narsist | altay bayındır

0.4

merhabalarrr

handeme kızmayın tsk

"Sence umurumda mı o gerzeğin ne hissettiği Gökçe? Ne bok yerse yesin."

Gökçe, Hande'nin yanına gelip Altay'ı affetmesini söylüyordu yine.

"Hande çocuk çok kötü hâlde görmüyor musun? Lütfen bir konuşun." dedi Gökçe.

Hande güldü, "Gökçe bilmem anlıyor musun ama biz benim yüzümden değil, Altay'ın esmer bomba sevgisi yüzünden ayrıldık. Ben aldatıldım ve sen gelip bana affet mi diyorsun cidden? Lütfen gider misin evimden, daha fazla bunları dinlemek istemiyorum." dedi.

Gökçe mecbur kafa sallayıp evden çıkmıştı. Hande geniş ve uzun koltuğuna yaslanmıştı. Duvardaki tablolara bakıyordu.

Beraber uzanırlardı bu koltuğa, beraber yatarlardı, beraber incelerlerdi tabloları.

Soğuk kış günlerinde öyle sımsıkı sarılılardı ki, yaz gelmiş gibi sıcaklarlardı.

Çiçeklerede beraber bakarlardı, mutfakta beraber yemek yaparlardı.

Evin her köşesinde anıları yaşıyordu sanki.

Hande umursamaz davranmaya çalışsada bazen olmuyordu.

Hevesi kırılmıştı bir kere.

Eski heyecanı yoktu, biliyordu Altay'ın onu aldatmadığını ama kendini ona inandırmaya çalışıyordu.

İnanmasaydı yaşayamazdı, kalbi ona zaten ihanet etmişti.

Gözleri doluyordu yavaştan, ama kalktı ayağa.

Tabloları indirdi, çiçekleri camdan bahçeye fırlattı.

Mutfakta tek sağlam bir şey kalmadı.

Ne anıları varsa onu hatırlatan her şeyi tek tek attı.

Ev bir harabeye dönene kadar durmadan devam etti.

En sonunda sadece çantasını alarak çıktı.

Ne yapacağını bilmeden arabasına bindi.

Şimdi gidecek tek bir arkadaşı bile yoktu. Hepsinden uzaklaşmıştı zamanla.

Derin nefes alıp otele sürmeye başladı.

Biraz dinlenir, yine kendini dışarı atardı.

Çok geçmeden otele vardığında hemen danışmaya ilerledi.

"Tek kişilik, ön tarafa bakan." dedi kimliğini uzatarak.

"Hande Hanım, ön tarafa bakan tüm odalarımız dolu, arka tarafa bakan odalarımızdan versem?" dedi kız.

Hande güldü, "Pardon? Rezervasyonluysa ara ve iptal olduğunu söyle. Babamla ben konuşurum." dedi.

"Peki Hande Hanım, geçenki odayı veriyorum o zaman size." dedi.

Oda kartını uzatınca ilerlemeye başladı Hande.

Büyük koridorlardan ilerlerken karşı odasından çıkan kadınla duraksadı.

O kadın, Altay'ın yanında gördüğü kadındı.

"Merhaba." dedi sessizce.

Hande sadece kafa sallamakla yetinmişti, belkide içeride Altay vardı?

"Altay yok, merak etmeyin." dedi.

Hande kaşlarını çatmıştı, "Merak etmemiştim zaten. İyi günler." demiş ve odasına girmişti.

Zor biriydi Hande, kendini severdi, üzülmeyi yeni yeni tatmıştı, egosu yerindeydi, özgüvenliydi ama bu özgüveni hiç boş değildi.

"Zaten başıma ne geldiyse bu özgüvenimden geldi." dedi kendi kendine.

Derin nefes alıp koltuklardan birine oturdu.

Etrafına bakındı,

Burası bile yabancı değildi, burada bile anıları vardı.

Aklına gelen anılarla doluyordu gözleri Hande'nin.

~

"Sevgilim, ben hâlâ anlayamadım evimiz varken neden burada kaldığımızı?"

Hande gülüp ayağa kalktı, "Manzarası güzel." dedi.

"Benim manzaram daha güzel." dedi Altay Hande'yi kendine çekerek.

Hande'nin elleri Altay'ın çıplak sırtına gittiğinde, ikisininde suratında muzip bir sırıtış vardı.

Dudakları birbirlerine kapanınca, ikiside sanki birbirlerinin tadını hiç almamış gibilerdi.

Durmayacaklarını anlamışlardı, içmeden sarhoşlardı.

~

Hande kendine gelip yüzüne soğuk bir su çarpmıştı.

O yüzüne avuç avuç su çarparken kapı açılma sesi gelmişti.

"Oda temizliği istemiyorum, yeni geldim." diye bağırdı Hande girişe gelirken.

Karşısındaki Altay'ı görmeyi tabi beklemiyordu.

@handealkalin: annem hâlâ seni sorar, nasıl gitti bu kadar kolay.

@629: abi kız müthiş bu arada altay mal amk

@518: valla biri sunların ayrılık falan videosu j ceksin oturup izlicem valla

@164: kkkkk yalnız kız cok toxic birime benziyp

@735: bu kız ne derse haklı ne yaparsa yapılacak seydir aq

50.614 beğeni