TOO LATE FOR EVERYTHİNG? - BERLERMO

2. BÖLÜM

Beni görünce gülümsedi ve ona sarılmam için kollarını açtı. Gülerek '' Martìn. '' dedi. Onu o kadar özlemiştim ki hiçbir şeyi umursamadan ona sımsıkı sarıldım. Bir an için çevremdeki herkesi, nerede olduğumu unutmuştum. Bir rüyadaydım sanki. Ama bu rüyadan uyanmam gerekiyordu yine de birkaç saniye bile olsa rüyada olmak beni tekrar yaşıyormuş gibi hissettirdi.

Andrés '' Bana bu kadar sıkı sarılma yengen kıskanacak. '' dedi.

Geri çekildim ve benden asla beklenmeyecek bir şey yaparak Tatiana'nın tutması için elimi uzattım. Tatiana elimi tuttu.

Andrés 'e dönerek " Çok şanslısın çok güzel bir kadınla evleniyorsun. Tatiana ne kadar her zaman güzel görünüyor ama sanki bugün her zamankinden daha güzel. " dedim.

Tatiana " Teşekkür ederim. Sen de bugün çok yakışıklı görünüyorsun. " dedi. Gülümsedim.

" Arkadaşıma iyi bak. " dedim.

" Bundan hiç şüphen olmasın. " dedi.

" Bu arada sizin için sorun olur mu bilmiyorum ama arkadaşlarımla buraya geldim. " dedim.

Tatiana " Hayır benim açımdan sorun olmaz ve Andrés için de... Andrés burada değil ama onun için de sorun olmaz. " dedi.

" Teşekkür ederim anlayışın için. Ben Andrés'in yanına gideyim o zaman. Sonuçta arkadaşım evleniyor. " dedim.

Tatiana el sallayarak " Görüşürüz. " dedi. Ben o an onu orada boğmamak için üstün çaba vererek Andrés'in yanına gittim. Oysa her şey ne kadar güzel başlamıştı. Acaba Andrés'i unuttum derken kendimi mi kandırıyordum?

Andrés ile konuşurken Tatiana yanımıza geldi ve Andrés'in koluna girdi. Bilerek yapıyor ve biraz daha böyle davranmaya devam ederse onu öldürüp cesedini ormana gömeceğim diye düşündüm. Sonra bu fikrimden vazgeçtim. Denize atsam daha iyi olabilirdi. Taşla kafasını eze eze öldürürdüm. Öyle de çok vahşice olurdu. Saçını başını yola yola öldürmeliydim öyle daha iyi olurdu.

Birkaç saniye sonra kendime gelip ne düşünüyorum ben diye düşündüm. Bizimkiler nerede kalmışlardı? Her an katil olabilirdim. Neyse ki Rafael'in " Martin " diyen sesini duydum.

Rafael bize doğru gelirken gülümsüyordu. Bir anda gülümsemesi soldu ve donakaldı. Sonra " Baba. " dedi.

Rafael  yanına gidip kulağına " Sonunda geldin. Her an katil olabilirdim. " diye fısıldadım.

Rafael " O adam benim babam. " dedi.

Rafael'e dönerek " Andrés mi? " diye sordum.

Rafael " Evet. " dedi.

Bir süre garip bir sessizlik olduktan sonra Leina " Ben Leina. " dedi ve Tatiana'ya elini uzattı. Bu muhtemelen kötü bir hamleydi çünkü Rafael Tatiana'ya aşıktı.

Tatiana gülümseyerek " Leina Estonya'da yas demek. Andrés hatırlat da çocuğumuz olursa adını Leina koymayalım. " dedi.

Rafael ortamı yumuşatmak için araya girerek " Leina benim kız arkadaşım. Dimitri Leina'nın abisi. " dedi.

Dimitri gülümseyerek " Aynı zamanda Martìn'in erkek arkadaşıyım. Sanırım siz Andrés olmalısınız. Martin bana sizden bahsetmişti. " dedi ve Andrés'e elini uzattı.

Andrés Dimitri'nin elini tutmadı ve " Martin bana senden bahsetmemişti. " dedi.

Ben de " O akşamdan sonra hiç karşılaşmadık ki. " dedim. O akşam öpüşmüştük. Dudaklarının tadını unutamıyorum. Çok yumuşaklardı ve onları öpmek bana çok doğru gelmişti. Doğru, evet doğru kelime bu. Evine dönmek gibi bir şey derler ya ben hiç öyle hissetmedim. Sadece bunun doğru olduğunu ve anın tadını çıkarmam gerektiğini hissetmiştim. Sanırım nasıl sona ereceğini biliyordum ama kabul etmek istememiştim. Artık bunun bir önemi yok.