1.Bölüm

284 15 2
                                    

Soğuk ve karlı bir kış gecesiydi evimde oturmuş şöminenin karşısında kahvemi yudumlarken bir yandanda kitap okuyordum kitap vampirler hakkındaydı kitabımı okurken birden kapı çaldı saat gecenin 3'ü bu saatte kim gelmiş olabilir ki? Kapıya doğru ilerledim kapı deliğinden baktım ama çok karanlık olduğu için hiçbirşey göremedim kapıyı açtım kimsenin olmadığını görünce;
-kimse varmııı
Ses gelmeyince kapıyı kapattım ve şöminenin karşısındaki sandalyeye oturdum ışıklar kapalıydı odayı şöminenin ateşi ve bir kaç mum aydınlatıyordu. Kitabımı alıp okumaya devam ettim. Bir kaç saat sonra evden bir ses geldi ayak sesiydi bu. Korktum ve ışığı açmak için ayağa kalktım fakat ışık çok uzaktaydı telefonumu yanıma alıp flaşı açtım ve ışığa doğru ilerledim birden arkamdan bir şeyin geçtiğini farkettim ve çığlık atmaya başladım
-KİM VAR ORDA!?
Hemen ışığı açtım ama kimse yoktu belkide hayal görmüşümdür diye düşünüp odama gittim ve uyudum
~Sabah
Kalktım ve üstümü giyinip kahvaltı hazırlamak için mutfağa gittim ama zaten daha acıkmamıştım ve markete gidip alışveriş yapmaya karar verdim ve hazırlandım boynuma atıkımı sarıp kalın bir mont giyindim ve botlarımı giyinip çıktım hava çok soğuktu ve kar yağıyordu markete giderken ara sokaktan geçmem gerekti ara sokağa girdim sokak karanlıktı ve çok ıssızdı kimse yoktu. Birden arkamda birinin olduğunu hissettim arkama döndüğümde kimseyi göremedim tedirgin bir şekilde yürümeye devam ederken bu sefer arkamda bir nefes hissettim çığlık atarak gözlerimi kapattım ve arkamı döndüm korkudan titriyordum ve ağlamaya başladım karşımda tanımadığım bir yüz bana korkunç bir gülümsemeyle bakıyordu beni kendine çekerek o korkunç dişlerini bana gösterdi dişleri... Vampir dişlerine benziyordu!? Ne yani bu adam bir varmpirmiydi!? Korkudan çığlık attım karşımdaki adamın gözleri kırmızı renge döndüğünde gözlerim karardı ve kendimi adamın kollarına bıraktım. ••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••• Uyandığımda korkunç bir odadaydım yattığım yatak kırmızı renkteydi odada siyah renkte bir dolap vardı kırmızı ve siyahtan oluşmuş bir odaydı. Korkudan ne yapacağımı şaşırdım ve hemen yataktan kalktım kapıyı açmaya çalıştım ama olmadı çünkü kapı kilitliydi kapıyı sert bir şekilde yumrukluyordum ve bir yandanda hıçkırarak ağlıyordum birden kapı açılma sesi geldi geriye doğru 2 adım attım içeri ara sokakta gördüğüm kişi girmişti
-Kimsin sen!? Neden beni kaçırdın!
-Çünkü kanının tadına bakmak istiyorum minji!
-a-adımı nerden biliyosin!?
-Vampir olmak bunu gerektirir minji
-B-bana n-ne yapıcaksın
-Diğer varmpir arkadaşlarımla birlikte senin tadına bakıcaz sevgili minji
Bu söylediklerini duyduğumda daha şiddetli ağlamaya başladım karşımdaki adam sinsice sırıtıyordu bense korkudan titreyerek yere çöküp ağlamaya devam ettim o sırada odaya biri daha girdi
-Minho noluyo burda neden ağlıyo bu kız?
-Bu akşam kanının tadına bakılıcağını duyunca biraz korktu ondan ağlıyo
-Kızı korkutma minho kız korkudan titriyo görmüyomusun
Onlar kendi aralarında konuşurken ben hala ağlıyordum ellerimle kulaklarımı kapatıp hıçkırarak ağlıyordum bir yandanda sayıklıyordum
-l-lütfen yalvarırım! Bana z-zarar vermeyin n-ne isterseniz y-yaparım
-kalk yerden! Kes ağlamayı yeter artık!
Dedi minho
-bağırma kıza
Dedi yanındaki adam
-hyunjin neden bu kadar koruyosun bu kızı?
-minho kız ağlamaktan bayılıcak nasıl titriyo görmüyomusun
-hyunjin bana bak bu kızı korumaya devam edersen kötü olur ona göre
Diyip çıktı minho
Hyunjin yanıma gelip ağildi ve
-tamam ağlama
-y-yaklaşma bana!
-benden korkmana gerek yok sana zarar vermem
Diyip bana sarıldı
-istersen sen yat dinlen
Dedi hyunjin
Kafamı sallayarak onayladım ve yerden kalkıp yatağa uzandım hyunjin odadan çıkıp kapıyı kapattı.
___________________________________________________________ ~Hyunjin neden bana bu kadar iyi davranıyorsun?
~Yakında anlarsın güzelim...

1.Bölüm sonu...<3

Kraliçe vampir/HyunjinTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon