalperestim." dedi saçlarımın üzerinden öperken.

"Müzisyen?" dedim hıçkırıklarım arasında.

"Efendim?" dedi ne diyeceğimi bilmeden benim aksine sakin bir sesle.

"Şimdiden kızına da beste yazmaya başlamalısın." derken hıçkırıklarımı dizginlemeye çalışıyordum.

"Ne?" dedi beni saran kolları donmuştu.

"Baba oluyorsun müzisyen." Başımı omzundan kaldırdığımda gözyaşlarım azalmıştı fakat tamamen kesilmemişti.

"Şaka yapmanın yeri değil karıcığım şu an senin bana güzel bestem için methiyeler dizmen gerekiyor." dedi inanmayarak. Yine de bedeni kasılmış, hareketsizdi.

"Yalan söylemiyorum Rodin." Ellerimi yüzüne kaldırdım. "Baba oluyorsun sevgilim." dediğimde dudaklarından titrek bir nefes çıktı.

Ve sadece saniyeler sonra ikimiz gözlerimiz birbirine tutunmuşken hayatımıza dahil olacak olan kızımız için ağladık.

SON

.|.

Kitap sonu.

Buraya birazcık içimi dökeceğim. Bu kitabı 11 Eylül 2021'de yazdım. Gerçekten sadece trol amaçlı yazmıştım ki zaten am kelimesini kesme işaretiyle ayırmamdan anlamış olabilirsiniz. Ama büyüdü. Yorum ve oylar hep az oldu dedim ki kendi kendime bu trol kitap takma ama bugün sizden hiç değilse buraya bir kalp bırakmanızı istiyorum.  Ben buraya kadar okuyup geldiğiniz için size teşekkür ediyorum, ilk texting deneyimimdi lütfen kusuruma bakmayın. Ben hala burada olacağım diğer kitaplarımı yazacağım yine de İsterseniz ileride bir özel bölüm paylaşabilirim.

Sizi seviyorum, kendinize iyi bakın❤️🙆🏻‍♀️🐣