ကျောင်းဆောင်၏ ခေါင်မိုးပေါ်သို့ တက်ပြီးသည့်နောက်တွင် ထိုဧရိယာတစ်ဝိုက်တွင် မည်သည်ကြောင့် ဇွန်ဘီများ စုဝေးနေရသည်ကို သိရှိလိုက်ရတော့သည်။
ဇွန်ဘီများ ပတ်လည်ဝိုင်းနေသည့် နေရာအားမြင်သည့်အခါ လျောင်ယုံမှာ စိတ်သက်သာရာ ရစွာဖြင့် ခေါင်မိုးပေါ် ထိုင်ချလိုက်မိပြီး ထမ်းပိုးထားရသည့် ဝန်ပိုတစ်ခုအား လွှတ်ချလိုက်ရသလိုပင်။ ကြည်နူးမျက်ရည်များ စီးကျလာပြီး အမြင်အာရုံပင် ဝေဝါးလို့လာသည်။
“ကောင်းလိုက်တာ.. တော်ပါသေးရဲ့..”
ရှဲ့ကျွင်းတို့သည်လည်း ထွင်းဖောက်မြင်ရသည့် ဒိုင်းကာကြောင့် အံ့ဩမှင်သက်သွားမိပြီး မသိလိုက်ဘဲနှင့် ပါးစပ်မှ အဆဲစကားများပင် ထွက်လာသည်။ သူတို့၏ လက်ရှိစိတ်ခံစားချက်အား ဖော်ပြရန် သင့်တော်သည့်စကားလုံး ရှာမတွေ့ပုံပင်။
ဟမ်းစတားလေးသည် ခေါင်မိုးပေါ်ရှိ ရေစင်၏ လှေကားအား တစ်ယောက်တည်း တက်သွားပြီး အမြင့်တွင် ရပ်လိုက်သည်။ သူ၏ စူးရှသည့် အမြင်အာရုံကြောင့် အဝေးမှပင်လျှင် အသက်ရှင်သန်သူများ၏ အမူအရာများအား မြင်နိုင်လေသည်။ ကြည့်ရှုရင်းဖြင့် အတော်လေး ရင်းနှီးလို့နေသည့် မျက်နှာတစ်ခုအား တွေ့လိုက်ရသည်။
ဝူဝမ်ချီသည် ကြွားဝါရန်အတွက် သူ့ညီမလေး၏ ဓာတ်ပုံအား အကြိမ်ပေါင်းမည်မျှ ထုတ်ပြခဲ့သည်ကိုပင် ရှောင်ဝူယိလေး မသိတော့ပေ။ ဝူဝမ်ချီ၏ ကလေးဘဝ ဓာတ်ပုံများအား ရှောင်ဝူယိလေးသည် တစ်ပုံမကျန် မြင်ဖူးခဲ့သည်။
“အဲဒါက ညီမလေး ရှောင်ယွီပဲ..”
ရှောင်ဝူယိသည် စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့် လှေကားပေါ်မှ ခုန်ချလိုက်သည်။ လှေကားပေါ်မှ ခုန်ချလာသည့် ရှောင်ဝူယိအား မြင်သည့်အခါ ရှဲ့ကျွင်းတို့မှာ နှလုံးသားများ ပါးစပ်ထဲမှ ခုန်ထွက်လုနီးနီးပင်။
သို့သော်လည်း ကောင်ငယ်လေးအား မဆုံးမခင်မှာပင် ထိုကောင်ငယ်လေးသည် ဇွန်ဘီများ၏ အလယ်ဗဟိုသို့ အော်ကာဟစ်ကာ လက်ဟန်ခြေဟန်ဖြင့် ပြေးသွားသည့်အတွက် ကျောင်းသားများ၏ အာရုံစိုက်မှုကို လျင်မြန်စွာ ရရှိလိုက်သည်။
Chapter 13🐹
Start from the beginning
