CESARET | Texting

23.BÖLÜM

Biz geldik iki bölümle
OY ve YORUM LÜTFEN
Keyifli okumalar❤️

23.BÖLÜM

Rodin Taşkın'dan,

Ona karşı nasıl hissedeceğimi bilmiyorum. Biten ilişkilerimden, kopan aile bağlarımdan ait olmadığım bu dünyadan koptuğum, o çizgiye dönmüştü benim için. Onun her bir detayı beni bu dünyaya tekrar döndürmüştü. Onunla hayata tekrar tutunmuştum. Ama artık o yoktu.

Tam bir buçuk ay olmuştu onunla bitirdiğimiz ilişkimizden bu yana. Kötüyüm. Yaptığım tek şey odamda yalnız başıma oturup zihnimdeki o kötü düşünceden kurtulmak için yeni parçalar karalamaktı. Bir keresinde bana bir şarkı yaz demişti. Ama bilmiyordu ki hiçbir beste, hiçbir nota ona layık değildi. O bambaşkaydı. O benim solmuş kalbimde açan çiçekti.

Gözlerimi yumdum acıyla. Hayata tekrar bu kadar sıkı bir şekilde tutunmuşken geriye dönmüş olmam beni yıpratıyordu. Onu özlüyordum. Sanki o bir ışıltılı lambaydı bende etrafında dönen çaresiz bir kelebektim. Beni seviyordu evet ama hayatında biri vardı bunu bilerek bir pezevenk gibi onunla olamazdım. Kapalı gözlerimi araladım ve derin bir nefes aldım.

Gözlerim elimden ayrıldı ve karşıma, benim sevdiğim kadına tutundu. Açık dalgalı bir şekilde bıraktığı saçlarını kulağının arkasına sıkıştırdı ve karşısında muhtemelen kocası olduğunu düşündüğüm adama baktı. Bir kafede oturuyorlardı bende ondan saklandığım bir masada oturuyordum ve onları izliyordum.

Günlerdir olduğu gibi aynı saatte aynı yerde kahve içiyorlardı. Nevra onu dinliyordu ama dikkati dağınık gibiydi sadece başını sallıyor kısa cevaplar veriyordu. Yüzü solgundu. Kendine iyi bakmıyor muydu? Ona iyi olmasını söylemek istedim. Ona dokunmak onu sarmak onu iyi hissettirecek sözler söylemek istedim. Yeni bestelediğim aslında pek iyi olmayan parçamı onun gözlerine bakarak seslendirmek istedim.

Ama yapamadım.

O karşımda kocasıyla birlikteydi. Onunla yatıyor muydu? Bilmiyordum. Hayır demişti. Ama eğer ben onun kocası olsaydım karımın neden benimle sevişmediğini sorardım. Ne cevap verebilirdi ki ben onun hayatında bile değildim. Kalbim acıdı onun, onunla birlikte olabilme düşüncesine. Evimdi o benim.

Gözlerimin önünde bir hareketlenme oldu, karşısındaki adam onun küçük elini tuttu. Eğilip dudaklarını elinin sırtına dokundurup öptüğünde kalbimin en derinliklerine kadar ulaşan bir acı hissettim. Göz kapaklarım titredi. Bedenimdeki sızlanmayı gidermek için bedenimi kastım. Nevra gözlerini eline indirmiş kocasıyla göz göze gelmişti. Dudakları burukça kıvrıldığında masanın altında olan bacaklarını hareketlendirdi, rahatsızca.

Nefesimin boğazımda sıkıştığını hissettiğimde oturduğum sandalyeyi geriye ittim hızla ve onlardan gizlenerek kafeden çıktım. Elim boğazıma gittiğinde hırıltılı bir nefes dışarı verdim. Onun kocası olmasına rağmen katlanamıyordum ona başka birinin dokunduğunu bilmek canımı yakıyordu.

Yaslandığım duvardan ayrıldığım anda telefonumun bildirim sesi kulaklarıma geldi. Aldırmadan ayakta durmayan bedenimi bir yere oturtmak isteyerek karşımdaki banka ilerledim. Derin nefesler alarak kafamı gökyüzüne kaldırdığımda kalbimdeki aşkın beni tükettiğini bir kez daha gördüm.

Dakikalar sonra bedenimdeki his azaldığında elimi pantolonuma koydum ve telefonumu çıkardım. Açtığım telefon ekranında gördüğüm bildirimle kalakaldım.

Nevra: Artık bizi izlememen gerekiyor. Bunu yaşamamızı sen istemiştin değil mi?

****

Koşun diğer bolumeee
Bir günde iki bölüm❤️🫂