1957
Εκεί που ήμουν ήταν πολύ σκοτεινά και παγωμένα. Δεν μπορούσα να δω τίποτα, παρά μόνο να αισθανθώ μια περίεργη αίσθηση να με περιβάλει και απέραντο φόβο για το άγνωστο.
Ένα κρύο αεράκι σαν χάδι έσκασε δίπλα στο αυτί μου ταράζοντας με. Γύρισα πίσω να δω αλλά δεν υπήρχε κανείς, ήμουν μόνη.
<< είχαμε ορκιστεί να μην ξανά συναντηθούμε ποτέ, όμως η ζωή με τα παιχνίδια της ξέρει καλύτερα. >> Μπορούσα να αναγνωρίσω αυτή την φωνή ανάμεσα σε χιλιάδες άλλες.
<< που είσαι. >> Αναστατωμένη προσπάθησα να ψάξω από που ακούστηκε . Το σκοτάδι όμως ήταν τόσο πυκνό που με εμπόδιζε.
<< δεν έφυγες ποτέ από το μυαλό μου. >> μου είπε. << εσύ όμως με ξέχασες. >>
Ήθελα να βάλω τα κλάματα. Προσπαθούσα να του μιλήσω, να του εξηγήσω ότι ούτε εγώ τον ξέχασα, αλλά δεν μπροσούρα η φωνή μου δεν έβγαινε.
<< δεκαοχτώ χρόνια στην φυλακή και εσύ ήσουν πάντα εκεί κοντά μου να με κοιτάς με αυτά τα μάτια σου και να μου δίνεις κουράγιο να αντέξω. >> του ξέφυγε ένας λυγμός. << όλα αυτά τα χρόνια προσπαθούσα να καταλάβω πως καταλήξαμε έτσι, αλλά δεν τα κατάφερα. Δεν κάναμε τίποτα κακό.>>
Ήταν τόσο ζωντανό όλο αυτό που ζούσα. Τον ένιωθα κοντά μου σαν να μην είχε περάσει ούτε μια μέρα. Στεναχωριόμουν όμως που δεν μπροσούρα να τον δω. Το ζεστό του χέρι ξαφνικά ακούμπησε το δικό μου τρυφερά, όπως συνήθιζε να κάνει κάποτε, και το φίλησε. Μέσα μου έγινε μια έκρηξη συναισθημάτων.
Από την μια στιγμή στην άλλη όμως όλα χάθηκαν. Σαν να είχε φύγει από κοντά μου, το χέρι μου έπεσε πίσω στην θέση του και όλο μου το σώμα πονούσε πολύ. << Στέφανε...>> ψέλλισα με δυσκολία και άνοιξα για μια στιγμή τα βαριά βλέφαρα μου. Δεν υπήρχε πουθενά, ήμουν μόνη σε ένα άδειο δωμάτιο νοσοκομείου. Ήταν τόσο καλό για να είναι αληθινό σκέφτηκα λίγο πριν με ξανά πάρει ο ύπνος και ξυπνήσω την επόμενη μέρα με τρομερούς πόνους, σε όλο μου το σώμα και το κεφάλι, και τον αδελφο μου τον Ιάσωνα μαζί με τον γιατρό από πάνω μου.
<< θέλω να πάω στο σπίτι μου. >> έλεγα και ξανά έλεγα διαρκώς στον Ιάσωνα. << δεν μπορώ άλλο εδώ μέσα! >>
<< κυρία Δεμερτζή για που το βάλατε στην κατάσταση σας;>>
<< πείτε της κάτι γιατρέ γιατί δεν με ακούει. >> αγανακτισμένος πλέον ο αδελφός μου από το πείσμα μου ξεφύσησε και έπιασε το κούτελο του.
